Από τα εγκώμια και μόνο που επιφύλαξε ο Πρωθυπουργός στον αμερικανό πρόεδρο, μπαίνει κανείς στον πειρασμό να αναρωτηθεί εάν στο εξής οι πορείες θα ξεκινούν από την αμερικανική πρεσβεία και θα καταλήγουν στην Πλατεία Κουμουνδούρου. Και αν στα συνθήματα δεν θα κυριαρχεί ο αντιαμερικανισμός, αλλά τουλάχιστον η απορία για την παρουσία του Πρωθυπουργού και των υπουργών που τον συνόδευαν στην Ουάσιγκτον.
Η Ιστορία δεν γράφεται με «αν». Αλλά και πάλι δεν αποφεύγεται ο πειρασμός: τι θα είχε γίνει αν οποιοσδήποτε άλλος πρωθυπουργός είχε επιστρέψει με αυτά τα αποτελέσματα από τις Ηνωμένες Πολιτείες; Αν είχε εκθειάσει ως «δύναμη του καλού» όχι τον Ντόναλντ Τραμπ, αλλά ακόμη και αυτόν τον Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος αν μη τι άλλο άσκησε μια εξουσία αρχών και όχι ναρκισσιστικού τυχοδιωκτισμού; Αν στην αίθουσα του υπουργικού συμβουλίου στον Λευκό Οίκο περίσσευαν τα χαμόγελα προσωπικής ευαρέσκειας; Και αν επέστρεφε με έναν λογαριασμό 2,4 δισ. και τον υψηλό συνομιλητή του να επαίρεται για τις θέσεις εργασίας που θα δημιουργήσει στη χώρα του χάρις σε αυτό το ποσό;
Η απάντηση είναι μάλλον απλή. Η πορεία θα ξεκινούσε από εκεί που ξεκινάει πάντα και θα κατέληγε στην αμερικανική πρεσβεία. Με ακόμη πιο ηχηρά αντιαμερικανικά συνθήματα, με ακόμη περισσότερες σημαίες να καίγονται. Και με τους σημερινούς κυβερνώντες να επενδύουν πολιτικά σε αυτές τις στάχτες. Που από μια άποψη πάντως είναι προτιμότερες από τις στάχτες μιας επίσκεψης.
Τελευταία Νέα