Με έχει προβληματίσει ο Αδωνις «αφήστε με να ξεσπάσω μπροστά στις κάμερες, ρε παιδιά» Γεωργιάδης. Ο ίδιος δηλώνει ενθουσιασμένος και απολύτως εντάξει με την απόφαση του προέδρου Κυριάκου να του αφαιρέσει την αρμοδιότητα επί του τομέα Αμυνας και να τον περιορίσει στα καθήκοντα του αντιπροέδρου του κόμματος. Οι γύρω, καλοθελητές ως συνήθως, κάνουν λόγο για υποβάθμιση. Εγώ δεν θα πάρω το μέρος κανενός. Θα προσπαθήσω να το αναλύσω λιγάκι το πράγμα, διότι, έτσι όπως έγινε, θεωρητικά παραπέμπει σε αλλαγή με αμφίσημο χαρακτήρα.
Λογικά καθετί που σου αφαιρείται, κέρδος δεν το λες, αφού δεν το έχεις ζητήσει ο ίδιος. Λογικά επίσης, όταν σου την πέφτουν από παντού ότι είσαι ακροδεξιός και ότι με την υπερέκθεσή σου «χρωματίζεις» τη Νέα Δημοκρατία με ακροδεξιές πινελιές, το ότι σε περιορίζει από πλευράς αρμοδιοτήτων ο πρόεδρος φανερώνει ότι και ο ίδιος σε έναν βαθμό έχει επηρεαστεί από αυτές τις αναφορές.
Στον αντίποδα τώρα, δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίσει ότι ο Αδωνις «αφήστε με να ξεσπάσω κ.λπ.» Γεωργιάδης είναι αυτός που τράβηξε και τραβάει το κάρο εδώ και καιρό, διατηρώντας σε ένα επίπεδο τον αντιπολιτευτικό λόγο της ΝουΔού. Λογικά μπορείς να έχεις όποιες ενστάσεις θέλεις για το επίπεδο αυτό, αλλά δεν μπορείς να απαξιώσεις την αυτοθυσία του να συγκρουστεί πολλές φορές με το σύνολο της κυβέρνησης. Ευφυής, εύστροφος και πάνω απ’ όλα ετοιμόλογος, νομίζω όμως ότι έχει πέσει θύμα ακριβώς αυτών των χαρακτηριστικών του.
Η τάση του να μιλάει επί παντός του επιστητού δεν του επέτρεψε να διακρίνει τους κινδύνους που δημιουργεί να είσαι διαρκώς παρών, παντού.
Πιστεύω ότι αυτό που του συνέβη τώρα με την απόφαση Μητσοτάκη θα τον κάνει περισσότερο σοφό…
Τίτλος τιμής
Ασφαλώς και τον συμπαθώ τον Αδωνη «αφήστε με να ξεσπάσω κ.λπ.». Για τον αυθορμητισμό και τον παρορμητισμό που τον διακρίνουν. Και που δεν είναι ο κλασικός πολιτικός, ο τύπος που μετράει με το σταγονόμετρο τις λέξεις, μην και του ξεφύγει κάτι και σχολιαστεί. Που δεν ανήκει στους comme il faut της Βουλής και του κόμματός του. Που δίνει μάχες, χτυπιέται, τσουρομαδιέται, αλλά δεν το βάζει κάτω και συνεχίζει. Που έχει πάθος γι’ αυτό που κάνει και δεν νιώθει πως πρέπει να ακολουθήσει τους κανόνες για να τα βγάλει πέρα. Και που θεωρεί τίτλο τιμής το «τηλεβιβλιοπωλητής» που του καταλογίζουν οι αντίπαλοί του, οι οποίοι δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους.
Γι’ αυτό και δεν τον φοβάμαι μήπως τον πάρει από κάτω…
Μια άλλη Ελλάδα
Μια χαρά τού βγαίνουν –επικοινωνιακά τουλάχιστον –του προέδρου Αλέξη τα περιφερειακά συμβούλια που διεξάγονται στις πρωτεύουσες των περιφερειών. Οπως διαπιστώσαμε και χθες –το είχαμε διαπιστώσει κυρίως στην περιφερειακή σύναξη της Στερεάς Ελλάδας στη Λαμία προ μηνών -, δεν έχει το παραμικρό πρόβλημα να συμφύρεται και να χαριεντίζεται με δεξιούς περιφερειάρχες, να χαμογελάει, να χαιρετάει, να επισκέπτεται χώρους πολιτισμού (όπως το Μουσείο Κεραμοτεχνίας στον Βόλο, που φευ για την κυβέρνησή του, δημιούργημα του Πολιτιστικού Ιδρύματος της Τράπεζας Πειραιώς είναι), να συναντιέται με νέους επιχειρηματίες, να χαμογελάει ξανά, να βγάζει φωτογραφίες. Και να μιλάει, να μιλάει, να μιλάει ασταμάτητα για έναν κόσμο ο οποίος δεν είναι Ελλάδα, είναι κάτι άλλο, εξωπραγματικό, εξωγήινο –από τον ίδιο κόσμο από τον οποίο προήλθε και η… εκπληκτικής έμπνευσης αναφορά του προέδρου Κυριάκου κατά την προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή.
Χαρούμενος, ευτυχισμένος, αισιόδοξος, Πρωθυπουργός. Και γιατί όχι;
Ολα είναι ρόδινα στη χώρα, όλα βαίνουν τέλεια, τι μπορεί να του χαλάει τη διάθεση;
Τίποτε, αποφαίνομαι…
Χάνει έδαφος
Δεν ξέρω πώς το βλέπει ο πρόεδρος Κυριάκος το συγκεκριμένο θέμα, αλλά αν συνεχιστεί αυτή η επικοινωνιακή αντεπίθεση του προέδρου Αλέξη, και μάλιστα στις έδρες των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, στο τέλος θα βρεθεί η ΝουΔού να μην έχει έρεισμα πουθενά. Διότι, όπως και χθες αποδείχθηκε, το δόγμα των περιφερειαρχών του είναι «δεν είμαι εδώ για να ρίξω την κυβέρνηση ούτε να κάνω πρωθυπουργό τον Κυριάκο, εγώ τη δουλειά μου θέλω να κάνω» –δεν το λέω τυχαία, φίλος μου εκ Καρδίτσης ορμώμενος το αποδίδει στον περιφερειάρχη Θεσσαλίας και πρόεδρο της Ενωσης των περιφερειαρχών Κώστα Αγοραστό.
Ο ίδιος ο Αγοραστός, που δεν έγινε ποτέ υπουργός γιατί επί Καραμανλή ο έχων την πρωτοκαθεδρία στο σύστημα ήταν ο εκ Λαρίσης Γιώργος Σουφλιάς (πονεμένος «βάζελος» και αυτός) και πνευματικό παιδί του ηγέτη ο «παραστρατημένος» (λόγω ΑΝΕΛ) Χρήστος Ζώης, αισθάνεται, όπως είναι φυσικό, έως και μικρός πρωθυπουργός μη σου πω. Από απλός βουλευτής. Σιγά λοιπόν να μην ασχοληθεί με τα της Νέας Δημοκρατίας και το πώς θα διευκολύνει την κατάσταση.
Το φύλο και η… σύνταξη
Πανηγυρίζουν πολλοί και διάφοροι για την ψήφιση του νομοσχεδίου για την αλλαγή φύλου –εμένα ποσώς με απασχολεί το θέμα από ηθικοπλαστικής πλευράς. Το πρόβλημα υπάρχει, είναι σοβαρό για μια ομάδα πολιτών και δεν μπορεί μια πολιτεία που θέλει, και πρέπει, να είναι σύγχρονη, να κλείνει τα μάτια. Τελεία. Με ενοχλεί μόνο το θέμα των 15άρικων. Αναρωτιέμαι πώς μπορεί να έχει ευθεία κρίση ένας έφηβος στην ηλικία αυτή, που μέσα του γίνεται ένας κανονικός πόλεμος, για ένα θέμα το οποίο θα καθορίσει ενδεχομένως ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή του.
Αλλά αφού διάφοροι επιστήμονες, τύπου Τσίπρα και Κοντονή, αποφαίνονται ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, θα αποδεχθώ τις «γνωματεύσεις» τους και θα περιμένω να δω, όπως και πολλοί άλλοι φαντάζομαι, ποια θα είναι η εξέλιξη.
Στο πλαίσιο αυτό, να θέσω μια παράμετρο; Να τη θέσω. Ανδρας ηλικίας 50 ετών, ο οποίος συγκεντρώνει τις σχετικές προϋποθέσεις του ασφαλιστικού νόμου που αφορούν τις γυναίκες αυτής της ηλικίας, μπορεί με μια δήλωση αλλαγής φύλου να διεκδικήσει να βγει στη σύνταξη δέκα ή και δεκαπέντε χρόνια νεότερος; Ας απαντήσει κάποιος, διότι και εμένα μου το έθεσε ως ερώτημα αναγνώστης και ειλικρινά δεν ήξερα τι να του απαντήσω…
Υποστήριξη
Τρίτη ημέρα κατά την οποία καλούμαι να αναφερθώ στην ιστορία με την απόφαση του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Αυτή τη φορά το κάνω, επειδή δι’ επιστολής του ο ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος δηλώνει ότι έχω πέσει θύμα «παραπληροφόρησης» σχετικά με «δήθεν δικηγορική ανάμειξή του στην υπόθεση της διαιτησίας Σάφα κατά ελληνικού Δημοσίου». Και προσθέτει: «Δεν έχω απολύτως καμία ανάμειξη στην υπόθεση αυτή, για την οποία πληροφορήθηκα για πρώτη φορά από το δημοσίευμα αυτό».
Χαίρομαι ιδιαιτέρως και μπορώ να πω ότι απολαμβάνω την εντυπωσιακή ακριβολογία με την οποία ο κ. Χρυσόγονος αποσαφηνίζει ότι δεν είχε «δικηγορική ανάμειξη» στην προσφυγή Σάφα κατά του ελληνικού Δημοσίου. Οντως έτσι είναι, όπως τα λέει. (Αλλη γνωστή νομική προσωπικότητα της χώρας είχε αναλάβει αυτό το έργο –όπως είχα αναφέρει το Σάββατο, στο πρώτο μου δημοσίευμα για την υπόθεση, επιφυλασσόμενος δε να αποκαλύψω, με το πλήρωμα του χρόνου, το όνομά της).
Ομως εγώ δεν έγραψα ποτέ κάτι τέτοιο. Δεν έγραψα δηλαδή ότι είχε αναλάβει δικηγόρος του κ. Σάφα στην υπόθεση των Ναυπηγείων. Εγραψα επί λέξει τα ακόλουθα: «Ο κύριος Σάφα είχε προστρέξει στη νομική υποστήριξη του άρτι αποχωρήσαντος από τον ΣΥΡΙΖΑ και άρτι επίσης φλερτάροντος με την Κεντροαριστερά Κώστα Χρυσόγονου». Θα ήμουν ευτυχής λοιπόν αν ο κ. Χρυσόγονος συμπλήρωνε τη χθεσινή δήλωσή του με κάτι του είδους «ουδέποτε έχω συνεργαστεί επί οιουδήποτε θέματος με τον κ. Σάφα». Φυσικά μπορεί να το κάνει και εκ των υστέρων, δεν χάθηκε ο κόσμος…
Τελευταία Νέα