Από όταν ανέλαβε πρόεδρος, ο Ντόναλντ Τραμπ διέταξε την εκτόξευση 59 πυραύλων Tomahawk εναντίον μιας συριακής βάσης έπειτα από επίθεση με χημικά όπλα, τη ρίψη της μεγαλύτερης μη πυρηνικής βόμβας του αμερικανικού οπλοστασίου (MOAB) σε ένα κρησφύγετο της Αλ Κάιντα στο Αφγανιστάν και την αποστολή επιπλέον 3.900 στρατιωτών σε αυτή τη χώρα. Επιτάχυνε την εκστρατεία εναντίον της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και τη Συρία, ενίσχυσε τις επιχειρήσεις των ειδικών δυνάμεων στην Υεμένη και «απελευθέρωσε» τα αεροπορικά πλήγματα με drones από τη Μέση Ανατολή έως τη Σομαλία. Για κάποιον που κατήγγειλε προεκλογικά την «απόλυτη σπατάλη» των αμερικανικών στρατιωτικών περιπετειών και υποσχόταν να «διαπραγματευτεί σαν τρελός» με τη Βόρεια Κορέα, ο παρεμβατισμός αυτός μοιάζει με μεταστροφή. Ο πρώην στρατηγικός του σύμβουλος μάλιστα, ο Στιβ Μπάνον, τον είχε χαρακτηρίσει ασύμβατο με το δόγμα του «America first» που υποτίθεται ότι θα κατηύθυνε την εξωτερική πολιτική του Τραμπ.

Μέχρι τώρα, ο αμερικανός πρόεδρος δεν έχει αποσαφηνίσει τους στρατηγικούς του στόχους, ούτε τους κανόνες εμπλοκής των ενόπλων δυνάμεών του. Μοιάζει να προσεγγίζει τις διεθνείς σχέσεις με βάση τους εξής δύο κανόνες: παραμένουμε απρόβλεπτοι και διαπραγματευόμαστε από θέση ισχύος. «Μία πολιτική παζαρεμάτων χωρίς ιδεολογικό όραμα» συνοψίζει ο Ρόμπερτ Κάπλαν από το Center for a New American Security, μακριά από «την υπεράσπιση της δυτικής φιλελεύθερης τάξης» που ασπάζονταν οι προκάτοχοί του, παρατηρεί ο Τόμας Ράιτ από το Ιδρυμα Brookings.

Επί Μπαράκ Ομπάμα, οι κανόνες εμπλοκής ήταν αυστηροί και η ακολουθούμενη γραμμή συνοψιζόταν σε μια εντολή σύνεσης: «Οχι ανοησίες». Ο Ντόναλντ Τραμπ, πάλι, μοιάζει οπαδός του παλιού αξιώματος «Η δύναμη κάνει το δίκαιο». Παράλληλα με την αύξηση του προϋπολογισμού του Πενταγώνου, η κυβέρνησή του θέλει να μειώσει τον προϋπολογισμό της αμερικανικής διπλωματίας και της ανθρωπιστικής βοήθειας κατά 25%, στα 37,6 δισεκατομμύρια δολάρια – λιγότερο από το 5,5% του προϋπολογισμού των ενόπλων δυνάμεων. Το δίκιο του ισχυρότερου «μεταμφιεσμένο σε δόγμα» συνοψίζει το Harvard Political Review.

Τελευταία Νέα