Το στοίχημα

Ο μεσαίος χώρος βρίσκεται στη διαδικασία ανασύνταξής του. Δεν είναι θέμα χωροταξίας αλλά πολιτικής. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ φάσκει και αντιφάσκει, κάνει τα αντίθετα από εκείνα που διακηρύττει, αυτοαναιρείται. Η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη (γιατί υπάρχει κι άλλη!) προσπαθεί να ταυτιστεί με τον καθαρό φιλελευθερισμό σε μια χώρα και μια κοινωνία που τη διέπουν άλλες συνθήκες και παραδόσεις.

Η Κεντροαριστερά δεν διακρίνεται ιστορικά από δογματισμούς, αλλά από ρεαλισμό και προοδευτική λογική. Μπορεί να μη διαθέτει σήμερα τον ηγέτη, αλλά αυτό οφείλει να το μετατρέψει σε προσόν κι αυτό είναι το στοίχημα που καλείται να αντιμετωπίσει. Η πρώτη συζήτηση μεταξύ μέρους υποψηφίων στην τηλεόραση έδωσε ενθαρρυντικά στοιχεία συλλογικότητας και ενωτικής διάθεσης για το μέλλον.

Τα μεγάλα λόγια και οι υποσχέσεις περιττεύουν γιατί ουδείς τα πιστεύει πλέον. Αυτό που έχει ανάγκη η κοινωνία σήμερα είναι η σοβαρότητα της πολιτικής παρουσίας, η προσγειωμένη προσπάθεια στην επίτευξη του δυνατού, με ενότητα κι αλήθεια. Είναι ο μόνος δρόμος κατάκτησης της εμπιστοσύνης των πολιτών που έχουν «μπαφιάσει» από «έπεα πτερόεντα», ενώ η τσέπη τους αδειάζει όλο και περισσότερο κάθε μέρα που περνά.

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να δείξει ένα ρόδινο παρόν με ανάπτυξη κ.λπ. κλπ. προσκρούει στα προβλήματα της κάθε οικογένειας, είτε αυτή είναι λαϊκή, μικρομεσαία ή αστική. Ο Ελληνας πιστεύει πλέον σε αυτό που βλέπει και διαισθάνεται, όχι σε αυτό που ακούει. Και βλέπει πολλά και διαισθάνεται ακόμη περισσότερα. Τα κόμματα δεν είναι στο ύψος των περιστάσεων, σαν συνέπεια συμπληρώνονται (ή υποκαθίστανται;) από ισχυρές εξωκομματικές ομάδες συμφερόντων, για τις οποίες κανείς δεν μιλά. Οι δανειστές κάνουν τη δουλειά τους και κανείς δεν λέει τι θα κάναμε χωρίς αυτούς. Είναι εύκολο να «τα βάζεις» με όλους, δύσκολο να προτείνεις και να οικοδομείς ισχυρό αντέρεισμα, ώστε σιγά σιγά να αποκτήσεις τη χαμένη εμπιστοσύνη του κόσμου και να επιδιώξεις σκαλί – σκαλί την ανόρθωση της χώρας.

Σε αυτή την προσπάθεια καλείται η Κεντροαριστερά να κινηθεί σωστά και να δείξει αυτό που όλοι περιμένουν, την αισιοδοξία της προοπτικής, αρχίζοντας από το σήμερα. Οι πεπονόφλουδες που θέτουν στο νέο εγχείρημα είναι πολλές και θα γίνουν ακόμα περισσότερες, η αποφυγή τους και η σταθερότητα στο συλλογικό πνεύμα με αντίστοιχη σοβαρότητα λόγων και πράξεων, είναι η μόνη απάντηση.

Αυτό το στοίχημα οφείλει να κερδίσει η προσπάθεια ανασύνταξης του πολιτικού μεσαίου χώρου. Το περιμένουν πολλοί. Οι πρωταγωνιστές του δεν έχουν το δικαίωμα να απογοητεύσουν.