Η χώρα αυτή έχει το χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας στην Ευρώπη: 3,3%. Η οικονομία της «τρέχει» με ρυθμό 3,6%. Ο προϋπολογισμός της είναι ισοσκελισμένος. Οι μισθοί αυξάνονται με τον ταχύτερο ρυθμό της τελευταίας δεκαετίας. Οι εισοδηματικές ανισότητες είναι σχετικά μικρές. Το προσφυγικό κύμα που σάρωσε την Ευρώπη το καλοκαίρι του 2015 ουσιαστικά την προσπέρασε. Αλλά το κύμα του λαϊκισμού που διατρέχει ολόκληρη την Ευρώπη, από την Ανατολή μέχρι τη Δύση και από τον Βορρά μέχρι τον Νότο, όχι: η Δράση Δυσαρεστημένων Πολιτών (ANO), το κόμμα που ίδρυσε το 2011 ο επονομαζόμενος συχνά «Τραμπ της Τσεχίας» ή και «Μπερλουσκόνι της Τσεχίας» Αντρέι Μπάμπις, ήρθε πρώτο στις κοινοβουλευτικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν το Σάββατο στη χώρα με 29,6% των ψήφων, ποσοστό σχεδόν τριπλάσιο από το δεύτερο κόμμα. Σχεδόν ένας στους τρεις Τσέχους στήριξε με την ψήφο του αυτόν τον δισεκατομμυριούχο που υπόσχεται να φέρει την επιχειρηματική του δεινότητα στην κυβέρνηση, να καθαρίσει την πολιτική από τη διαφθορά, να κρατήσει την Τσεχία έξω από την ευρωζώνη, να πολεμήσει κάθε απόπειρα εμβάθυνσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης καθώς και κάθε προσπάθεια των Βρυξελλών να υποχρεώσουν τη χώρα του να δεχθεί πρόσφυγες. Κι ας κατηγορείται ο ίδιος για διαφθορά, και μάλιστα για υπεξαίρεση ευρωπαϊκών επιχορηγήσεων. Και ας ήταν από καιρό κοινό μυστικό η συνεργασία του με την πολιτική αστυνομία επί κομμουνιστικής περιόδου.
Ομως η νίκη των λαϊκιστών στην Τσεχία δεν περιορίζεται στον Μπάμπις: η Ελευθερία και Αμεση Δημοκρατία (SPD), ένα ακροδεξιό κόμμα το οποίο ιδρύθηκε μόλις το 2015 από έναν τσεχοϊάπωνα επιχειρηματία, τον φιλορώσο Τόμιο Οκαμούρα, που θέλει να βγει η Τσεχία από την ΕΕ, ενδεχομένως και από το ΝΑΤΟ, και έχει καλέσει τους Τσέχους να περιφέρουν χοίρους κοντά σε τεμένη και να πάψουν να τρώνε κεμπάπ, κατάφερε να λάβει 10,6% των ψήφων και να καταταγεί στην τέταρτη θέση, πίσω από τους αντισυστημικούς πλην όμως φιλευρωπαίους Πειρατές (10,8%), που τάσσονται υπέρ της άμεσης δημοκρατίας και της χρήσης του Ιντερνετ για την προώθηση της διαφάνειας στην πολιτική, και το δεξιό, ευρωσκεπτικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα των Πολιτών (ODS), που έλαβε ένα 11,3% των ψήφων. Συνολικά εννέα κόμματα, αριθμός-ρεκόρ, κατάφεραν να ξεπεράσουν το όριο του 5% και να εισέλθουν στο τσεχικό Κοινοβούλιο. Οι Σοσιαλδημοκράτες (CSSD), που κυβερνούσαν σε συνεργασία με το ΑΝΟ και έναν ακόμα εταίρο τα τελευταία τρία χρόνια, κατετάγησαν στην ταπεινωτική έκτη θέση, με ποσοστό 7,3%, χάνοντας 13 ποσοστιαίες μονάδες: το χειρότερο ποσοστό τους από το 1993 και το ειρηνικό διαζύγιο της Τσεχίας με τη Σλοβακία. Δεδομένου όμως του ότι τόσο αυτοί όσο και πολλά ακόμη από τα κόμματα που μπήκαν στη Βουλή αρνούνται να συνεργαστούν με τον Μπάμπις, χαρακτηρίζοντάς τον απειλή για τη δημοκρατία, η Ακροδεξιά θα μπορούσε να παίξει ρόλο ρυθμιστή –ή και χειρότερα.
Ο ρόλος της Ακροδεξιάς στον σχηματισμό κυβέρνησης
Εννοείται πως ο Αντρέι Μπάμπις αρνείται όλες τις κατηγορίες που τον βαρύνουν. Υποστηρίζει επίσης πως το κόμμα του είναι «φιλευρωπαϊκό». Σε συνέντευξή του στο Reuters δήλωσε πως η Τσεχία πρέπει να αναζητήσει εταίρους πέραν της ομάδας του Βίσεγκραντ προκειμένου να προωθήσει «τις αλλαγές που θέλει»: «ενίσχυση της ποιότητας των τροφίμων, λύση για τη μετανάστευση, μάχη εναντίον της μετανάστευσης και άλλα ζητήματα».
«Εχουμε ασφαλώς έναν σύμμαχο στην Αυστρία, τον κύριο Κουρτς, που έχει την ίδια άποψη με εμάς για τη μετανάστευση. Η ομάδα του Βίσεγκραντ πρέπει να βρει κι άλλους συμμάχους, χρειαζόμαστε την Αυστρία και άλλες χώρες, στα Βαλκάνια, ή τη Σλοβενία, την Κροατία, ίσως και άλλες» επεσήμανε. Ο ίδιος επέμεινε πως δεν θέλει να σχηματίσει μια κυβέρνηση που θα βασίζεται στην κοινοβουλευτική στήριξη ούτε της Ακροδεξιάς ούτε των Κομμουνιστών –οι οποίοι έπεσαν στο 7,8%. Δήλωσε όμως πως θα μιλήσει με «όλα τα κόμματα».
Ο τσέχος πρόεδρος Μίλος Ζέμαν επιβεβαίωσε χθες πως θα αναθέσει στον Μπάμπις εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, σημείωσε ωστόσο πως θα συγκαλέσει για πρώτη φορά το νέο Κοινοβούλιο έπειτα από τριάντα ημέρες, το μέγιστο διάστημα που προβλέπει το Σύνταγμα, ώστε να εξασφαλίσει χρόνο στις διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Ο ίδιος είναι πρώην ηγέτης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. Σε ό,τι αφορά τη μετανάστευση, όμως, οι ιδέες του είναι ουσιαστικά ταυτόσημες με εκείνες του Μπάμπις.