Επίλυση των διαφωνιών που υπάρχουν αναφορικά με τη μετακίνηση εργαζομένων μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης αναζητούν οι 28 χώρες του μπλοκ. Οι διαφωνίες αυτές απειλούν να οδηγήσουν σε σύγκρουση τις πλουσιότερες με τις φτωχότερες χώρες και τον ευρωπαϊκό Βορρά με τον ευρωπαϊκό Νότο.

Ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν με τη στήριξη χωρών όπως η Γερμανία, η Ολλανδία και το Βέλγιο έχει βάλει ψηλά στην ατζέντα του την ανάληψη πρωτοβουλίας να αλλάξει ο τρέχων κανονισμός περί ελεύθερης μετακίνησης εργαζομένων στην ΕΕ που προβλέπει σήμερα να μην υπάρχει σχεδόν κανένας περιορισμός.

Παρουσιάζοντας πριν από μερικές εβδομάδες το πρόγραμμα των μεταρρυθμίσεων που θέλει να περάσει στον τομέα αυτόν, ο Μακρόν υποστήριξε ότι το υπάρχον σύστημα δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό κατά χωρών όπως η Γαλλία. Ο ίδιος έχει αναφέρει ότι με βάση τα ισχύοντα οι εργαζόμενοι από άλλες χώρες της ΕΕ απασχολούνται σε πλουσιότερες χώρες της με συμβάσεις που εγγυώνται τον κατώτατο μισθό της χώρας που τους φιλοξενεί. Ομως οι φόροι και οι κοινωνικές εισφορές καταγράφονται στη χώρα καταγωγής τους. Ο Μακρόν κατηγορεί ευθέως το σύστημα αυτό λέγοντας ότι προκαλεί αθέμιτο ανταγωνισμό στις πλουσιότερες χώρες. Παρόμοιες πρακτικές ακολουθούνται και στις διεθνείς μεταφορές εμπορευμάτων, για παράδειγμα με φορτηγά.

Χώρες όπως η Ισπανία, η Ιρλανδία αλλά και πολλές του πρώην ανατολικού μπλοκ που ανήκουν σήμερα στην ΕΕ θέλουν να διατηρηθούν οι σημερινοί κανονισμοί που επιτρέπουν στους πολίτες τους να εργάζονται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες με μισθούς υψηλότερους από αυτούς που θα έπαιρναν στην πατρίδα τους, αλλά χαμηλότερους από των εργαζομένων των χωρών στις οποίες πάνε να δουλέψουν, όπως αναφέρει το Reuters.

Οι πλουσιότερες χώρες με πρωτοβουλία της Γαλλίας θέλουν να αλλάξει τώρα αυτό το καθεστώς για πολιτικούς και κοινωνικούς λόγους. Οι πρώτες συζητήσεις που έγιναν χθες στις Βρυξέλλες σε επίπεδο ΕΕ για να βρεθεί κοινή λύση δεν οδήγησαν σε συμφωνία μεταξύ των χωρών του μπλοκ.

Οι χώρες της ΕΕ προσπαθούν να γεφυρώσουν τις διαφορές τους και να βρουν συμβιβαστική λύση τόσο για τους κανονισμούς αυτούς καθαυτούς όσο και για τη μεταβατική περίοδο που θα πρέπει να υπάρξει στην περίπτωση που συμφωνηθούν αλλαγές. Η μεταβατική περίοδος που έχει προταθεί κυμαίνεται από δύο έως πέντε χρόνια.

Επίσης συζητήσεις γίνονται για το μέγιστο χρονικό διάστημα που θα μπορεί ένας εργαζόμενος να εργάζεται στο εξωτερικό με το καθεστώς αυτό. Η Γερμανία και η Γαλλία θέλουν μέγιστη περίοδο 12 μηνών προτού ο ξένος εργαζόμενος να πρέπει να υπόκειται πλήρως στην εργατική νομοθεσία της χώρας που τον φιλοξενεί. Αλλες χώρες θέλουν η μέγιστη αυτή περίοδος να φτάνει τους 24 μήνες.

Τελευταία Νέα