Ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΔΗΣΥ έχω διαμορφώσει γνώμη για τα συγκριτικά πλεονεκτήματα αλλά και τις αδυναμίες της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας. Τα σημαντικότερα από τα πλεονεκτήματά μας είναι ο δυναμισμός και η «πολιτικότητά» μας. Ενα από τα θετικά στοιχεία αυτής της «πολιτικότητας» είναι η συνειδητοποίηση του ρόλου μας, του γεγονότος δηλαδή πως ο λαός μάς τοποθέτησε στην αντιπολίτευση και όχι στην κυβέρνηση και μας έδωσε, συνεπώς, εντολή αντιπολίτευσης! Υπάρχουν στιγμές που, παρότι είμαστε μόνο 19 βουλευτές, διαδραματίζουμε στη Βουλή ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν γράφω, ωστόσο, αυτές τις γραμμές για να εξάρω τα πλεονεκτήματά μας ή για να ασκήσω αυτοκριτική για τα λάθη μας. Με δείγμα γραφής τη στάση της ΔΗΣΥ και του Ποταμιού στη συζήτηση και την ψηφοφορία για τη δήλωση αλλαγής φύλου, εντοπίζω μια αδυναμία που, αν δεν προσεχθεί, μπορεί να αναστατώσει την πορεία μας προς τον ενιαίο και μεγάλο φορέα του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς.
Τον Νοέμβριο ο ενιαίος φορέας του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς θα αποκτήσει τη νομιμοποιημένη με άμεση εκλογή ηγεσία του. Κι από ό,τι έχει γραφεί, οι κοινοβουλευτικές ομάδες ΔΗΣΥ και Ποταμιού δεν θα ενωθούν σε μία. Με βάση, λοιπόν, την εμπειρία που αποκτήθηκε στο πρόσφατο σχέδιο νόμου, νομίζω ότι είναι αναγκαίο και χρήσιμο να διευκρινιστούν κάποια ζητήματα. ΔΗΣΥ και Ποτάμι ψήφισαν διαφορετικά. Επιπλέον ειπώθηκαν από μια πλευρά δυσάρεστες κουβέντες δημοσίως. Αλλά και μέσα στις Κοινοβουλευτικές Ομάδες υπήρξαν έντονες διαφωνίες. Αλλοτε για θέματα κοινοβουλευτικής τακτικής κι άλλοτε για θέματα ουσίας. Βουλευτής της ΔΗΣΥ ψήφισε τη δική του επιλογή, ενώ άλλοι δεν προσήλθαν διότι διαφώνησαν με το «παρών», επιθυμώντας πιο σκληρή στάση. Το γεγονός, βέβαια, της ενδοπαραταξιακής εκλογικής διαδικασίας δικαιολογεί την έλλειψη συνεννόησης και κατανόησης του ρόλου των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ειδικά όταν οι συγκυβερνώντες διαφωνούν και η δεδηλωμένη επί συγκεκριμένου σχεδίου νόμου δεν διαπιστώνεται. Με αυτή όμως την ευκαιρία και ακριβώς επειδή υπάρχουν αφορμές πρέπει να κρούσουμε τον κώδωνα του κινδύνου. Ως Κέντρο και Κεντροαριστερά είμαστε πλουραλιστές, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να γίνουμε και παρδαλοί. Και δεν θα γίνουμε. Την απόσταση μεταξύ πλουραλιστικού και παρδαλού κανείς δεν θα μας επιβάλει να τη διανύσουμε.
Νέα ενιαία ηγεσία του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς, αλλά με δύο κοινοβουλευτικά κόμματα που δεν θα ψηφίζουν ενιαία, θα ασκούν αμοιβαίως κριτική και θα απελευθερώνουν και τις εσωτερικές τους διαφωνίες προς διάφορες κατευθύνσεις. Αυτή η κατάσταση των πραγμάτων δεν συνάδει με σοβαρό κόμμα σε εξέλιξη, αλλά θα αποτελεί μια κοινοβουλευτική κωμωδία. Χρειάζεται, λοιπόν, προσοχή, σοβαρότητα και υπευθυνότητα απέναντι στους πολίτες που θα έρθουν τον Νοέμβριο στις κάλπες, απέναντι στους πολίτες που μας εξέλεξαν το 2015 στη Βουλή δίνοντάς μας εντολή αντιπολίτευσης, αλλά κι απέναντι σε αυτούς που μιλούν θετικά για μας ενώ ανήκουν σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Αν θα κρατήσουμε δύο Κοινοβουλευτικές Ομάδες, αυτό θα γίνει επειδή θα θελήσουμε να ωφεληθούμε από τα πλεονεκτήματα της διπλής παρουσίας κι όχι για να εκπέμψουμε μηνύματα έλλειψης πολιτικού βάρους, αστάθειας ή και ανευθυνότητας.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό από όλους ότι την ενότητα στον πολιτικό μας χώρο δεν δικαιούται κανείς να την αντιμετωπίζει ως ζητούμενο. Η ενότητα ήταν και θα παραμείνει το πρώτο δεδομένο και η πρωταρχική προϋπόθεση για όλους όσοι επέλεξαν να διεκδικήσουν την αρχηγία. Οι βουλευτικές εκλογές θα γίνουν μετά τις δικές μας εσωκομματικές. Οσο όμως αργούν και εμείς ακολουθούμε δολιχοδρομική πολιτική πορεία, τότε το αποτέλεσμα θα είναι αναντίστοιχο με τις καλές προθέσεις όλων μας.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΔΗΣΥ