Μπορούμε να χειροκροτήσουμε τον αντίπαλο σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο;
Το ερώτημα το έθεσε η γαλλική ιστοσελίδα 20minutes.fr με αφορμή την αποψινή αναμέτρηση της Αντερλεχτ με την Παρί Σεν Ζερμέν για το Τσάμπιονς Λιγκ. Πριν από τέσσερα χρόνια, τέτοια εποχή, η Παρί έφευγε νικήτρια με σκορ 5-0 από την έδρα της βελγικής ομάδας με τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς να σημειώνει τέσσερα γκολ. Από τις εξέδρες του Κονστάντ Βαν Ντεν Στοκ είχαν ακουστεί κάποια χειροκροτήματα για την εμφάνιση των Γάλλων, που εκνεύρισαν όμως τους φανατικούς της Αντερλεχτ.
Ενας από τους οπαδούς της βελγικής ομάδας, που είχε παρακολουθήσει εκείνον τον αγώνα αλλά δεν χειροκρότησε, εξηγεί σήμερα πως αυτοί που επευφημούν τους αντιπάλους είναι οι φίλαθλοι της μιας φοράς που έρχονται για να δουν τα αστέρια και στις δύσκολες στιγμές κάθονται στη σιγουριά του σαλονιού του σπιτιού τους.
Είναι οι άπιστοι που το βάζουν στα πόδια όταν ο δρόμος γίνεται σκοτεινός. Και στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν πολλοί.
Αυτό το κοινωνικό φαινόμενο, η αφοσίωση του ανθρώπου από τα μικράτα του σε μια φανέλα, μοιάζει με τον ζητιάνο: ζει με ό,τι του προσφέρει η αγαπημένη του ομάδα.
Το ποδόσφαιρο έχει αναρριχηθεί στην κατηγορία των συμβόλων της συλλογικής ψευδαίσθησης ενός παράταιρου ιδεολογικού σχήματος με πιστούς οπαδούς κάθε απόχρωσης.