Ξέφραγο αμπέλι

Πόσο χαμηλά μπορεί να φτάσει η πολιτική αντιπαράθεση, αναρωτιέμαι συχνά, διότι άνθρωπος είμαι και εγώ, με βασανίζουν κάτι τέτοια ζητήματα. Και πολλά άλλα φυσικά, τα οποία δεν μπορώ να εκμυστηρευθώ δημόσια. Αλλά επί του προκειμένου, είναι φορές που συλλαμβάνω τον εαυτό μου να καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αν το προσπαθήσει λιγάκι μπορεί «ακόμη πιο χαμηλά».

Σάββατο απόγευμα ήταν, προχθές δηλαδή, που με κατέλαβε και πάλι η επιθυμία να απαντήσω στο σοβαρό ερώτημα. Ηταν όταν παρέλαβα στο email μου non paper του Μεγάρου Μαξίμου, σύμφωνα με το οποίο λογικά θα πρέπει να είμαστε και ευχαριστημένοι με ό,τι συμβαίνει στον χώρο του εγκλήματος, διότι από την… καταλυτική σύγκριση των στοιχείων προκύπτει ότι επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έχουν σημειωθεί… μόλις 211 ανθρωποκτονίες στη χώρα, ενώ επί διακυβέρνησης Σαμαρά, το διάστημα 2012-2014 είχαν επισυμβεί πάνω από 400!!!

Αν και είχε προηγηθεί επίθεση της ΝουΔού κατά της κυβέρνησης με αφορμή τη δολοφονία του Μιχάλη Ζαφειρόπουλου, με την επωδό η χώρα είναι ξέφραγο αμπέλι και έρμαιο συμμοριών, δεν μπορώ να μη σταθώ σε αυτό καθεαυτό το ζοφερό επιχείρημα, το οποίο πραγματικά δείχνει ότι ούτε μέτρο υπάρχει, ούτε και όριο. Οτι έχει χαθεί η μπάλα. Τελεσίδικα.

Η ανθρώπινη ζωή, και ειδικά αυτή που αφαιρέθηκε με βίαιο τρόπο, να αποτελεί συγκριτικό στοιχείο για να καταγραφεί η κυβερνητική υπεροχή έναντι της αντιπολίτευσης. Και επί του συγκεκριμένου!

Αν και δεν το ανέφερε το non paper, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το καλύτερο που μας θέλω είναι να κρατήσουμε αυτή την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, διότι οι συμμορίες, οι εκτελεστές, το οργανωμένο δηλαδή έγκλημα αλλά και το… ανοργάνωτο σκοτώνει λιγότερους, άρα έχουμε περισσότερες πιθανότητες να επιζήσουμε!

Πάντως, οφείλω να υπογραμμίσω ότι το Μέγαρο Μαξίμου στην κορυφαία αυτή επίδειξη politically correct αντίκρουσης των αντικυβερνητικών επιθέσεων που ισχυρίζονταν επί ματαίω (όπως αποδεικνύει και η στατιστική άλλωστε…) ότι η χώρα έχει καταστεί πεδίο ανεξέλεγκτης δράσης δολοφονικών συμμοριών, διέπραξε ορισμένες παραλείψεις. Η συμπερίληψή τους θα μας έκανε, πιστεύω, να αποθεώσουμε την παραδειγματική ηρεμία και ασφάλεια η οποία επικρατεί καθ’ άπασα τη χώρα.

Αναφέρω ενδεικτικά κάτι με το οποίο θα μπορούσαν να τρίψουν τη μούρη της ΝουΔού και των υπολοίπων και τους διέφυγε, άγνωστο για ποιους λόγους (ενδεχομένως γιατί ο φίλος μου Θανάσης Καρτερός δεν έχει ακόμη εγκλιματισθεί): την ανάλυση του πώς χάθηκαν οι άνθρωποι επί κυβερνήσεως Σαμαρά και πώς επί ΣΥΡΙΖΑ. Αν, ας πούμε, έχουμε 80 νεκρούς επί ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι εκτελέστηκαν με όπλο, αυτό προφανώς συνιστά μία σοβαρή ποιοτική διαφορά αν ίδιος αριθμός ανθρώπων επί ΝουΔού σκοτώθηκε με τσεκούρια ή μαχαίρια. Οι πρώτοι έφυγαν μία κι έξω. Οι δεύτεροι μέχρι να πεθάνουν πέρασε ενδεχομένως ώρα και αντιλήφθηκαν ότι εγκαταλείπουν τον μάταιό μας κόσμο –άρα μιλάμε για άγριο πράγμα, αλλά και άλλη μια απόδειξη ότι επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πεθαίνεις με καλύτερο τρόπο, απ’ ό,τι θα πέθαινες επί ΝουΔού…

Γελάτε; Κι όμως δεν υπάρχει τίποτε το γελοίο σε αυτό. Διότι όπως έχει τραγουδήσει και προ ετών η γνωστή αοιδός και δυναμική πασιονάρια (υπέρ) του ΣΥΡΙΖΑ κυρία Αντζυ Σαμίου «πιο χαμηλά, πιο χαμηλά, πιο χαμηλά. Μη με ρωτάς τι μου αρέσει πιο πολύ αφού το ξέρεις πιο πολύ τι με τρελαίνει»…

Στον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ τώρα, απ’ ό,τι φαίνεται ασχολούνται ιδιαίτερα με τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά, αν συμπεραίνω σωστά διαβάζοντας τις εντεινόμενες προβοκάτσιες που βρίσκονταν και χθες διάσπαρτες στον κυριακάτικο Τύπο. Πότε ο Θεοδωράκης έχει βεντέτα με τη Γεννηματά, πότε ο Καμίνης χτυπάει κάτω από τη ζώνη τη Φώφη, πότε η Γεννηματά απαντάει σκληρά στον Καμίνη, πότε ο Ανδρουλάκης επικρίνει τον Γιώργο (Παπανδρέου), πότε ο Τσίπρας θέλει πρόεδρο τη Γεννηματά (!!) κ.ο.κ, όλα δείχνουν ότι αυτή η ιστορία με την ανάδειξη του ηγέτη της Κεντροαριστεράς προκαλεί έντονο πονοκέφαλο στην κυβέρνηση, και χρησιμοποιεί όλους τους διαύλους που διαθέτει για να την υπονομεύσει. Χθες, είδα και το απίθανο (πρωτοσέλιδα δε!) στην κακόμοιρη «Αυγή» ότι στη διαδικασία για την ανάδειξη του επικεφαλής θα ψηφίσουν τάχα μου και «περαστικοί»!!

Είναι εμφανές γιατί το κάνουν, αλλά τουλάχιστον δεν έχουν την ευφυΐα να το κάνουν προσεκτικά και με έναν τρόπο. Γιατί το επιχειρούν πια τόσο χοντροκομμένα που πραγματικά φανερώνει μεγάλο άγχος αυτή η προσπάθεια να γελοιοποιήσουν και εν τέλει να υπονομεύσουν την υπόθεση της εκλογής ηγέτη στον χώρο του Κέντρου. Δεν πέτυχε η προηγούμενη προσπάθεια με την εξ αποστάσεως ηλεκτρονική ψηφοφορία που δήθεν τίναζε στον αέρα την όλη διαδικασία, και τι να κάνουν οι άνθρωποι, ποντάρουν πια χοντρά στην προβοκάτσια. Εχουν θέμα…

Διάβασα τη συνέντευξη του Γιώργου Καμίνη στο χθεσινό «Βήμα» και δεν μπορώ να μην αναδείξω –είναι γνωστό το «κόλλημα» που έχω φάει με αυτή την ιστορία –την ξεκάθαρη θέση του περί αυτόνομης πορείας της Κεντροαριστεράς. Ητοι ούτε με Τσίπρα ούτε με Μητσοτάκη!

Ο άνθρωπος δεν μασάει τα λόγια του. Οχι σαν κάτι άλλους, που ζητάνε να δεσμευθεί από τώρα ο χώρος ότι δεν θα στηρίξει κυβέρνηση ΝουΔού, αλλά δεν λένε τίποτε για μη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ.

Λες και υφίσταται κάποια ιδεολογική ή πολιτική συγγένεια με τον ΣΥΡΙΖΑ, ή δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνος που απαξίωσε διαχρονικά τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και κάθε τόσο «λασπώνει» στελέχη του…

Στο μεταξύ υπάρχουν και ευχάριστα νέα στην πολιτική ζωή της χώρας, όπως ας πούμε ότι ο πρόεδρος Λεβέντης ανέκρουσε πρύμναν και δεν παραιτείται. Κάνει την καρδιά του πέτρα, σφίγγει τα δόντια, και παραμένει σε αυτή την… ξεφτιλισμένη Βουλή στην οποία δεν ήθελε ούτε κατά διάνοια να συμμετέχει πλέον, ειδικά μετά την ψήφιση του νόμου για τα διεμφυλικά άτομα.

Επειδή όμως και για την περίπτωση Λεβέντη, όπως και για πολλά άλλα πράγματα ισχύει το κλασικό «συν Αθηνά και χείρα κίνει», το ευτυχές γεγονός της παραίτησης του προέδρου από την… παραίτηση, είμαι υποχρεωμένος να αναφέρω ότι το οφείλουμε αποκλειστικά σε δύο –αγνώστους επί του παρόντος –ιεράρχες, οι οποίοι (κατά την άνευ ουδεμίας αμφισβητήσεως παραδοχή του προέδρου) τον έπεισαν να παραμείνει στη Βουλή διότι πολύ απλά εκεί τον χρειάζεται και η Εκκλησία και ο λαός.

Το υπέροχο, από κάθε άποψη νέο, ανακοίνωσε χθες ο ίδιος σε συνέντευξη που παραχώρησε στα «ΝΕΑ», και από την πλευρά μου, το μόνο που έχω να πω είναι άντε και σε άλλα με υγεία, πρόεδρε!

Ενημερωτικά επίσης αναφέρω, μια και το πληροφορήθηκα ενώ είχαμε ήδη τυπώσει το φύλλο του Σαββάτου, ότι ο Πρόεδρος Προκόπης μη εισακούοντας τις προειδοποιήσεις του προέδρου Λεβέντη, προέβη σε κίνηση απάδουσα αυτών των προειδοποιήσεων ή και απειλών του: προσυπέγραψε το μεσημέρι της Παρασκευής το νομοσχέδιο και το απέστειλε προς δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ώστε να καταστεί άμεσα νόμος του κράτους.

Εχω την αίσθηση ότι δεν ήθελε να του αφήσει κανένα περιθώριο για κυβιστήσεις (κωλοτούμπες στην καθομιλουμένη) ή μου φαίνεται;