Αναζήτηση
Η δολοφονία του γνωστού δικηγόρου στο κέντρο της Αθήνας , όπως και ο τερατώδης ξυλοδαρμός ενός φοιτητή με αναπηρία στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών μας δείχνουν ένα πράγμα: Δηλαδή ότι η αξία της ανθρώπινης ζωής έχει εκμηδενιστεί πλήρως στην Ελλάδα!
Βεβαίως υπάρχουν και πολλά άλλα φοβερά εμπειρικά δεδομένα στη χώρα μας τα οποία μας «δείχνουν» καθαρά –για να παραφράσω τον Κωνσταντίνο Καβάφη –ότι εμείς δεν «περιμένουμε τους βαρβάρους».
Οι βάρβαροι έχουν εγκατασταθεί για τα καλά στην Ελλαδίτσα και διακινούν ναρκωτικά ή λαθραία είδη στο Πεδίον του Αρεως στην Αθήνα ( ή στο ΑΠΘ στη Θεσσαλονίκη), καταλαμβάνουν «όποτε γουστάρουν» δημόσια κτίρια, καταστρέφουν κρατική ή ιδιωτική περιουσία στα Εξάρχεια ή μετά από διαδηλώσεις κ.λπ. Και εν ολίγοις σκορπούν τον τρόμο στους απλούς πολίτες οι οποίοι αρχίζουν να μη πιστεύουν στη δημοκρατία και αναζητούν εσφαλμένα «νεοναζιστικές λύσεις»!
Και θα σκιαγραφήσω πολύ επιλεκτικά δύο παράγοντες οι οποίοι εκκολάπτουν τερατωδώς την ανομία. Ετσι:
1. Πολλοί «καταστροφείς» που συλλαμβάνονται επ’ αυτοφώρω –μετά από διαδηλώσεις –αφήνονται ελεύθεροι ενώ έχουν ήδη καταστρέψει σπίτια, αυτοκίνητα ή μαγαζιά! Ετσι δεν εφαρμόζεται σχεδόν ποτέ η αυτόφωρη διαδικασία (όπως προβλέπει το άρθρο 417 του ΚΠΔ).
Εάν δεν αλλάξει αυτή η πρακτική, τότε όλοι εκείνοι που πιστεύουν «στο δημιουργικό πάθος της καταστροφής» –όπως το ονόμαζε ο πατέρας του ρώσικου αναρχισμού Μπακούνιν –θα μένουν μονίμως ατιμώρητοι!
2. Πολλοί καταλαμβάνουν «όποτε τους καπνίσει» δημόσια κτίρια και κατασκευάζουν για χρόνια άβατα και γιάφκες (ενώ μια τέτοια συμπεριφορά συνιστά αξιόποινη πράξη κατά το άρθρο 334 του ΠΚ)!
Και σε αυτό το επίπεδο τεράστια ευθύνη έχει η σημερινή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ! Ας θυμηθούμε έτσι την αμίμητη παραδοχή που είχε υποστηρίξει για τις καταλήψεις δημοσίων κτιρίων η τότε υφυπουργός Παιδείας κυρία Αναγνωστοπούλου.
Δηλαδή είχε πει ότι «όταν λείπει δημόσιος χώρος οι άνθρωποι πρέπει να βρουν δημόσια στέγη». Με άλλα λόγια, ένα σημαίνον κυβερνητικό στέλεχος μας είχε πει ότι αίρεται ο άδικος χαρακτήρας του εγκλήματος της κατάληψης των δημόσιων κτιρίων όταν η πράξη τούτη γίνεται «για την εξεύρεση στέγης»!
Πώς μπορεί όμως η χώρα να πάει μπροστά με τέτοιες καταστροφικές αντιλήψεις; Και αυτό γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι η εξεύρεση δημόσιας στέγης για τους φτωχούς υλοποιείται, όχι με εγκλήματα, αλλά μέσα από στοχευμένες κυβερνητικές πολιτικές (όπως είχε κάνει παλιότερα ο Ρούζβελτ με το New Deal στην Αμερική)!
Το συμπέρασμα; Με όλα αυτά συνηγορώ υπέρ της εφαρμογής των υφιστάμενων νόμων (μέχρι αυτοί να τροποποιηθούν). Διαφορετικά όπως έλεγε και ο Σαίξπηρ «η ατιμωρησία συχνά γεννάει μιμητές παρόμοιων πράξεων» (« Ερρίκος Ε’»).Το καταλαβαίνουν αυτό όλοι;
Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ
