Είναι εντυπωσιακό πως όλες οι κυβερνήσεις που χάνουν ζουν τους τελευταίους μήνες τους με τον ίδιο τρόπο για να έχουν τελικά το ίδιο αποτέλεσμα.
Πρώτα εμβαπτίζονται στην ψευδαίσθηση ότι «μπορούμε να το γυρίσουμε».
Μαζεύονται λοιπόν διάφοροι παρατρεχάμενοι, σύμβουλοι και δημοσκόποι που (με το αζημίωτο) παραμυθιάζουν τον αρχηγό ότι «το παιχνίδι είναι ανοιχτό» κι ότι μπορεί να κερδίσει –κυρίως επειδή ο αντίπαλος είναι του χεριού του.
Φυσικά κανένα παιχνίδι δεν είναι ποτέ ανοιχτό. Οι εκλογές στην Ελλάδα κρίνονται πολύ πριν από τις κάλπες. Κι όσοι αρχηγοί νόμισαν ότι ο αντίπαλος είναι του χεριού τους ευτύχησαν να τον δουν Πρωθυπουργό.
Αφού πιστέψουν ότι μπορούν να γυρίσουν το παιχνίδι, προσπαθούν μετά να το γυρίσουν με τα ίδια κόλπα.
Είτε μοιράζουν λεφτά –πράγμα που δεν πιάνει, διότι αν έπιανε το ΠΑΣΟΚ δεν θα είχε χάσει ποτέ εκλογές…
Είτε διαφημίζουν τη διεθνή αποδοχή του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του –πράγμα που ούτε αυτό πιάνει, διότι αν έπιανε θα μας κυβερνούσε ακόμη ο Σημίτης…
Ετσι ο Τσίπρας ζει σήμερα ό,τι έζησαν πριν από αυτόν δύο Παπανδρέου, ένας Μητσοτάκης, ένας Καραμανλής, ο Σημίτης κι ο Σαμαράς.
Οταν έχαναν προσπάθησαν να γυρίσουν το παιχνίδι. Κι έχασαν!
Τίποτα δεν δείχνει ότι ο Τσίπρας θα αποτελέσει εξαίρεση και θα αποφύγει το μοιραίο.
Ακόμη περισσότερο επειδή (με εξαίρεση τον Σαμαρά) ο Τσίπρας ξεκινάει την πτώση από χαμηλότερο σημείο –με το ζόρι έφτασε 36% στα ντουζένια του…
Αλλά κι επειδή στερείται στρατηγικής.
Αφότου έκανε το λάθος να εμπλακεί στο δίλημμα «Αριστερά ή Κέντρο», το πιθανότερο είναι ότι δεν θα κάνει καλά τίποτα από τα δύο. Θα χάσει και στην Αριστερά και στο Κέντρο.
Στην πραγματικότητα ο Τσίπρας δεν είχε άλλη επιλογή από το να πέσει αριστερά. Ακριβώς όπως ο Σαμαράς επέλεξε να πέσει δεξιά και κράτησε τη ΝΔ στο 28%.
Ενώ αν νομίζει ότι θα διεκδικήσει το Κέντρο (τους νοικοκυραίους, δηλαδή…) από τον Μητσοτάκη ή την Κεντροαριστερά με φόρους, Καμμένο, Πολάκη, Ηριάννα, Καρανίκα, μπάφους, Ρουβίκωνα και drag queens, μάλλον είναι μακριά νυχτωμένος.
Καλώς ή κακώς, το πολιτισμικό DNA του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τίποτα το κεντρώο. Κι οι εκλογές είναι πρωτίστως πολιτισμική διαδικασία.
Φυσικά τα διλήμματα δεν είναι πάντα όπως ακούγονται.
Ενδεχομένως δηλαδή το «Αριστερά ή Κέντρο» να μην είναι παρά μια κεκαλυμμένη επιχείρηση διάσωσης όχι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά του Τσίπρα και των δικών του.
Καμία αντίρρηση. Αλλά τότε Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ πρέπει πρώτα να τα βρουν μεταξύ τους. Και μετά βλέπουμε.
Τελευταία Νέα