Το γκολ με το οποίο, την Τρίτη το βράδυ, ο Βασίλης Τοροσίδης άνοιξε το σκορ στον αγώνα με το Γιβραλτάρ δεν ήταν το πρώτο τυχόν: δεν ήταν ούτε καν το τελευταίο τυχόν, διότι ακολούθησαν άλλα τρία, με τον Μήτρογλου (δύο) και τον Γιαννιώτα, οπότε έκλεισε αισίως η υπόθεση…
Εκλεισε προσωρινά, για να ξανανοίξει σε έναν μήνα, όταν η Εθνική θα κληθεί να αποδείξει τη σοφία μιας κουβέντας που λένε οι χαρτοπαίκτες…
Την παρτίδα πρώτα τη σώζεις και ύστερα την κερδίζεις!
Την κερδίζεις τραβώντας έναν μπαλαντέρ, τουτέστιν το γκολ που θα κάνει τη διαφορά και θα τη στείλει σούμπιτη στη Ρωσία.
Υπάρχουν κάμποσα τέτοια εξ ορισμού μεγάλα, σημαδιακά και… αναγεννησιακά γκολ στο χρονικό της: γκολ σε κρίσιμους αγώνες, που άνοιξαν τον δρόμο για να μοστράρουμε την αφεντομουτσουνάρα μας στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και στα Παγκόσμια Κύπελλα, τα οποία έως και το 1980 αποτελούσαν μια terra incognita.
– Ο πρώτος κρίκος σε αυτή την αλυσίδα χαλκεύτηκε στις 12 Σεπτεμβρίου του 1979 στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας (Ελλάδα – Σοβιετική Ενωση 1-0) με τον Τάκη Νικολούδη να υποδύεται τον ρόλο του… αρχισιδηρουργού: στο 26ο λεπτό ο άρτι μεταγραφείς από την ΑΕΚ στον Ολυμπιακό χαφ έπαιξε το ένα – δύο με τον Γιώργο Δεληκάρη, πλάσαρε τον Ντασάεφ και σφράγισε την πρόκριση στο τότε Κύπελλο Εθνών (και νυν Euro) της επόμενης χρονιάς.
– Στις 17 Νοεμβρίου του 1993 το ρολόι στο ΟΑΚΑ σημάδευε το 68ο λεπτό όταν ο Νίκος Μαχλάς με κεφαλιά έστειλε την Ελλάδα πρώτο τραπέζι πίστα και αήττητη στο Μουντιάλ του ’94. Βεβαίως για να αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Αποστολάκη τω Αποστολάκη, ο Στράτος ήταν εκείνος ο οποίος με το εύστοχο πέναλτι στο 70′ στις 31 Μαρτίου του 1993 στο «Νepstadion» της Βουδαπέστης (Ουγγαρία – Ελλάδα 0-1) «κλείδωσε» κατ’ ουσίαν την πρόκριση.
– Η επόμενη πράξη παίχτηκε στις 11 Οκτωβρίου του 2003 πάλι στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας με δράστη τον Βασίλη Τσιάρτα: πέναλτι στο 68′, Ελλάδα – Βόρεια Ιρλανδία 1-0 και φύγαμε για… Πορτογαλία! Προπομπός αυτής της πρόκρισης υπήρξε ο Στέλιος Γιαννακόπουλος, ο οποίος στις 7 Ιουνίου 2003 πέτυχε το γκολ που έκανε τη διαφορά στο 42ο λεπτό στο «La Romareda» της Σαραγόσα (Ισπανία – Ελλάδα 0-1).
– Η σκυτάλη πέρασε στον Δημήτρη Σαλπιγγίδη, ο οποίος στις 18 Νοεμβρίου του 2009 σκόραρε στο 31ο λεπτό στο «Donbass Arena» του Ντόνετσκ (Ουκρανία – Ελλάδα 0-1) και έβαλε την υπογραφή του στη, μέσω των μπαράζ, πρόκριση στο Μουντιάλ του 2010.
– Το επόμενο σημαδιακό γκολ σημειώθηκε σε… ανύποπτο χρόνο, αλλά ο Φερνάντο Σάντος το είχε χαρακτηρίσει ως το καθοριστικότερο στην επιχείρηση προς το Euro του 2012. Το πέτυχε στις 6 Σεπτεμβρίου του 2011 ο Κυριάκος Παπαδόπουλος έξι λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα με τη Λετονία στο «Skonto Stadium» της Ρίγα ισοφαρίζοντας σε 1-1. Χάρη στον έναν βαθμό, σε συνδυασμό με τη νίκη επί της Κροατίας (2-0) στις 7 Σεπτεμβρίου η Εθνική πέρασε πρώτη και καλύτερη.
– Στην προκριματική φάση του Μουντιάλ 2014, η Εθνική βγήκε δεύτερη (στην ισοβαθμία με τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη) και σφράγισε το εισιτήριο για το ταξίδι στη Βραζιλία στα μπαράζ με τη Ρουμανία: στις 15 Νοεμβρίου 2013, στο Στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» ο Στάνκου ισοφάρισε στο 19′, αλλά με δύο γκολ του Μήτρογλου και ένα του Σαλπιγγίδη προέκυψε το 3-1. Τέσσερα βράδια αργότερα, στο «Νational Arena» του Βουκουρεστίου το 1-1 (με τον Μήτρογλου και το αυτογκόλ του Τοροσίδη) κατοχύρωσε και τύποις την πρόκριση.
– Για να κρατήσει ζωντανό το όνειρο της πρόκρισης στο Μουντιάλ 2018 η Εθνική έπρεπε να νικήσει το Γιβραλτάρ, ωστόσο προηγήθηκε ένα γκολ που έμοιαζε με… προσευχή: αυτό της λυτρωτικής ισοφάρισης (1-1) απέναντι στους Βόσνιους, το οποίο πέτυχε ο Γιώργος Τζαβέλλας στις 13 Νοεμβρίου του 2016 στο Νέο Φάληρο και μάλιστα στο πέμπτο λεπτό των καθυστερήσεων!
