Δυο-τρεις (ιστορικοί βέβαια) μονόλογοι, κάποιες, ελάχιστες συνεντεύξεις σε εφημερίδες, καμία τηλεοπτική συνέντευξη: μια παρένθεση σε αυτή τη μιντιακή εγκράτεια έβαλε χθες το βράδυ ο Εμανουέλ Μακρόν απαντώντας επί μία και πλέον ώρα στις ερωτήσεις τριών δημοσιογράφων, σε ζωντανή μετάδοση από τα πλατό του TF1. Ενας τρόπος να υπερασπιστεί τα πεπραγμένα αλλά κυρίως το όραμά του, τη στιγμή που η δημοτικότητά του σημειώνει πτώση και οι αντίπαλοί του χτίζουν συστηματικά το κατηγορητήριο ενός υπερπροέδρου που αποφασίζει για όλα, περιφρονεί τους φτωχότερους και δεν απευθύνεται στον λαό του –ενός «προέδρου των πλουσίων».
«ΘΛΙΒΕΡΑ ΠΑΘΗ». Ο γάλλος πρόεδρος απέρριψε τις κατηγορίες αυτές μία προς μία. «Αποφάσισα να μην έχω μια φλύαρη προεδρία… το να μη θέλεις να μιλάς κάθε μέρα όμως δεν σημαίνει πως δεν θα ξαναμιλήσεις ποτέ» δήλωσε αναφερόμενος στις αποστάσεις που κρατάει τεχνηέντως από τους δημοσιογράφους. «Μου δόθηκε η εντολή να δράσω με αποφασιστικότητα ώστε κάθε Γάλλος να μπορέσει να έχει μια αξιοπρεπή και ελεύθερη ζωή. Ανέκαθεν έλεγα από επιλογή τα πράγματα ως έχουν. Οι ελίτ μας έχουν συνηθίσει να ακούνε έναν αποστειρωμένο λόγο… Είμαι εδώ για να προχωρήσω μπροστά, αλλά δεν θέλω ούτε ένας πολίτης να σκέπτεται πως δεν νιώθω για αυτόν εκτίμηση και σεβασμό» είπε όταν ερωτήθηκε για εκείνες τις αποστροφές του που έχουν προκαλέσει σάλο –τους «κυνικούς» και τους «τεμπέληδες» για τους οποίους είχε μιλήσει από την Αθήνα ή εκείνους που «τα κάνουν πουτ***» αντί να αναζητήσουν δουλειά εκεί όπου υπάρχει, τους οποίους κατήγγειλε πρόσφατα. Οσο για την καταγγελία που δέχεται ο ίδιος ότι είναι ο «πρόεδρος των πλουσίων», ο Εμανουέλ Μακρόν μίλησε για τα «θλιβερά πάθη της Γαλλίας» και ξεκαθάρισε: «Θέλω αυτοί που πετυχαίνουν να τραβούν προς τα πάνω τους άλλους. Δεν μου αρέσει όμως ο κυνισμός, πρέπει να είναι κοινωνικά ενεργοί».
ΖΗΤΗΣΕ ΧΡΟΝΟ. «Το κοινωνικό πρόγραμμα με βάση το οποίο εξελέγην είναι μια ριζοσπαστική αλλαγή» δήλωσε ο γάλλος πρόεδρος εντάσσοντας την εργασιακή μεταρρύθμιση που ήδη επέβαλε σε ένα γενικότερο πλαίσιο μεταρρυθμίσεων –με στόχο να δείξει πως έπειτα από το στάδιο της «απελευθέρωσης» της εργασίας θα ακολουθήσει ένα στάδιο στοχασμού γύρω από την «προστασία» των εργαζομένων. Χρόνο: αυτό ζήτησε ο Εμανουέλ Μακρόν. Οπως άλλωστε επεσήμανε, σε ό,τι αφορά την ανεργία «τα συνολικά αποτελέσματα θα φανούν σε ενάμισι με δύο χρόνια». Ο ίδιος εμφανίστηκε σε κάθε περίπτωση απολύτως αποφασισμένος: «Θα υπάρχουν πάντα αντιστάσεις, σχόλια, αλλά στην Ευρώπη και διεθνώς θα συνεχίσω με τον ίδιο ρυθμό και με την ίδια αποφασιστικότητα. Δεν είμαι εδώ για να διαχειριστώ ή να μεταρρυθμίσω, είμαι εδώ για να μεταμορφώσω».
Σε συνέντευξη που είχε δώσει νωρίτερα στο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel», ο Μακρόν είχε ταχθεί υπέρ του «πολιτικού ηρωισμού», είχε επικρίνει τα μέσα ενημέρωσης και είχε εκφράσει την ικανοποίησή του για τη στενή του σχέση με την Ανγκελα Μέρκελ. «Δεν είμαι αλαζόνας!» αναφώνησε, εντυπωσιάζοντας τόσο πολύ τους γερμανούς δημοσιογράφους που έκαναν αυτή τη φράση πρώτο τίτλο του τεύχους. «Δεν περνάω τον εαυτό μου για βασιλιά. Είτε όμως αυτό αρέσει είτε όχι, η ιστορία της Γαλλίας είναι μοναδική στην Ευρώπη. Αν θέλουμε να υπερβάλουμε λίγο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Γαλλία είναι μια χώρα βασιλοκτόνων μοναρχικών ή ακόμη ότι οι Γάλλοι εκλέγουν έναν βασιλιά, αλλά θέλουν να μπορούν ανά πάσα στιγμή να τον ανατρέψουν».
ΤΟ «ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΦΗΓΗΜΑ». Οπως και στη συνέντευξη που είχε δώσει τον Αύγουστο στο περιοδικό «Le Point», ο Μακρόν εκτίμησε ότι είναι καιρός να ξαναβρεθεί η έννοια του «ιστορικού αφηγήματος». Σε αυτή την προσπάθεια δεν υπολογίζει όμως στα μέσα ενημέρωσης, που αρέσκονται στο να καλλιεργούν τη δυσπιστία «σαν να υπάρχει αναγκαστικά κάτι κακό στο μεγαλείο». Εκείνος προτιμά να μιλά απευθείας με τον λαό, τον οποίο αγαπά: «Αν δεν αγαπούσα τους Γάλλους, δεν θα ήμουν εδώ. Δεν είμαι αλαζόνας με τους Γάλλους, είμαι αποφασισμένος».
Εκείνη η ομιλία του όμως στη Σορβόννη δεν είχε υπερβολικά προσωπικό χαρακτήρα; Οχι, απάντησε ο Μακρόν, αποκαλύπτοντας ότι έδωσε στην καγκελάριο Μέρκελ να διαβάσει το κείμενό της προτού την εκφωνήσει. Γι’ αυτό άλλωστε και ήταν τόσο αόριστος σε μερικά σημεία όπως ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός, δεν ήθελε να προκαλέσει αμηχανία στην καγκελάριο, για την οποία τρέφει μεγάλο σεβασμό. «Η Μέρκελ ενσαρκώνει το γερμανικό πεπρωμένο του 20ού αιώνα» τόνισε. «Ποτέ δεν προσπάθησε να με σταματήσει. Μου είπε: δεν θα υποστηρίξω ποτέ ότι τα είδα όλα και τα έζησα όλα».
