Εχει τιμοκατάλογο η ανθρώπινη ζωή; διερωτώμαι. Μπορεί, ας πούμε, για τον πλούσιο που την αφαίρεσε να κοστίζει περισσότερο απ’ ό,τι για έναν μεσαίων ή κατώτερων εισοδημάτων; Το ερώτημα μπορεί να μοιάζει θεωρητικό, αλλά δεν είναι. Καθόλου μάλιστα. Μου γεννήθηκε χθες, ακούγοντας (και βλέποντας) στην ΕΡΤ τον υπουργό Σπίρτζη να ανακοινώσει αλλαγές στον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και να εξαγγέλλει, την κορυφαία κατά την γνώμη μου, αλλαγή, ότι δηλαδή αναπροσαρμόζονται τα πρόστιμα του ΚΟΚ και του λοιπού οι παραβάτες θα πληρώνουν με βάση εισοδηματικά κριτήρια. «Θέλουμε να χτυπήσουμε τη λογική του έχω χρήματα, πληρώνω και παρανομώ», εξήγησε ο υπουργός Σπίρτζης, αλλά προφανώς όσοι του εισηγήθηκαν την αλλαγή απέφυγαν να τον φορτώσουν με προβληματισμούς όπως αυτός: έχει καμιά σημασία γι’ αυτόν που πέφτει θύμα τροχαίου, αν εκείνος που το προκάλεσε είναι πλούσιος ή φτωχός; Θύμα είναι έτσι κι αλλιώς.

Και περισσότερους: Πώς μπορεί να έχει διαφορετική αντιμετώπιση αυτός που δηλώνει άνεργος και ενδεχομένως δεν κάνει δήλωση στην Εφορία αλλά είναι πρόξενος ατυχήματος επειδή πέρασε με κόκκινο ή παραβίασε το στοπ ή ανέπτυξε υπερβολική ταχύτητα από κάποιον άλλον που υπέπεσε σε ανάλογη παράβαση, αλλά αυτός κάνει δήλωση γιατί έχει εισοδήματα; Αφού εγκλημάτησαν και οι δύο το ίδιο.

Και ακόμη πιο σύνθετους (προβληματισμούς): πώς ακριβώς θα γίνεται ο διαχωρισμός; Πέρασες το κόκκινο, τον σακάτεψες, αν δεν τον “έστειλες” τον άλλο κανονικά, και μετά θα πηγαίνεις στην Τροχαία και θα δηλώνεις φτωχός για να έχεις καλύτερη αντιμετώπιση; Ή ακόμη και αν δεν προξένησες ατύχημα, αλλά εντοπίστηκες από την Τροχαία, πώς μπορεί να έχεις ευνοϊκότερη αντιμετώπιση από κάποιον άλλον, ο οποίος συλλαμβανόμενος για ανάλογο θέμα θα πρέπει να πληρώνει περισσότερο; Επίσης πώς ακριβώς θα γίνεται αυτό; Θα προσκομίζεις τη δήλωσή σου; Θα την ζητάει μόνη της η Τροχαία από την Εφορία; Θα πρέπει να την κουβαλάμε μαζί μας στο αυτοκίνητο που οδηγούμε, ώστε εφόσον χρειαστεί να την επιδείξουμε στο όργανο; Ερωτήσεις χωρίς απαντήσεις.

Αλλά με το συμπάθιο ρε παιδιά, τι τρέλες είναι αυτές; Ποιος τις σκέφτεται; Πάτε καλά;

Κοινωνικό χάσμα

Εγκυρος νομικός, δε, στον οποίο απευθύνθηκα επί του προκειμένου (το οποίο βγάζει μάτι, δηλαδή!) μου είπε ότι αυτό με τα εισοδηματικά κριτήρια επί των προστίμων δεν πρόκειται να σταθεί ούτε δευτερόλεπτο. “Θα καταπέσει στο πρώτο δικαστήριο που θα γίνει”, μου ανέφερε χαρακτηριστικά. Γιατί; “Διότι είναι προδήλως αντισυνταγματικό” μου πρόσθεσε.

Εγώ να προσθέσω απλώς ότι και το συγκεκριμένο μέτρο μοιάζει να έχει περισσότερο μια στόχευση πολιτική: προσπαθεί να διευρύνει το κοινωνικό χάσμα που έχει ανοίξει ο ΣΥΡΙΖΑ κατατάσσοντας την κοινωνία σε πλούσιους και φτωχούς, και επιχειρεί να προσελκύσει τους δεύτερους στη λογική ότι ο καλός ΣΥΡΙΖΑ μεριμνάει γι’ αυτούς έστω και σε ό,τι αφορά την παραβατική τους συμπεριφορά στους δρόμους.

Κατά τα λοιπά, δεν μπορώ να μην επικροτήσω (ναι!) άλλες αλλαγές που αυστηροποιούν τα πρόστιμα και τις διοικητικές ποινές για τους οδηγούς που μιλάνε στο κινητό τηλέφωνο (έχω δει το απίθανο να μιλάει ο άλλος στο κινητό που έχει σφηνώσει μεταξύ ώμου και κεφαλιού, στο ένα χέρι να έχει τον φραπέ/καφέ και στο άλλο με τα δυο δάχτυλα να κρατάει τσιγάρο και με ό,τι απομένει το τιμόνι!), τη ρίψη του τσιγάρου από το παράθυρο του αυτοκινήτου, αλλά και τη στάθμευση οχήματος σε διάβαση αναπήρων –σε αυτό αν μπορούσε να επιβληθεί και κατάσχεση του αυτοκινήτου, θα ήταν ακόμη καλύτερα!..

Προσγείωση στο… 1969

Μια που είμαι στον χώρο των συγκοινωνιών – μεταφορών δεν αντέχω στον πειρασμό να μη μεταφέρω όσα μου ανέφερε προχθές στέλεχος του αεροδρομίου της Μυκόνου, ενός εκ των 14 τα οποία έχει εκχωρήσει το Δημόσιο στη γερμανική Fraport. Μου είπε αρχικά ότι το αεροδρόμιο κλείνει οριστικά στις 16 Νοεμβρίου προκειμένου να ξηλωθεί ο ασφαλτοτάπητας του αεροδρομίου και να πέσει καινούργιος. Αλλά όταν ρώτησα για το αν θα μεγαλώσει κιόλας διότι είναι “του φόβου”, μου απάντησε όχι, θα παραμείνει ως έχει.

Ρώτησα γιατί, και ιδού η απάντηση, για να καταλάβουμε ότι “δεν υπάρχει σωτηρία” γι’ αυτό τον τόπο. Το αεροδρόμιο λοιπόν θα εξακολουθήσει να δέχεται μόνο μεσαίου τύπου αεροσκάφη, διότι ο αεροδιάδρομος δεν μπορεί να επεκταθεί ούτε προς τα ανατολικά ούτε προς τα δυτικά. Θα παραμείνει ακριβώς στα όρια που χαράχτηκε και κατασκευάστηκε προ 50ετίας περίπου, το 1969.

Ο λόγος; Ανατολικά υπάρχει, λέει, μια μικρή λίμνη για την οποία έχει εκδηλωθεί το “ζωηρό” ενδιαφέρον οικολογικών οργανώσεων, επειδή στερεύει μεν το καλοκαίρι αλλά τον χειμώνα ξαναγεμίζει από τα νερά των βροχών και δέχεται αποδημητικά πουλιά. Δυτικά δεν έχει λίμνη, ούτε πουλιά, αλλά υπάρχει μια εκκλησία, και όπου υπάρχει εκκλησία δεν τίθεται καν θέμα, επειδή τυχόν μετακίνησή της θα προκαλούσε την παρέμβαση της μητρόπολης και κανείς δεν θέλει να τα βάλει μαζί της.

Αποτέλεσμα; Ο αεροδιάδρομος θα μείνει ως έχει και τους μήνες αιχμής τα αεροπλάνα θα εκτρέπονται προς “γειτονικά” αεροδρόμια όπως των Αθηνών, της Σαντορίνης, της Σάμου ή ακόμη και της Θεσσαλονίκης!

Και όλα αυτά σε ένα νησί το οποίο θεωρείται μέσα στα πέντε πρώτα τουριστικά προϊόντα της χώρας. Υπάρχει λοιπόν σωτηρία; Οχι, δεν υπάρχει!..

Μικρό καλάθι

Ευτυχώς όμως, έχουμε την δυνατή ομάδα της χώρας στις ΗΠΑ να φέρνει βόλτα γραφεία και gala για να προσελκύσει επενδύσεις –τουλάχιστον αυτό ζητάει ο πρόεδρος Αλέξης κατά τις επαφές που έχει εκεί. Μακάρι να καταφέρει κάτι, αν και πολύ αμφιβάλω διότι η εποχή που τα Αμερικανάκια ήταν κορόιδα έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί και όλοι αυτοί αν δεν δουν συγκεκριμένα πράγματα, δεν βάζουν το χέρι στην τσέπη. Και φυσικά δεν κάνουν επενδύσεις ούτε γιατί τους θέλγει το “λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και ο υπέροχος ήλιος”, ούτε γιατί ενδεχομένως κάποιοι από αυτούς κατάγονται από εδώ.

Ημουνα νιος και γέρασα, που λένε, ακούγοντας ότι πότε ο κύριος Σπανός και πότε ο κύριος Κατσιματίδης και πότε ο άλλος κύριος Γιαννόπουλος κ.ο.κ έρχονται τάχα μου να επενδύσουν στη χώρα από την οποία κατάγονται, και ποτέ να μην φτάνουν. Και έχω παρακολουθήσει όλους αυτούς τους κυρίους να συναντώνται με τον έλληνα πρωθυπουργό στην Αμερική, να τον ρωτούν διάφορα και εν συνεχεία φεύγοντας από τις δεξιώσεις και τις συναντήσεις να χάνονται και να μην (του) απαντούν ούτε στα τηλέφωνα –έχει συμβεί και αυτό, το γνωρίζω τουλάχιστον για έναν εξ αυτών!..

Γι’ αυτό ας κρατάει μικρό καλάθι ο πρόεδρος Αλέξης. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ανέκδοτο από το ελληνοαμερικάνος επενδυτής…

«Κολλητάρι»

Φυσικά το θέμα της ημέρας σε ό,τι αφορά την επίσκεψη του προέδρου Αλέξη στις ΗΠΑ είναι η αποψινή συνάντηση (7.30 ώρα Ελλάδος) στο White House όπως θα λέγαμε και στην εύανδρο Ηπειρο, ήτοι στον Λευκό Οίκο, με τον πρόεδρο Τραμπ.

Πέραν των διαφορών που τους χωρίζουν, υπάρχει κάτι που τους ενώνει και που μπορεί να αποτελέσει τη βάση για να σπάσει ο πάγος και να ξεκινήσει η συζήτηση: είναι η αντισυστημική ψήφος που τους έφερε και τους δύο στην εξουσία. Α, και η δεδομένη και πολλαπλώς εκφραζόμενη εχθρότητα που τρέφουν για τα μέσα ενημέρωσης και τους δημοσιογράφους.

Ειδικά το δεύτερο, αν το ανοίξει πρώτος ο δικός μας, ο άλλος μέχρι και “κολλητάρι” θα τον κάνει!..