Το πλήθος των διαδηλωτών εργαζομένων που ανέβαινε την Πέμπτη το απόγευμα την οδό Σταδίου προς το υπουργείο Εργασίας ίσως για κάποιους αποτελούσε μια συνηθισμένη εικόνα της μνημονιακής Ελλάδας με τις δεκάδες διαμαρτυρίες και συγκεντρώσεις, αν και όχι όλες μαζικές τα τελευταία χρόνια.
Η συγκεκριμένη όμως είχε μια διαφορετική σημειολογία και σήκωνε την αυλαία ενός νέου κύκλου κινητοποιήσεων που θα αποτελέσουν το παρακολούθημα όλης της τρίτης αξιολόγησης. Πολύ περισσότερο για ορισμένους λόγους που συγκεντρώνουν μερικά ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, η προαναφερόμενη κινητοποίηση ήταν η πρώτη που αφορούσε τα μέτρα τα οποία θα φέρει η τρίτη αξιολόγηση του προγράμματος της χώρας και οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους δανειστές, που σύμφωνα με μια εκδοχή δεν θα είναι ρόδινες και σύντομες.
Επίσης, το πλήθος των εργαζομένων οργανώθηκε από το ΠΑΜΕ, τον εργατικό και συνδικαλιστικό βραχίονα του ΚΚΕ στα πρωτοβάθμια σωματεία και στις ομοσπονδίες. Το ΠΑΜΕ για το ΚΚΕ αποτελεί, από το 1999 που ιδρύθηκε, το μοναδικό επιτελικό κέντρο για τον κόσμο της εργασίας και η συγκρότηση και εξέλιξή του αποτελούν και την καλύτερη απάντηση –πάντα για το ΚΚΕ –στις συμβιβασμένες ηγεσίες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.
Υπάρχει όμως ένα ακόμη ποιοτικό στοιχείο που κάνει τη διαφορά στην κινητοποίηση της Πέμπτης. Αιχμή του δόρατος των αιτημάτων που άνοιξε το ΠΑΜΕ με ένταση είναι το δικαίωμα στην απεργία. Σύμφωνα με το ΚΚΕ και τις εργατικές του ταξιαρχίες, ο συνδικαλιστικός νόμος θα τροποποιηθεί προς το πολύ δυσμενές και κατόπιν απαίτησης των δανειστών και συμφωνίας της ελληνικής κυβέρνησης η απεργία θα τεθεί προς διαπραγμάτευση.
ΜΑΡΚΑΡΙΣΜΑ. «Οπλο των εργατών είναι η απεργία, δεν την παραδίδουμε στην εργοδοσία» φώναζε το ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα την Πέμπτη κάνοντας φανερό το επίδικο που θέτουν από εδώ και πέρα και σε συνάρτηση βέβαια με το γενικότερο εργασιακό τοπίο, με τα ατυχήματα εργατών, την αντεργατική νομοθεσία κ.τ.λ.
Εδώ υπάρχει κι ένα βαθύτερο πολιτικό στοιχείο που αναδεικνύει και μια παράμετρο της στρατηγικής του ΚΚΕ για το τόσο καυτό μέτωπο που επιλέγει να ανοίξει. Και το πολιτικό στοιχείο αυτό είναι η προσπάθεια του Περισσού να μαρκάρει την περιοχή των εργατικών δικαιωμάτων, υπενθυμίζοντας την ηγεμονία του στα πιο μαχόμενα κομμάτια της εργασίας και στοχεύοντας την ίδια την κυβέρνηση.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το ΚΚΕ θα είναι ανένδοτο σε ζητήματα όπως η απονομιμοποίηση των απεργιών με νομοθετικό τρόπο. Ζήτημα ταυτοτικό για το ιστορικό κόμμα της Αριστεράς, θα περιφρουρηθεί με μπαράζ κινητοποιήσεων, ακτιβισμών και απεργιών το επόμενο διάστημα.
Παράλληλα με αυτό, η λογική του ΚΚΕ είναι να μετατοπίσει τη συζήτηση στα εργασιακά και ειδικότερα να στριμώξει τον Τσίπρα πολιτικά στον χώρο της Αριστεράς. Ετσι κι αλλιώς, μπορεί ο Περισσός να εκδήλωσε μια αμηχανία στα ζητήματα ατομικών δικαιωμάτων (π.χ. νομικός προσδιορισμός ταυτότητας φύλου), στα οποία φάνηκε η κυβέρνηση να ορίζει την «αριστερή ατζέντα», σύμφωνα όμως με παλαιά και πεπειραμένα στελέχη του κόμματος, εδώ θα κριθούν περισσότερα και «θα μπει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του».
Οπως συζητήθηκε την Πέμπτη και έγινε επίσης φανερό, το ΠΑΜΕ οργανώνει μεγάλη γενική απεργία όπου με αιχμή τα εργασιακά θα μπουν και ευρύτερα ζητήματα, όπως η κατάσταση στους χώρους δουλειάς και ένα ακόμη φαινόμενο, που σύμφωνα με το ΠΑΜΕ ανθεί τελευταία, ο εργοδοτικός συνδικαλισμός (π.χ. στα σουπερμάρκετ), και με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης, όπως πρόσφατα κατήγγειλε η Γραμματεία Νέων του ΠΑΜΕ.
ΤΟ «ΜΥΘΕΥΜΑ». Παράλληλα με τον πόλεμο για την απεργία, το ΚΚΕ είναι αποφασισμένο να αποδομήσει το «μύθευμα», όπως λέει, της ανάπτυξης Τσίπρα και με αυτό το σκεπτικό κυκλοφόρησε και διακινεί αναλυτικό εκλαϊκευτικό φυλλάδιο που υπενθυμίζει πως δεν υπάρχει δίκαιη ανάπτυξη σε ένα άδικο σύστημα, ενώ θέτει ευθέως το ζήτημα του σοσιαλισμού.
Φαίνεται πως το ΚΚΕ, εκτός από το ότι μαρκάρει την περιοχή των εργασιακών, έχει αποφασίσει να συμβάλει σε ένα καυτό φθινόπωρο και να κάνει τη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης δύσκολη. Η πορεία προς το υπουργείο Εργασίας ήταν απλώς το πρελούδιο μιας άγριας στρατηγικής, όπου τον τόνο ευελπιστούν να δώσουν οι δυνάμεις του Περισσού.