Ντιμπέιτ – «Υπολοχαγός Νατάσα», σημειώσατε 2

Εψαχναν, λοιπόν, τα επιτελεία των υποψηφίων να βρουν μια καλή βραδιά για τη διεξαγωγή του πρώτου ντιμπέιτ. Μια από τις προτάσεις που έπεσαν στο τραπέζι ήταν να γίνει στις 29 Οκτωβρίου – την τελευταία Κυριακή του μήνα, μια Κυριακή σαν όλες τις άλλες. Οι υπόλοιποι, όμως, δεν ενέδωσαν τόσο εύκολα. Μια Κυριακή μετά τις εθνικές παρελάσεις και τον εορτασμό του Οχι, αντέτειναν, οι φτωχοί πλην τίμιοι κεντροαριστεροί ψηφοφόροι θα προτιμούσαν τη συντροφιά μιας cult κωσταπρεκικής ταινίας αντί εννέα πολιτικών μονολόγων. Λέγε λέγε, τελικά κατάφεραν και συμφώνησαν τη μετάθεσή του. Δεν θέλω γέλια – και η μια μέρα κάνει τη διαφορά.

Ανώμαλη προσγείωση στις Βρυξέλλες

Κάτι που τα ‘σκασε για να πάρει F-16, κάτι που έζησε άλλη μια kolotumba μπροστά στον Τραμπ, κατέφθασε και ο Πρωθυπουργός εις τας Βρυξέλλας για να πάρει μια δόση Κεντροαριστεράς να στανιάρει (ως observer και αν προλάβει, βεβαίως βεβαίως). Το ΠΑΣΟΚ όμως, που εκπροσωπείται στην προσύνοδο του PES από τη Φώφη Γεννηματά, δεν μοιάζει πρόθυμο να ανοίξει τις αγκαλιές του στον Αλέξη Τσίπρα, όσο κι αν πιέζεται από τον ευρωπαϊκό περίγυρο. Και δεν είναι μόνο το ΠΑΣΟΚ: όλοι οι υποψήφιοι, ακόμα και οι πιο αντιδεξιοί, γνωρίζουν πως μια συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή ισοδυναμεί με πολιτική αυτοκτονία – κι ας κρατούν, ως plan Β, τις πόρτες ανοιχτές. Πάντως στην Ευρώπη παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις εξελίξεις στα δικά μας και θεωρούν την προσπάθεια δημιουργίας του νέου φορέα μια γενναία και τολμηρή κίνηση από πλευράς Γεννηματά.

Νωρίς για προβλέψεις

Κεντροαριστερός φίλος μου άρχισε ήδη τα στοιχήματα για τη συμμετοχή στις εκλογές, όμως μάλλον είναι πολύ αισιόδοξος όταν μιλά για 300.000 ψηφοφόρους. Προσωπικά δεν στοιχηματίζω ποτέ χωρίς εσωτερική πληροφόρηση και άρχισα αμέσως τα τηλέφωνα. «Με 120.000 θα κάνουμε πάρτι» σχολίασε γνωστό στέλεχος του χώρου. «Αν έρθουν 150.000, θα πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι» είπε άλλος, συγκρατημένα αισιόδοξος. «Με τόσο λίγους ψηφοφόρους, ετοιμάσου για μια από τα ίδια» αναστέναξαν οι εκτός ΠΑΣΟΚ. Και πάνω που πήγα να ποντάρω, σκέφτηκα τους φίλους μου τους νεοδημοκράτες όταν είχαν τα δικά τους, το σοκ που έπαθαν όταν είδαν τον κόσμο που μαζεύτηκε, και κρατήθηκα. Είναι νωρίς ακόμα.