Η «El Pais» μας αδικεί. Οι τεχνίτες του λόγου ή όσοι τουλάχιστον κατατάσσουν τον εαυτό τους σε αυτή την κατηγορία στην ημεδαπή δεν χρησιμοποιούν πια τον όρο kolotumba, γιατί είναι μπανάλ. Στην τελευταία ομιλία του στη Βουλή (και) ο Πρωθυπουργός ανέφερε τεχνηέντως τον όρο «πολιτική κυβίστηση». Πιο εύηχο και πιο παραπλανητικό. Ενώ η kolotumba, κυρίως οι δύο πρώτες συλλαβές της, όπως και να το κάνουμε, χτυπά άσχημα.
Η απόδοση αυτού του μπρουτάλ χαρακτηρισμού σε πολιτικούς που αντιλήφθηκαν με βίαιο τρόπο την ωμή πραγματικότητα είναι υπερβολικός, αλλά αντίρροπος των ψευδαισθήσεων που καλλιέργησαν.
Λίγη σημασία θα είχε αυτή η αισθητηριακή αντίληψη μιας ουτοπίας αν δεν επηρέαζε άμεσα τις ζωές των πολιτών.
Οι τελευταίοι δεν πρέπει να θεωρούνται άμοιροι ευθυνών. Στην ψηφοθηρική πεποίθηση των κομμάτων εντάσσεται ωστόσο η απαλλαγή των ψηφοφόρων από κάθε ευθύνη, για να καταλήξουν στη θυματοποίησή τους.
Είναι πιο εύκολο να λες πως ο λαός έπεσε θύμα πλάνης, παρά να τον ψέξεις γιατί προτίμησε τον πολιτικό λόγο της ανέξοδης ευκολίας και της επαναστατικότητας ενός άοπλου στρατού.
Η ιδρυματοποίηση σε παροχολογικό περιβάλλον πολιτικής ίσως αποτελεί το σοβαρότερο πρόβλημα της Δημοκρατίας μας.
Η αλήθεια είναι πως δεν αντέχουμε την Αλήθεια. Από τα σχολικά μας χρόνια η βαθμοθηρική προσπάθεια έχει στόχο τη συγκάλυψη των κενών μας. Πίσω από έναν καλό βαθμό που όλοι πια ξέρουμε πώς μπορεί να αποκτηθεί, κρύβονται οι βουλές μας για τον τρόπο σύνταξης της κοινωνίας μας. Η ιδέα για το σωστό και το λάθος, την αλήθεια και το ψέμα, δεν είναι συμπαγής. Η προσωπική μας ευκολία δημιουργεί κενά αέρος στην κοινωνική συνοχή, μέσω της υποστήριξης πολιτικών που έχουν ξεπεταχτεί από την ίδια φύτρα.
Η kolotumba λοιπόν αφορά όλους μας, γιατί το ήθος όλης της πολιτείας είναι το ίδιο με αυτό αυτών που μας κυβερνούν.
