Το θέμα της αναγνώρισης της ταυτότητας φύλου αφορά ένα ατομικό δικαίωμα. Και ως τέτοιο προσφερόταν για μια υψηλού επιπέδου συζήτηση στη Βουλή. Για μια συζήτηση με επιχειρήματα, στοχασμό και στόχο το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για μια ομάδα συνανθρώπων μας, των οποίων ο σεξουαλικός προσανατολισμός έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν αντικείμενο όχι μόνο χλεύης αλλά και βίας.
Αντί της οφειλόμενης ευαισθησίας όμως οι ταγοί του έθνους αφέθηκαν για ακόμη μια φορά στις χρόνιες έξεις τους. Ο Πρωθυπουργός αναλώθηκε σε μια αντιπολιτευτικού ύφους ρητορική σε μια προσπάθεια να συσπειρώσει την Κοινοβουλευτική του Ομάδα, ο τρόπος δε που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιχείρησε να συνδέσει την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου με την ανάγκη ψυχιατρικής γνωμάτευσης ήταν τουλάχιστον ατυχής. Κάποιοι βουλευτές πρόδωσαν το πνεύμα της συζήτησης κακοποιώντας τον ορθό λόγο, ενώ άλλοι προτίμησαν να λάμψουν διά της απουσίας τους. Για τον κρυπτόμενο αρχηγό δε που άλλη εντολή έδωσε στο κόμμα του και άλλα ψήφισε ο ίδιος, οποιαδήποτε κριτική περιττεύει. Οχι όμως και για ένα ιστορικό κόμμα που από ωκεανός αγώνων για την κοινωνική πρόοδο έχει μετατραπεί σε λίμνη συντηρητισμού.
Στη χθεσινή συζήτηση, οι περισσότεροι από τους 300 έχασαν την ευκαιρία μιας συνεδρίασης που θα έγραφε τη δική της σελίδα στην Ιστορία του κοινοβουλευτικού βίου. Εχασαν την ευκαιρία να αποδείξουν ότι αναγνωρίζουν πως υπάρχουν ζητήματα που είναι υπεράνω μικροκομματικών υπολογισμών και στείρων αντιπαραθέσεων.
