Είχα μείνει με την αίσθηση ότι τέλειωσα τις αναφορές στην πρόσφατη απόφαση του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά με την οποία επιδικάζονται μεν στον ιδιοκτήτη των Ναυπηγείων Σάφα περί τα 180 εκατ. (από το 1 δισ. και βάλε που ζητούσε), αλλά τον υποχρεώνει να τα λειτουργήσει ξανά. Αμ δε. Δεν τέλειωσα. Με πλησίασαν οι εργαζόμενοι, οι οποίοι βιώνουν ένα απίστευτο δράμα εδώ και περίπου έξι χρόνια, από την ημέρα δηλαδή που ξεκίνησε αυτή η διελκυστίνδα με τον κύριο Σάφα και το ελληνικό Δημόσιο.
Και τι μου κατήγγειλαν; Οτι εκεί που πανηγύριζαν ότι επιτέλους θα ξεκινήσουν και πάλι τη δουλειά (1.000 άνθρωποι μιλάμε, ούτε πέντε ούτε δέκα), αιφνιδίως το ελληνικό Δημόσιο κατέθεσε αίτηση στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθήνας με την οποία ζητεί τον διορισμό ειδικού διαχειριστή στα Ναυπηγεία με σκοπό, αφού γίνει διαχωρισμός σε στρατιωτικό και εμπορικό σκέλος, να πουληθεί το ενεργητικό τους με πλειστηριασμό σύμφωνα με τα άρθρα 68 επ. του Ν. 4307/2014. Η συζήτηση της αίτησης του Δημοσίου έχει προσδιοριστεί σε ένα μήνα ακριβώς για τις 17 Νοεμβρίου, αλλά οι άνθρωποι τραβάνε τα μαλλιά τους κατά το κοινώς λεγόμενο επειδή με την επιεικώς περίεργη και ασφαλώς ελέγξιμη επιλογή της κυβέρνησης είναι απολύτως βέβαιο ότι θα συμβούν τα ακόλουθα:
n τα Ναυπηγεία θα οδηγηθούν σε πτώχευση
n το ελληνικό Δημόσιο θα πληρώσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για αποζημίωση της εταιρείας και των ιδιοκτητών της σύμφωνα με όσα ήδη έχει ορίσει η απόφαση του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου
n οι (1.000) εργαζόμενοι δεν θα χάσουν μόνο τη δουλειά τους, αλλά παράλληλα και τα δεδουλευμένα που τους οφείλονται από τον Απρίλιο του 2012 έως σήμερα.
Κάνουν λόγο για προδιαγεγραμμένη πορεία και υποστηρίζουν ότι “ακόμη και αν υπό κανονικές συνθήκες θα υπήρχε ενδεχομένως κάποιος ενδιαφερόμενος επενδυτής να αγοράσει το Ναυπηγείο, με δεδομένη την τεράστια νομική εμπλοκή που αναμένεται λόγω των διατάξεων της Διαιτητικής Απόφασης, η ισχύς της οποίας ως δεσμευτικής προβλέπεται από τον ν. 3885/2010, είναι βέβαιο ότι δεν θα βρεθεί κανένας να επενδύσει έστω και ένα ευρώ στα Ναυπηγεία. Διότι το πιθανότερο είναι η όποια πώληση να ανατραπεί και να χάσει τα χρήματά του, με αποφάσεις των ελληνικών και διεθνών δικαστηρίων”.
Συμπέρασμα, πάντα κατά τους ίδιους: “δεν θα βρεθεί αγοραστής, οπότε κατά τη σαφή πρόβλεψη του Ν. 4307/2014 τα Ναυπηγεία οδηγούνται σε πτώχευση και σε δρόμο χωρίς επιστροφή”.
Ερώτηση, γιατί έχω κι εγώ τις απορίες μου: ποιος αποφάσισε και γιατί τη διαδικασία του διορισμού ειδικού διαχειριστή για τα Ναυπηγεία; Θέλει η κυβέρνηση να τα κλείσει και για ποιο λόγο ακριβώς; Διότι έτσι όπως εμφανίζεται το πράγμα από τους εργαζόμενους δίνεται η εντύπωση πως η κυβέρνηση παίζει το παιχνίδι του Σάφα, ο οποίος υποχρεωνόταν να τα λειτουργήσει ξανά…
Κλείνοντας να σημειώσω ότι οι εργαζόμενοι έχουν ήδη ενημερώσει τα πολιτικά κόμματα περί των προθέσεων της κυβέρνησης…
Γυαλιά – καρφιά
Τετάρτη σήμερα, ημέρα πλειστηριασμών, και το αν θα γίνουν, θα εξαρτηθεί και πάλι από τον δυναμισμό του κινήματος που έχει αναπτυχθεί και έχει καταγάγει …λαμπρές επιτυχίες, όπως προσφάτως έκανε γνωστό ο Σύλλογος Συμβολαιογράφων. Αναφέρω ενδεικτικά, από τα παραδείγματα που ο Σύλλογος δημοσιοποίησε, και συνιστούν επιτυχίες του κινήματος, ματαιωθέντα πλειστηριασμό στο Ειρηνοδικείο Χαλανδρίου για οικόπεδο και κτίριο γραφείων καθώς και για κάθετη ιδιοκτησία (τμήμα οικοπέδου χωρίς κτίσμα) στον Δήμο Χαλανδρίου, ιδιοκτησίας ανωνύμου εταιρείας για συνολικές οφειλές 21,1 εκατ. ευρώ, από τις οποίες τα 9 εκατ. ευρώ ήταν απαιτήσεις του ελληνικού Δημοσίου! Ή πλειστηριασμό που επίσης ματαιώθηκε για πλοίο υπό ιταλική σημαία, ιδιοκτησίας κυπριακής εταιρείας για συνολικές οφειλές 12,3 εκατ. ευρώ, στις οποίες οφειλές συμπεριλαμβάνονται και απαιτήσεις ναυτεργατών.
Μιλάμε για περγαμηνές του λαϊκού κινήματος, όχι αστεία. Και προφανώς επειδή το κίνημα θορυβήθηκε από τις αποκαλύψεις για το ποιοι πραγματικά ωφελούνται από το “κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη” και άλλα παρόμοια καλαμπούρια, χθες μια ομάδα κουκουλοφόρων έκανε τα γραφεία του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Εφετείου Αθηνών “καλοκαιρινά” –με βαριοπουλες, λοστούς και τα συναφή.
Σε άνοδο το κίνημα, είναι φανερό…
Αλλα χωράφια
Και επειδή ο κόσμος είναι κακός, και στην Αριστερά ακόμη περισσότερο, έχω να ενημερώσω τον φίλο μου Παναγιώτη Λαφαζάνη, ο οποίος είναι μεταξύ των ηγετών του σχετικού κινήματος ματαίωσης των πλειστηριασμών, ότι πρώην συνάδελφός του υπουργός μού έλεγε χθες που συζητούσαμε για τα γυαλιά – καρφιά που έκαναν οι κουκουλοφόροι στον Σύλλογο Συμβολαιογράφων το ακόλουθο:
–Ο Λαφαζάνης, που πρωτοστατεί στις ματαιώσεις των πλειστηριασμών, έχει να πει κάτι σχετικά με τα στοιχεία που έδωσαν την περασμένη εβδομάδα στη δημοσιότητα οι συμβολαιογράφοι; Γιατί αν με τις ματαιώσεις ωφελούνται πλούσιοι χρεοφειλέτες του Δημοσίου ή των ασφαλιστικών ταμείων, το πράγμα ξεπερνάει τα όρια του ακτιβισμού και μπαίνει σε άλλα χωράφια…
Απέφυγε να μου αναφέρει έστω ενδεικτικά κάποια από αυτά τα “χωράφια”, αλλά νομίζω ότι ο Παναγιώτης για να αποφύγει σχολιασμούς αυτού του είδους καλόν είναι σήμερα που οι δικοί του θα κάνουν πάλι την εμφάνισή τους στα ειρηνοδικεία να δημοσιοποιήσει εκείνος ποιοι πλειστηριασμοί ματαιώθηκαν και τι αφορούσαν…
Υποθέτω –αν και ο συνομιλητής μου το απέφυγε χαρακτηριστικά –ότι στον ίδιο κόπο θα μπει και η πρόεδρος Ζωή, η οποία επίσης πρωτοστατεί με την Πλεύση της σε ανάλογες “επιχειρήσεις”…
Στατιστικά
Υφεση και το 2016 κατέγραψε η ΕΛΣΤΑΤ παρά τις περί του αντιθέτου κομπορρημοσύνες της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που μας είχαν πρήξει σχετικά όλους τους προηγούμενους μήνες. Υφεση είχαμε και το 2015, αλλά δεν το κάνουμε θέμα –αναμενόμενο ήταν με Βαρουφάκη κ.λπ.
Ενημερωτικά αναφέρω ότι από τον Φεβρουάριο του 2016 τα καθήκοντα του προέδρου της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής ασκεί ένας κύριος Αθανάσιος Κων. Θανόπουλος, ο οποίος προτάθηκε ομόφωνα για τη θέση από διεθνή επιτροπή εμπειρογνωμόνων και ανέλαβε με απόφαση του υπουργού Οικονομικών Τσακαλώτου –άρα δικός τους είναι ο επιστήμων. Γιατί το επισημαίνω; Διότι Θανόπουλος λέγεται ο άνθρωπος, όχι Ανδρέας Γεωργίου, να τον πλακώσουν πάλι στις διώξεις γιατί δήθεν δεν έκανε καλά τη δουλειά του…
«Σκοτώνουν» αλλιώς
Οι δημοσιογράφοι πεθαίνουν νωρίς, και ειδικά αν ενοχλούν την κυβέρνηση ή τα ποικιλώνυμα συμφέροντα, πολύ νωρίς και με άγριο τρόπο. Με έχει συγκλονίσει, πρέπει να παραδεχθώ, η εκτέλεση της μαλτέζας δημοσιογράφου Δάφνης Καρουάνα Γκαζιλία, η οποία είχε αποκαλύψει την εμπλοκή πολλών και διαφόρων μεγαλοσχημόνων προσώπων, της οικογένειας του πρωθυπουργού της Μάλτας συμπεριλαμβανομένης, στα λεγόμενα Panama Papers. Η Δάφνη, που είχε δεχτεί πολλές απειλές για τη ζωή της, συνέχισε τον επικίνδυνο όπως αποδείχθηκε δρόμο των αποκαλύψεων και χθες το πρωί το πλήρωσε με τη ζωή της.
Στην Ελλάδα ευτυχώς δεν έχουμε φτάσει ακόμη σε αυτό το επίπεδο. Στην Ελλάδα έχουν άλλους τρόπους να “σκοτώσουν” τον Τύπο και τους ανθρώπους του, ειδικά αυτούς που αρνούνται να σκύψουν το κεφάλι, να προσκυνήσουν, να γλείψουν, να αποθεώσουν ντενεκέδες, ψεύτες και πολιτικούς απατεώνες. Τους εξοντώνουν με αγωγές, με κατασχέσεις περιουσιακών στοιχειων, με δεσμεύσεις λογαριασμών, ακόμη και χωρίς να έχουν τελεσιδικήσει οι υποθέσεις για τις οποίες κατηγορούνται. Απλώς “διότι δεν συνεμορφώθημεν προς τα υποδείξεις…”.
Και δεν θα συμμορφωθούμε, ενημερώνω. Ο,τι και να κάνουν…