Το οποίο σημαίνει σε πολύ απλά ελληνικά ότι ή κάποιου τού έπεσε το ζάχαρο, που λέμε, και έστειλε να του φέρουν επειγόντως δυο τρεις τούρτες να το ισορροπήσει ή πρόκειται για μερικά κιλά σφολιάτες, κουλουράκια και τα συναφή που τρώνε τα παλικάρια μαζί με τον καφέ στο Μαξίμου για να κατεβάσουν (ωραίες) ιδέες. Αλλο τι δεν μπορώ να υποθέσω. Εξαιρώ τον πρόεδρο Αλέξη από όλο αυτό, διότι ο άνθρωπος είναι μονίμως σε δίαιτα και προσέχει πολύ πλέον τι τρώει, και στέκομαι σε αυτή καθ’ εαυτήν την ξεφτίλα που αποπνέει η συγκεκριμένη δαπάνη, και απεικονίζει η σχετική απόφαση.
Είναι όντως επιτυχία που δεν τρώει πια ο Ελληνας από τα σκουπίδια, όπως διέγνωσε ως σύγχρονη Μαρία Αντουανέτα η Ελενα Κουντουρά, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να πληρώνει (ο Ελληνας) και την “προμήθεια ειδών ζαχαροπλαστείου” του Πρωθυπουργικού Γραφείου. Είναι κανονική…”ρομιά” (δεν λέω “γυφτιά” γιατί θα με κατηγορήσουν για ρατσισμό) αυτό!..
Καθημερινότητα
Η επιστροφή στα εσωτερικά, και ειδικά η αντιμετώπιση της καθημερινότητας μετά τον πανωλεθρίαμβο της επίσκεψης στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι για τον πρόεδρο Τσίπρα το επόμενο μεγάλο στοίχημα –κατά μία πηγή μου, την οποία μπορώ να περιγράψω με τον όρο “κυβερνητικό στέλεχος από εκείνα που έχουν την ευκαιρία να είναι συχνά συνομιλητές του Πρωθυπουργού”. Η πηγή αυτή, που είναι τελευταίας “εσοδείας”, μου αποκάλυψε χθες ότι για τον Πρωθυπουργό είναι πλέον πρώτη προτεραιότητα η βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών ώστε να μπορεί πλέον να απευθυνθεί σε ένα εύλογο διάστημα σε αυτούς και να επικαλεστεί ότι η προσπάθεια είχε αποτέλεσμα και δη σημαντικό.
Υγεία, κοινωνικό κράτος, δημόσια διοίκηση, μεταφορές, είναι –με αυτή τη σειρά –οι προτεραιότητες, μου είπε ο άνθρωπος αυτός, το “κυβερνητικό στέλεχος” που προαναφέρω, στις οποίες ο πρόεδρος Τσίπρας θα ασχοληθεί σοβαρά για να καταφέρει να έχει ορατά αποτελέσματα σε σχέση με την παρούσα κατάσταση.
Να την υποδεχτούμε την προσπάθεια, εισηγούμαι, αν και ανάλογες τέτοιες προσπάθειες έχουν επιχειρηθεί καμιά τριανταριά φορές στο παρελθόν, από έξι επτά διαφορετικούς πρωθυπουργούς, και τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά. Τι τους κάνει να πιστεύουν ότι θα τα καταφέρει ο πρόεδρος Τσίπρας είναι κάτι το οποίο ειλικρινά δυσκολεύτηκα να εντοπίσω –και τελικώς απέτυχα…
Αλλαγή πλεύσης
Στο μεταξύ, κατά την ίδια πηγή μου, φαίνεται πως πλέον (και άνευ εκτάκτου γεγονότος) είναι έξω από τους σχεδιασμούς του προέδρου Τσίπρα ένας ανασχηματισμός της κυβέρνησης. Αν και ο ίδιος έχει εντοπίσει από καιρό μερικές “τρύπες” στο κυβερνητικό σχήμα, εντούτοις, θεωρεί ότι “η κυβέρνηση γενικά τα πάει καλά”. Μια τέτοια “τρύπα” θεωρούσε ότι ήταν ο υπουργός Οικονομικών Παπαδημητρίου, αλλά η επίσκεψη στις Ηνωμένες Πολιτείες, λέει, του έδωσε την ευκαιρία να διαπιστώσει την αποδοχή που έχει ο υπουργός του, και ως εκ τούτου δεν τον θεωρεί πλέον βαρίδι της κυβέρνησης. Για όση αξία έχουν όλα αυτά, που υποτίθεται ότι είναι εκμυστηρεύσεις του Πρωθυπουργού στους συνομιλητές του, όπως ο δικός μου που προαναφέρω, σημειώνω απλώς ότι ένα χρόνο ζωής έκλεισε η παρούσα κυβέρνηση αλλά το κλίμα ανασχηματισμού που επικρατούσε εκεί περί τον Αύγουστο δεν φαίνεται να επιβεβαιώνεται δυο μήνες αργότερα. Ισως γιατί και ο πρόεδρος Τσίπρας έχει προσχωρήσει πλέον στην άποψη ότι ένας ανασχηματισμός δημιουργεί συνήθως περισσότερα προβλήματα απ’ όσα υποτίθεται ότι πάει να λύσει…
Διαβολικό ξάφνιασμα
Εκείνος, ο πρόεδρος Τσίπρας δηλαδή, προσπάθησε με μια ατάκα, του στυλ πετάω την μπάλα στην εξέδρα, και μέχρι να γυρίσει ποιος θυμάται ποια ήταν η ερώτηση και ποια η απάντηση, να ξεπεράσει την τρικλοποδιά που του έβαλε δημοσιογράφος τον κήπο του Λευκού Οίκου κατά την κοινή συνέντευξη με τον πρόεδρο Τραμπ (σχετικά με όσα έλεγε πέρσι για τον αμερικανό πρόεδρο). Στην Ελλάδα όμως αυτό δεν άρεσε, καθόλου μάλιστα, στους συντρόφους του προέδρου –Τσίπρα, παιδιά, όχι Τραμπ. Οπως στον Παναγιώτη Λάμπρου, υπεύθυνο, γενικώς, των “κινημάτων” στο ΣΥΡΙΖΑ. Οπως δε διάβασα σε άρθρο του, δημοσιευμένο στο γνωστό site της πλειοψηφικής τάσης – φράξιας 53+ Commonality. gr, ο πρόεδρος Τραμπ παραμένει κακός παρά το επίμονο ξέπλυμα που επιχείρησε πάνω του ο πρόεδρος Αλέξης.
Γράφει λοιπόν στο άρθρο του ο “ξαφνιασμένος” Παναγιώτης Λάμπρου και βάζει τα πράγματα στη θέση τους, και μαζί και το αποσυντονισμένο και σε πλήρη σύγχυση κομματικό ακροατήριο:
“Το διαβολικό που ενίοτε είναι για καλό, μας ξάφνιασε και έτσι, μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα πέρασαν από μπροστά μας, σαν κινηματογραφική ταινία, οι προεκλογικές και μετεκλογικές δηλώσεις του “πλανητάρχη” για την κοινωνική ασφάλιση, το τείχος στο Μεξικό, το απαγορευτικό στους πολίτες εφτά χωρών, τις τοποθετήσεις του για τις γυναίκες, τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, τους μουσουλμάνους και τόσα άλλα. Και, επίσης, οι μαζικές διαδηλώσεις εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών της άλλης Αμερικής – γιατί υπάρχει και αυτή -, που με συνθήματα, πλακάτ, ειρηνικές, αλλά όχι και τόσο ανώδυνες διαδηλώσεις, σηματοδοτούν τη σύγκρουση δύο κόσμων για την οποία η Αριστερά σε όλο τον πλανήτη χωρίς καμία αμφιβολία τοποθετείται με σαφήνεια. Από όποια πλευρά και αν δούμε τον Τραμπ, λοιπόν, παραμένει σταθερά στην όχθη του… κακού!”.
ΟΚ, το καταλάβαμε Παναγιώτη…
Τα F-16 στη Βουλή
Κλείνω με τα αποτελέσματα της επίσκεψης του Πρωθυπουργού στην πέραν του Ατλαντικού μεγάλης μας φίλη με ένα παρεπόμενο που αφορά τα συμφωνηθέντα για την αναβάθμιση των αεροσκαφών F-16: αφού το ζητούμενο είναι ποιος λέει την αλήθεια για το κόστος της αναβάθμισης, αν είναι δηλαδή 2,4 δισ. ή 1,1 δισ., γιατί η Νέα Δημοκρατία δεν φέρνει το θέμα στη Βουλή; Γιατί δεν χρησιμοποιεί τις δυνατότητες που της δίνει ο κανονισμός της Βουλής να προκαλέσει μια γενικευμένη συζήτηση για να πληροφορηθεί επιτέλους ο ελληνικός λαός περί τίνος ακριβώς πρόκειται και τι συμφωνήθηκε στις ΗΠΑ; Να τα μάθουμε όλα και να μην ταλαιπωρούμαστε με εικοτολογίες και παραμύθια;
Στρατηγοί και στρατιώτες
Σε άσχημα μονοπάτια τραβάει κατά πως φαίνεται η αντιπαράθεση των υποψηφίων για το αξίωμα του ηγέτη της Κεντροαριστεράς, άσχημα και κακοτράχαλα, μη πω και επικίνδυνα. Διότι υποτίθεται ότι όλοι αυτοί που τρέχουν τον σχετικό μαραθώνιο, δεσμεύονται ότι στο τέλος της διαδικασίας θα αποδεχθούν το αποτέλεσμα και θα μετάσχουν ενεργά ως απλοί στρατιώτες στην ανασυγκρότηση του δημοκρατικού Κέντρου. Αν πλακώνονται με χτυπήματα κάτω από τη μέση και μπηχτές που παραπέμπουν στους ανοιχτούς οχετούς της κυβερνητικής προπαγάνδας, πώς θα κάνουν χωριό στη συνέχεια;
Αντλώ την ευκαιρία από την επίθεση που εξαπέλυσε, σχεδόν επί προσωπικού, κατά του Σταύρου Θεοδωράκη ο Γιώργος Καμίνης, η οποία έρχεται σε συνέχεια μιας άλλης επίθεσης που είχε εξαπολύσει προ ημερών κατά της Φώφης Γεννηματά. Οχι και πως όλοι οι υπόλοιποι είναι αθώοι, αλλά έχω τη γνώμη ότι δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά και κυρίως δεν είναι ευοίωνα πράγματα. Αν όντως πιστεύουν στην υπόθεση της ανασυγκρότησης, είναι απαραίτητο να ομονοήσουν τώρα που μπαίνουν στην τελική ευθεία σε ένα πράγμα: στην ευπρέπεια της αντιπαράθεσης και στην επίκληση πολιτικών επιχειρημάτων. Ολα τα άλλα διώχνουν κόσμο, δεν φέρνουν.
Σε κανέναν δε…
