Οι διαιτητές εμφανίζονται απρόοπτα στις μικρές περιοχές της αθλητικής ζωής. Κάτι κάνουν, είναι αναμενόμενα τα σφυρίγματα που κλέβουν εντυπώσεις και ενίοτε βαθμούς. Οταν όμως γυρίζονται νέα επεισόδια με τους ίδιους πρωταγωνιστές, τότε πολύ απλά αυτά προλογίζουν τον επίλογο ενός πρωταθλήματος.

Οσοι αντιλαμβάνονται ότι κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με το εγχώριο πρωτάθλημα δεν κατοικούν μακριά –συναντούν την πραγματικότητα. Επτά αγωνιστικές μετράμε και τα λάθη δείχνουν περισσότερα από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν. Ούτε η έλευση του Μέλο Περέιρα, ούτε το δίδυμο των Τριτσώνη – Κουκουλάκη έδωσαν αύρα επιτυχίας στην ελληνική διαιτησία. Τα νέα φιντάνια τρεκλίζουν, οι διεθνείς κάνουν λάθη ανεπίτρεπτα, οι βοηθοί σηκώνουν το σημαιάκι τους κατά το δοκούν, χάνοντας τις περισσότερες περιπτώσεις των οφσάιντ.

Λατρεία

Στην Ελλάδα όλοι αρέσκονται να κατακρίνουν και να αποδοκιμάζουν τους διαιτητές. Είναι και αυτός ένας τρόπος να δείξουν την αγάπη τους για τη σφυρίχτρα. Ειδικά όσοι έχουν αναλάβει το κομμάτι της επικοινωνίας, δίνουν ρέστα κι ας είμαστε ακόμη στην αρχή. Δεν κοιτούν τόσο τα παιχνίδια των δικών τους ομάδων, αλλά στρέφουν την προσοχή τους σε όλα τα υπόλοιπα. Δεκτό, αρκεί να μην εξελίσσεται η συγκεκριμένη τακτική σε μανία καταδίωξης. Οι διαιτητές που επελέγησαν από τους αρμόδιους έχουν ένα κοινό πολύ χαρακτηριστικό: στερούνται αληθινού ταλέντου. Τρέμουν από την ώρα που θα μπουν στο χορτάρι, παρουσιάζουν αδυναμία να χειριστούν καταστάσεις, προσεύχονται να μην τους τύχει η δύσκολη φάση. Το τελευταίο δε, μόνο σχήμα λόγου δεν είναι.

Πόλεμος

Το κομφετί ανακοινώσεων είναι συνεχόμενο. Δεν παίζουν μπάλα σε αυτό το γήπεδο μόνο οι ισχυροί, ενίοτε βρίσκουν χώρο και οι αδύναμοι. Παίρνουν θέση την ώρα του ματς, για να αποδειχθεί έτσι πως οι σπόροι που έριξε σε αυτόν τον τομέα η Ξάνθη έφεραν καρπούς. Ή καταφέρονται εναντίον της διαιτησίας αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα. Τι έχουμε δει μέχρι τώρα; Πέναλτι που δεν είναι να καταλογίζονται με θαυμαστή ευκολία. Γκολ οφσάιντ να κατακυρώνονται και πεντακάθαρα (με γυμνό μάτι, μάλιστα) να μη μετρούν ποτέ. Κόκκινες κάρτες να πέφτουν βροχή σε μια επιχείρηση πυγμής από τους λεγόμενους «άρχοντες». Τα κατά συρροήν λάθη συνοδεύουν μια διοργάνωση και το φιτίλι ήδη έχει ανάψει. Ποιος θα το σβήσει; Αν κρίνουμε από τις εξελίξεις, ελάχιστοι έχουν τη διάθεση. Ολοι μιλούν για «αλλοίωση αποτελέσματος» ενώ η λέξη «εξυγίανση» έχει γίνει πιο συνηθισμένη και από την «καλημέρα». Διαιτησία, το άλλοθι ενός κακού σχεδιασμού;

Το βέβαιο είναι ότι όλοι τα ρίχνουν σε αυτή. Το θέμα είναι πως οι έλληνες διαιτητές με τα απίστευτα σφάλματά τους έχουν πάντα την ικανότητα να μας εκπλήσσουν. Προς το χειρότερο, φυσικά…

Τελευταία Νέα