Ενα από τα μόνιμα χαρακτηριστικά της «αριστερής ψυχής» είναι ο αντιαμερικανισμός. Η καταστατική, απόλυτη εναντίωση στις ΗΠΑ, με επιχειρήματα του ψυχολογικού ευρωπαϊκού αντιαμερικανισμού του 19ου αιώνα επεξεργασμένα κυρίως την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, όταν η Αμερική εκπροσωπούσε το απόλυτο κακό: τον προχωρημένο καπιταλισμό και την ιδέα της παγκόσμιας κυριαρχίας, απέναντι στον προλεταριακό διεθνισμό της ΕΣΣΔ. Η ελληνική Αριστερά, ως φιλοσοβιετική, είχε υποχρέωση να είναι αντιδυτική και, μετά τον Εμφύλιο, αντιαμερικανική.
Μετά τη δικτατορία, μάλιστα, που σε μεγάλο βαθμό αποδόθηκε αποκλειστικά στους Αμερικανούς, οι ΗΠΑ μετατράπηκαν σε ψυχολογικό στόχο, στο απόλυτο κακό. Το σύνθημα «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» δονούσε τις πορείες του Πολυτεχνείου προς την αμερικανική πρεσβεία –κι ο συμβολισμός αυτής της πορείας κυριάρχησε παντού. Εγινε βίωμα και της συντηρητικής παράταξης, αφού συνδυάστηκε και με μια αίσθηση εθνικιστικής καταγωγής, πολιτιστικής ανωτερότητας. Δεν αρκούσαν η πρόοδος της επιστήμης, τα κινήματα, η θεσμική θωράκιση της δημοκρατίας, η αμερικανική μυθολογία, το αντεργκράουντ, τα κόμικς, ο Μαρκ Τουέιν, ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ και ο Φίλιπ Ροθ, το Γούντστοκ και το ροκ, ο Κόπολα και ο Τσιμίνο. Ολα «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι». Για αυτή τη φανταστική ανάγνωση της πραγματικότητας οι έλληνες αντιαμερικανοί ανάσαναν βαθιά μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου: «Καλά να πάθουν». Ακόμα κι όταν ο Αλέξης Τσίπρας, ως Πρωθυπουργός, πρωτανακάλυψε τη μεγάλη χώρα, τότε που μάγεψε με τον προγραμματικό λόγο του στα αγγλικά ακόμα και τον Κλίντον, οι σύντροφοί του (όπως ο Μάκης Μπαλαούρας) επέμεναν ότι «οι Αμερικάνοι είναι φονιάδες των λαών».
Ωσπου, αίφνης, χθες, ο βουλευτής Τρικάλων του ΣΥΡΙΖΑ Σάκης Παπαδόπουλος εξήγησε στις θεούσες της γραμμής, από την τελευταία σελίδα της κομματικής «Αυγής» (κι από τη θέση που ελάμπρυνε ο Μέγας Δάσκαλος), ότι, ως αποτέλεσμα «συγκεκριμένης ανάλυσης της συγκεκριμένης κατάστασης», «”Φονιάδες των λαών” υπάρχουν σε όλο τον κόσμο». Κι ότι «στις ΗΠΑ των εκρηκτικών ταξικών αντιθέσεων […] οι άνεργοι, οι άστεγοι, οι καταπιεσμένοι, οι μειονότητες, οι απλοί άνθρωποι είναι “φονιάδες των λαών”;» [Φαντάζομαι, οι διάσημοι σταρ, οι καθηγητές, οι επιστήμονες, οι εξοπλισμένοι με γνώσεις, οι ερευνητές, οι σπουδαίοι καθηγητές, οι σημαντικοί νομικοί, οι αστροφυσικοί, όσοι δεν είναι καταπιεσμένοι ή, έστω, απλοί άνθρωποι, παραμένουν φονιάδες.]
Τι τραβάει η καημένη η αριστερή ψυχή τώρα που ανακάλυψε μια κάποια πολυπλοκότητα στον κόσμο για να εξυπηρετήσει το ωφελιμιστικό σαρκίο αυτών που την κουβαλούν πλέον ως βάρος…