Κυκλοφορούσε ως φήμη για καιρό, γράφτηκε με σχεδόν κατηγορηματικό τρόπο τον Ιούλιο, αφέθηκε από τον ίδιο να πλανάται σε μια συνέντευξή του λίγο αργότερα, όταν είπε ότι θα υπηρετήσει την πορεία της χώρας αξιοποιώντας «όλες τις δυνατότητες» που έχει. Αλλά τελικά ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν ίδρυσε κόμμα. Ούτε μπήκε στη μάχη για τη διεκδίκηση της ηγεσίας του νέου φορέα. Εμεινε στα μετόπισθεν.
Η αλήθεια είναι ότι η ίδρυση ενός τέτοιου κόμματος θα έπρεπε να ακολουθήσει τη λογική που οδήγησε τον Σταύρο Θεοδωράκη να αναγγείλει το δικό του εγχείρημα τον Φεβρουάριο του 2014. Να έχει μόλις αποτύχει, δηλαδή, το προηγούμενο ομοειδές εγχείρημα. Από τη στιγμή που, αντίθετα με τους 58+, η Δημοκρατική Παράταξη μπήκε στα σκαριά, μια ανοιχτή διαφοροποίηση του Βενιζέλου θα είχε διασπαστικό χαρακτήρα. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, που ο ίδιος αυτός άνθρωπος έχει κατηγορηθεί ότι υπονόμευσε εκείνη τη βραχύβια πρωτοβουλία με την καθιέρωση του σταυρού προτίμησης στις ευρωεκλογές.
Ετσι, ο Βενιζέλος έμεινε στο ΠΑΣΟΚ. Ετοιμος, όπως λένε οι άσπονδοι φίλοι του, να ανταποκριθεί στο κάλεσμα να σώσει την παράταξη όταν οι εμφύλιες διχόνοιες την οδηγήσουν και πάλι στο περιθώριο. Είτε αποτελεί πάντως πράγματι χρυσή εφεδρεία είτε είναι καμμένο χαρτί, φροντίζει να μην απουσιάζει ποτέ από την επικαιρότητα. Με τις πάντα καίριες ομιλίες του στη Βουλή. Με τα άρθρα του και τις δημόσιες παρεμβάσεις του. Και τώρα, με την εκλογή του ως εισηγητή για την εφαρμογή των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Σε μια άλλη χώρα, μια τέτοια τιμητική εκλογή θα αποτελούσε από μόνη της είδηση. Εδώ, αναδείχθηκε λόγω των συγχαρητηρίων που απέστειλε η Φώφη Γεννηματά. Αλήθεια, πώς και η πρόεδρος της ΔΗΣΥ είναι ξαφνικά τόσο θερμή με τον άνθρωπο τον οποίο εδώ και δύο χρόνια φροντίζει επιμελώς να μη συναντήσει ούτε στους διαδρόμους ενός συνεδρίου; Πώς αναγορεύει σε πολιτική προσωπικότητα εκείνον που μέχρι πρόσφατα κατηγορούσε ότι «ζητούσε» να γίνει αντιπρόεδρος της κυβέρνησης; Και πώς κόπτεται για την προστασία και τον σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων η πολιτικός που φρόντισε να απουσιάζει από τις συζητήσεις των νομοσχεδίων τόσο για το σύμφωνο συμβίωσης όσο και για την ταυτότητα φύλου;
Η απάντηση είναι προφανής: ο Βενιζέλος είναι εδώ, ενεργός και δυνατός. Το κύρος του, η επιρροή του και η στάση ουδετερότητας που, επισήμως τουλάχιστον, κρατά στη μάχη για την ηγεσία του Προοδευτικού Κέντρου –ο ίδιος απεχθάνεται τη λέξη «Κεντροαριστερά», και δεν είναι ο μόνος –τον κάνουν περιζήτητο. Να μια έκπληξη που θα μπορούσε να κάνει ο Νίκος Αλιβιζάτος σε όλους τους υποψηφίους που τον ταλαιπώρησαν, καλοπροαίρετα ή κακοπροαίρετα, το τελευταίο τρίμηνο: να τους καλέσει σε ένα ακόμη ντιμπέιτ όπου τον συντονισμό θα έχει ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Αλλά υπάρχει βέβαια ο κίνδυνος να μονοπωλήσει τη συζήτηση.
