Το κάνω από αλληλεγγύη στον άνθρωπο. Δεν αντέχω να βλέπω τον πρώτο πολίτη της χώρας σε τέτοια δυσκολία.
Είναι το Σύνταγμα…
Ανεξαρτήτως τούτου όμως οφείλει κάποιος να εξηγήσει του προέδρου Λεβέντη ότι ακόμη και αν ήθελε ο Πρόεδρος Προκόπης να υπακούσει στην απαίτησή του (για να μην απολέσει την περιζήτητη καλημέρα Λεβέντη), δεν έχει πλέον καμία, θεωρητικά, δυνατότητα από το Σύνταγμα.
Εξηγώ, και στον πρόεδρο Λεβέντη αλλά και σε τινές άλλους που έχουν παρόμοιες απορίες, για το πώς συναινεί διά της υπογραφής του ο Πρόεδρος Προκόπης σε αυτό το νομοσχέδιο, το οποίο καθιερώνει την αλλαγή φύλου διά δηλώσεως από τα 15 χρόνια του πολίτη.
Συναινεί, διότι ανεξάρτητα από το τι πιστεύει ο ίδιος επί του συγκεκριμένου θέματος δεν έχει τη δυνατότητα να πράξει τίποτε άλλο πέραν αυτού. Εκτός πια κι αν αποφασίσει να αναπέμψει το νομοσχέδιο στη Βουλή, οπότε έχουμε μείζονα συνταγματική και πολιτειακή κρίση –αλλά αξίζει τον κόπο το συγκεκριμένο θέμα να φέρει τη χώρα σε τέτοια αναταραχή; Αναρωτιέμαι.
Υπενθυμίζω σχετικά το άρθρο 42 παρ. 1 του Συντάγματος: «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκδίδει και δημοσιεύει τους νόμους που έχουν ψηφιστεί από τη Βουλή μέσα σε έναν μήνα από την ψήφισή τους. Μέσα στην προθεσμία που προβλέπεται στο προηγούμενο εδάφιο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να αναπέμψει στη Βουλή νομοσχέδιο που έχει ψηφιστεί από αυτήν, εκθέτοντας και τους λόγους της αναπομπής».
Δεν έχει συμβεί ποτέ από το 1986 έως σήμερα να αναπεμφθεί νομοσχέδιο στη Βουλή, και γι’ αυτό όλοι οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας που προηγήθηκαν εξάντλησαν τις αρμοδιότητές τους στον έλεγχο της υπόστασης του νόμου, αν αυτός δηλαδή ψηφίστηκε κανονικά από τη Βουλή, εξού και τσεκάρουν τα πρακτικά που τους αποστέλλονται μαζί με τους ψηφισθέντες νόμους. Γιατί το κάνει αυτό ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Για να διασφαλίσει ότι η ψήφιση του κάθε νόμου έγινε νομιμοτρόπως ώστε να τον προσυπογράψει για να καταστεί εν συνεχεία νόμος του κράτους.
Τι ελέγχει ειδικότερα; Αν ένας νόμος που έπρεπε να ψηφιστεί με αυξημένη πλειοψηφία, ας πούμε 180 εδρών, αυτό τηρήθηκε. Αφού διαπιστώσει ότι όλα είναι εντάξει, τότε, και μόνο τότε, υπογράφει και στέλνει τον νόμο στο Φύλλο Εφημερίδος της Κυβερνήσεως, το γνωστό ΦΕΚ, ώστε να δημοσιευθεί και να καταστεί νόμος του κράτους…
Θύμα του χρόνου
Εχω όμως την αίσθηση ότι ο Πρόεδρος Λεβέντης που χθες προέβλεψε για μία ακόμη φορά εκλογές –τον προσεχή Μάρτιο συγκεκριμένα, για όσους αγωνιούν –έχει πέσει θύμα του χρόνου. Εχει μείνει καμιά 30αριά, ίσως και λίγο παραπάνω, χρόνια πίσω. Οταν ίσχυε ακόμη το άρθρο 42 παρ. 1 του τότε Συντάγματος (το Σύνταγμα του 1975, που ψηφίστηκε αμέσως μετά τη χούντα), το οποίο ανάμεσα στις πολλές αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας προέβλεπε επίσης ότι ο Πρόεδρος «κυρεί, εκδίδει και δημοσιεύει τους νόμους του κράτους». Του έδινε δηλαδή τη δυνατότητα να μη συμφωνεί και εμπράκτως επί νόμου που ψήφισε η Βουλή και να τον στέλνει πίσω χωρίς δεύτερη συζήτηση.
Αν και ουδείς των Προέδρων της Δημοκρατίας που προηγήθηκαν του Κωνσταντίνου Καραμανλή (Κ. Τσάτσος, Μ. Στασινόπουλος) έκανε οιαδήποτε χρήση αυτού του δικαιώματος, ο Ανδρέας που είχε από την αρχή μια μάλλον δύσκολη συγκατοίκηση με τον Κ. Καραμανλή αποφάσισε στην αναθεώρηση του 1985-86 να περιορίσει τις αρμοδιότητες του Προέδρου μόνο στην έκδοση και δημοσίευση των νόμων.
Αυτά επικαλείται σήμερα ο Πρόεδρος Προκόπης και θα χάσει την καλημέρα του προέδρου Λεβέντη, ο τάλας…
Μοίρασε πόνο
Δεν ξέρω τι θα κάνει στις εκλογές για την ανάδειξη του ηγέτη της Κεντροαριστεράς ο εξ Αργολίδος ορμώμενος φίλος μου Γιάννης Μανιάτης, αλλά χθες έδωσε πόνο, πολύ πόνο, έστω και εμμέσως, σε μεγάλο κομμάτι του ανδρικού πληθυσμού!
Διότι ευειδής και εμφανέστατα προσοντούχος λαϊκή αοιδός, ονόματι Αγγελική Ηλιάδη, δήλωσε ευθαρσώς ότι τάσσεται ανεπιφύλακτα στο… πλευρό του σε αυτήν τη σκληρή μάχη που δίνει!
Πετάει ο γάιδαρος
Αυτοθυσία
Οι επιμελείς αναγνώστες μου θα ενθυμούνται ασφαλώς τη μικρή περιπέτεια που έζησα ένα ξημέρωμα του Αυγούστου στο Νοσοκομείο της Σύρου συνοδεύοντας άτομο που είχε πρόβλημα υγείας. Προ ημερών παρέλαβα εξώδικο το οποίο υπογράφει η πρόεδρος του νοσοκομείου κυρία Μπουραντά, η οποία με κατηγορεί ότι συκοφάντησα και απαξίωσα τους εργαζομένους στο νοσοκομείο. Με καλεί μάλιστα να δημοσιεύσω το ακόλουθο κείμενο αποκατάστασης:
«Η εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ” σε ό,τι αφορά το δημοσίευμά της στο φύλλο τής 29ης/08/2017, σελ. 7, με τίτλο “Οχι μόνο λιβανιστήρια” που αναφέρεται στο Γενικό Νοσοκομείο Σύρου “ΒΑΡΔΑΚΕΙΟ ΚΑΙ ΠΡΩΙΟ” και στο επιστημονικό και νοσηλευτικό προσωπικό αυτού δηλώνει ότι ανακαλεί τις αναληθείς και ανακριβείς πληροφορίες του εν λόγω δημοσιεύματος που αδικούν και βλάπτουν τη φήμη αυτού. Η εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ” δεν είχε την παραμικρή πρόθεση να θίξει τη φήμη του Γενικού Νοσοκομείου Σύρου “ΒΑΡΔΑΚΕΙΟ ΚΑΙ ΠΡΩΙΟ”, καθώς και των ιατρών και νοσηλευτών που το στελεχώνουν».
Καταλαβαίνω την πρόεδρο γιατί επανέρχεται έπειτα από ενάμιση μήνα σε ένα γεγονός το οποίο εγώ έζησα, ενώ εκείνη δεν ήταν παρούσα –το πληροφορήθηκε. Αντιλαμβάνομαι επίσης τη σπουδή της να με κατηγορήσει. Αλλά για να το ξεκαθαρίσουμε, το τελευταίο που έκανα, και που κάνω, όταν αναφέρομαι σε θέματα που έχουν σχέση με την υγεία είναι να απαξιώσω τους εργαζομένους σε αυτή, γιατρούς και νοσηλευτές! Το τελευταίο. Γιατί αν σήμερα λειτουργεί, όπως λειτουργεί, το ΕΣΥ, αυτό οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην αυτοθυσία των ανθρώπων αυτών, οι οποίοι χωρίς μέσα και κάτω από αντίξοες πολλές φορές συνθήκες δίνουν τη μάχη για να προσφέρουν στοιχειωδώς υπηρεσίες υγείας στον πολίτη. Ως προς δε τη φήμη του Γενικού Νοσοκομείου Σύρου, νομίζω ότι αρμοδιότεροι να μιλήσουν είναι οι κάτοικοι και οι παρεπιδημούντες του νησιού. Αυτοί ξέρουν…
