Το παραμορφωμένο κουφάρι του εγκαταλειμμένου δεξαμενόπλοιου «Slops» βρίσκεται καθισμένο στον όρμο της Βλύχας στην Ελευσίνα εδώ και 10 χρόνια. Είχε μεταφερθεί στο διαλυτήριο πλοίων της εταιρείας Αφοί Σάββα ΕΠΕ ύστερα από έκρηξη που έγινε στο πλοίο. Μια πυρκαγιά που εκδηλώθηκε όμως σε δεξαμενή του το 2011 κι ενώ ήταν σε εξέλιξη η κοπή των ελασμάτων της πλώρης είχε ως αποτέλεσμα τη διακοπή των εργασιών για λόγους ασφάλειας.
Από τότε, το κουφάρι του «Slops», αν και χαρακτηρίστηκε από τον Οργανισμό Λιμένος Ελευσίνας «επικίνδυνο και επιβλαβές» καθώς έχει εισρεύσει στις δεξαμενές του άγνωστη ποσότητα πετρελαιοειδών καταλοίπων, παραμένει ξεχασμένο στον κόλπο της Ελευσίνας, ενώ στο μεταξύ ανεστάλη και η άδεια του διαλυτηρίου στο οποίο είχαν ξεκινήσει οι εργασίες.
Ημιδιαλυμένο, πλήρως διαβρωμένο, έτοιμο να κοπεί στα δύο και να χυθεί στη θάλασσα όλη η ποσότητα με τα επικίνδυνα πετρελαιοειδή απόβλητα, το δεξαμενόπλοιο έχει εξελιχθεί σε ωρολογιακή βόμβα για τη θαλάσσια περιοχή της Ελευσίνας.
Το «Slops» δεν είναι το μόνο σαπιοκάραβο που βουλιάζει στη Βλύχα. Στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή της Ελευσίνας υπάρχουν 32 ναυάγια, άλλα βυθισμένα, άλλα μισοβυθισμένα. Τα 22 από αυτά έχουν χαρακτηριστεί επικίνδυνα και επιβλαβή για το θαλάσσιο περιβάλλον. Ορισμένα έχουν εγκαταλειφθεί εκεί από τις αρχές της δεκαετίας του ’80. Το Λιμενικό μάλιστα έχει εντοπίσει ένα αεροσκάφος καρφωμένο σε βάθος 27 μέτρων, πιθανότατα κουφάρι από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκτός από τα ναυάγια, όμως, στον όρμο της Βλύχας έχει «δέσει» (έναντι ενοικίου στον ΟΛΕ) άγνωστος αριθμός πλοίων, τα οποία είτε έχουν παροπλιστεί λόγω της κρίσης είτε είναι κατασχεμένα και επικίνδυνα για χρήση, αφού το λιμάνι της Ελευσίνας είναι το μόνο καραβοστάσι που έχουμε για παροπλισμένα πλοία.
Στην περιοχή υπήρχαν δυο διαλυτήρια πλοίων. Σήμερα δεν λειτουργεί κανένα. Στο ένα έχει αφαιρεθεί η άδεια λειτουργίας και το δεύτερο παραμένει ανενεργό επειδή «χήρεψε» η επιχείρηση.
Η ύπαρξη των ανενεργών διαλυτηρίων παραμένει η μεγάλη πληγή της πόλης και η πιθανή ενεργοποίησή τους διχάζει τις αρμόδιες Αρχές. Ο Οργανισμός Λιμένος Ελευσίνας (ΟΛΕ) θέλει να επαναλειτουργήσει ο χώρος των διαλυτηρίων, υποβάλλοντας μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Ο Δήμος Ελευσίνας και η Περιφέρεια Δυτικής Αττικής θέλουν να φύγουν τα διαλυτήρια από τη Βλύχα προκειμένου να αναπνεύσει η περιοχή και αξιοποιηθεί η παράκτια ζώνη της πόλης, ενόψει μάλιστα και της ανακήρυξης της Ελευσίνας σε πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2021. Στο πλευρό τους και όλοι οι κάτοικοι της Ελευσίνας.
Το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης πριν από λίγες μέρες αποφάσισε ομόφωνα να αποδοθούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση οι χώροι των πρώην διαλυτηρίων πλοίων Μπακόπουλου και Σάββα, που κρατούν αποκλεισμένο το παραλιακό μέτωπο της Ελευσίνας. Το κείμενο της απόφασης, λόγω της σπουδαιότητας του θέματος, εστάλη και στον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Να σημειωθεί πως σε μια ακτογραμμή 13 χιλιομέτρων οι άνθρωποι δεν έχουν σχεδόν καθόλου πρόσβαση, αφού όλη η περιοχή έχει καταληφθεί από ρυπογόνους βιομηχανικές δραστηριότητες.
Και η πρόταση της περιφέρειας όπως και του Δήμου Ελευσίνας είναι να παραδοθεί ο χώρος των πρώην διαλυτηρίων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και να μεταφερθούν τα διαλυτήρια στη ζώνη των Ναυπηγείων Ελευσίνας.
«Το να “νεκραναστήσεις” ένα διαλυτήριο σε παράκτια περιοχή, την οποία θέλουμε να αναπλάσουμε, δεν είναι η ενδεδειγμένη λύση» λέει ο αντιπεριφερειάρχης Δυτικής Αττικής Γιάννης Βασιλείου. «Η πρότασή μας είναι να αδειοδοτηθούν ως διαλυτήρια τα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Σήμερα δεν υπάρχουν διαλυτήρια πλοίων στην Ελλάδα και στέλνονται στην Τουρκία. Τα Ναυπηγεία Ελευσίνας έχουν τεχνογνωσία και προδιαγραφές. Η λύση αυτή θα συμβάλει και στην αντιμετώπιση της ανεργίας που πλήττει την περιοχή». Σε ό,τι αφορά την άλλη μεγάλη πληγή της πόλης, τα ναυάγια, το τεράστιο κόστος της ανέλκυσης είναι ο λόγος που παραμένουν βυθισμένα στον κόλπο της Ελευσίνας. Οσοι διαγωνισμοί έχουν γίνει και από τον Οργανισμό Λιμένος Ελευσίνας και από το υπουργείο Ναυτιλίας κηρύχθηκαν άγονοι. Ως αντάλλαγμα , δίνονται στον πλειοδότη για εκμετάλλευση τα υλικά από τα πλοία, ενώ ο ίδιος αναλαμβάνει και την υποχρέωση να κάνει απορρύπανση της περιοχής. «Γιατί να ενδιαφερθεί κάποιος να τα πάρει;» αναρωτιέται στα «ΝΕΑ» ο μηχανικός περιβάλλοντος Παύλος Νικολαΐδης. «Εχουν φάει τέτοια αλμύρα τα εξαρτήματα των πλοίων, έχουν διαβρωθεί τόσο τα μέταλλα, που δεν αποφέρει κανένα κέρδος η πώλησή τους για σκραπ. Το κέρδος του ιδιώτη είναι σίγουρα μικρότερο από τα έξοδα ανέλκυσης, γι’ αυτό κανείς δεν ενδιαφέρεται».
Οσο για την επιβάρυνση του θαλάσσιου περιβάλλοντος, «τα ναυάγια», λέει ο Παύλος Νικολαΐδης, «είναι θάνατος για το θαλάσσιο οικοσύστημα. Η αλμύρα διαβρώνει τα υλικά των πλοίων, τα οποία στη συνέχεια απελευθερώνονται στη θάλασσα».
