Αν και φέρει το παρατσούκλι «Δράκος», με ό,τι αυτό (μπορεί να) συνεπάγεται, ο Παναγιώτης Γιαννάκης ουδέποτε υπήρξε και ούτε έγινε στα 58 του εκδικητικός τύπος…
Δεν ζει για τις ρεβάνς, δεν επιδιώκει να πάρει το αίμα του πίσω, δεν κυριεύεται από ενοχές, ούτε δικές του, ούτε των άλλων!
Εχει όμως το χάζι της η υπόθεση διότι στο πλαίσιο της διαρκούς αντιπαράθεσης των… «νέων Αιωνίων» του ελληνικού μπάσκετ, που έχουν προλάβει να παίξουν 19 ματς μέσα σε τρία χρόνια, ο Αρης νίκησε προχθές την ΑΕΚ για 13η συνεχή φορά στην κανονική περίοδο, αλλά για πρώτη επί ημερών Γιαννάκη, ο οποίος έγινε πάλι… δικεφαλοκτόνος (sic)!
Με τον ΠΑΟΚ ο Δράκος είχε ανοίξει λογαριασμούς από παλιά και μάλιστα εξελίχθηκε στην απόλυτη Νέμεσή του, στις 8 Μαΐου 1991, με το τρίποντο που μπουμπούνισε στη λήξη του τέταρτου τελικού και έμοιαζε με το «Εν τούτω νίκα» του Αρη (81-80) για να κατακτήσει τον τελευταίο τίτλο του στο πρωτάθλημα.
Με την ΑΕΚ η σχέση του δεν υπήρξε βιωματική, αλλά είναι πολλώ λογιώ ενδιαφέρουσα…
Πρώτα απ’ όλα ο Γιαννάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κοκκινιά, όπου δεσπόζει το μικρασιατικό στοιχείο και μάλιστα ένας από τους αδελφούς του, ο Αγγελος, ήταν φανατικός αεκτσής.
Κόντρα στην ΑΕΚ του Γκούμα, του Γκέκου και του (μετέπειτα τετράκις πρωταθλητή του ΝΒΑ με τους Λέικερς) Ραμπίδη, ο Γιαννάκης έπαιξε ένα από τα καλύτερα ματς της ζωής του: τη σεζόν 1980-81, υπό το βλέμμα του προέδρου της φιναλίστ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης Σινουντίνε Μπολόνια Τζίτζι Πορέλι, που κυνηγούσε τη μεταγραφή του, πέτυχε 45 πόντους, μάλιστα σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο αγωνιζόταν με κάταγμα σκαφοειδούς και στο τέλος τον πήγαν σηκωτό και με το ζόρι στο παρακείμενο Κρατικό Νοσοκομείο της Νίκαιας!
Το καλοκαίρι του 1984, προτού καταλήξει στον Αρη, πιέστηκε ασφυκτικά και με ένα πολύ δελεαστικό τίμημα για να υπογράψει στην ΑΕΚ, ως δώρο του κύπριου επιχειρηματία Τέρη Παναγίδη, ο οποίος με τον τρόπο αυτόν επιδίωκε να εξασφαλίσει το μερίδιο του 40% των μετοχών της ΠΑΕ που κατείχε η Ερασιτεχνική και να αγοράσει το 11% ώστε να αποκτήσει την πλειοψηφία.
Στις 13 Μαΐου 1992, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, έβαλε 14 πόντους στη νίκη του Αρη επί της ΑΕΚ με 74-62 στον τελικό Κυπέλλου που σηματοδότησε τον τελευταίο τίτλο της «αυτοκρατορίας» και το κύκνειο άσμα του alter ego του, Νίκου Γκάλη.
Το 2014 όταν η ΑΕΚ ήταν στο προσκήνιο, έπειτα από απουσία τριών ετών, ο Γιαννάκης προσεγγίσθηκε από τον επίσης μικρασιάτη πρόεδρο της Ερασιτεχνικής και της ΚΑΕ ΑΕΚ, Αλέξη Αλεξίου, για να αναλάβει την τεχνική ηγεσία, αλλά η υπόθεση ναυάγησε…
Και προχθές, στο Nick Galis Hall, τη βρήκε μπόσικη μπροστά του και τη νίκησε!
