Εάν επρόκειτο για οποιονδήποτε άλλον τομέα, το θέμα θα ήταν καθαρά πολιτικό. Oταν όμως ο αρμόδιος υπουργός παίρνει από τα χέρια τού αναπληρωτή του τον πολύπαθο ΕΟΠΥΥ για να αναλάβει ο ίδιος τον έλεγχό του, τότε το θέμα ξεφεύγει από τα στενά όρια της πολιτικής. Γιατί αν σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα έλεγε κανείς ότι δύο μέλη της κυβέρνησης ερίζουν πάνω από ένα πτώμα, στην περίπτωση αυτή δεν μπορεί παρά να πει ότι κάτι σάπιο (εξακολουθεί να) υπάρχει στο βασίλειο της Υγείας.
Το τελευταίο πράγμα από το οποίο έχει ανάγκη το ημιδιαλυμένο αυτό βασίλειο είναι τα παιχνίδια εξουσίας. Αντίθετα, είναι ζωτικής σημασίας για την ανόρθωσή του το άπλετο φως. Τίποτε δεν πρέπει να γίνεται στο παρασκήνιο και το σκοτάδι, καμία διαμάχη δεν μπορεί να αφορά μόνο τους συμμετέχοντες σε αυτήν και τους μικρούς ή μικρότερους στρατούς τους. Η φύση του δημόσιου αυτού αγαθού είναι τέτοια που απαιτεί πλήρη, απόλυτη διαφάνεια.
Αν είναι αλήθεια ότι ο ένας, ο αρμόδιος υπουργός, προτιμά την αφάνεια, είναι εξίσου αλήθεια ότι ο άλλος, ο αναπληρωτής του, είναι λαλίστατος και εξαιρετικά δραστήριος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συνήθως δε για θέματα που ουδεμία σχέση έχουν με τις αρμοδιότητές του. Ας εξηγήσουν λοιπόν στους πολίτες ποιο είναι το αντικείμενο της διαμάχης τους. Τα κλειστά στόματα, οι βυζαντινισμοί και οι υπόγειες μεθοδεύσεις βλάπτουν σοβαρά την Υγεία.
