Πώς το λέτε εσείς εδώ, γιατί ξεχνάω πώς το λέμε εμείς εκεί.
Αν ήμουν ο Σακελλάριος, τη Θεία από το Σικάγο θα την ξαναγύριζα και θα την έφερνα τελείως τούμπα, καπελώνοντας τον Τσίπρα μ’ εκείνο το σομπρέρο που υπό κανονικάς συνθήκας το φορούσε η Βασιλειάδου, τότε που φύτευε στην άμμο αποτσίγαρα και υποψήφιους γαμπρούς. Εσύ πάλι, άμα θες, πες το και φέσι. Δεν μας χαλάει. Αρκεί το φέσι να φτάνει μέχρι τ’ αυτιά, ίδιο σαν κι εκείνο που μας φόρεσε προχτές στην Ουάσινγκτον ο πιθί, λες κι έπρεπε να πάει τόσο μακριά για να βάλει το κεφαλάκι μας στον ντορβά. Ο οποίος ντορβάς, δεν είναι ακριβώς αυτά που είπε ο Τραμπ και τον ξεμπρόστιασε. Τα 2,4 δισ. που κάνει να δίνουμε στους Αμερικανούς για τα F-16 και οι εξ αυτών θέσεις εργασίας που θα ανοίξουν στην Ιντιάνα, Αϊοβα, Κάνσας, Μινεσότα, Νεμπράσκα, Ντακότα, Οχάιο, Βόλο, Λάρισα, Καρδίτσα να γλεντήσω μια βραδιά και να καταλήξω σούρα στα στενά του Σακαφλιά, δεν είναι απολύτως τίποτα μπροστά σ’ αυτά που θα πάθεις όταν σε κοιτάξει στραβά ο Σακαφλιάς. Ακου.
Τρώει τα σίδερα αυτή τη στιγμή ο Μακρόν, και η Μέρκελ με το ζόρι κρατιέται μη μας δώσει μια και μας πετάξει από τη σκαλωσιά που με τόσο κόπο, τόσον καιρό μας κρατούσε, φουσκώνοντας τα τέλη των πολιτών της. Ο κύριος Τσίπρας όμως από αλλού τρώει και πίνει κι αλλού πάει και το δίνει το τσεκ των 2,4 δισ., τετρακόσια εβδομήντα τρία οχτακόσια είκοσι έξι, κάθετος, παύλα και κάτι ψιλά. Αν ήταν από την τσέπη του ή από το clutch της Περιστέρας, δεν θα εγενάτο ζήτημα. Γιατί κι αυτή, μη νομίζεις. Ζορίζεται που είναι υποχρεωμένη να μένει στο άβολο Blair house, περιστοιχισμένη από κινέζικα βάζα της δυναστείας των Μινγκ και με τον Αβραάμ Λίνκολν να της σηκώνει το φρύδι από το κάδρο του, την ώρα που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι σε κανά αντίσκηνο γαυδιώτικο με σήτα, όπως τον παλιό καλό καιρό. Από αντίσκηνα δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι δεν θέλω καθόλου να με στραβοκοιτάξει ο Μακρόν. Γιατί στραβοκοιτάει άσκημα ο μπαγάσας.
