Δεν ξέρω τι κορέο θα έχουν ετοιμάσει οι οπαδοί του Ολυμπιακού ή σε ποιον βαθμό θα αποδειχθούν στιχοπλόκοι για να κάνουν τον Βαλβέρδε να συγκινηθεί και ίσως να τους χαριστεί κιόλας!
Αστειεύομαι, απλώς βάζω λίγη ίντριγκα σε αυτή την υπόθεση, διότι και τις τέσσερις απανωτές φορές που ο Παναθηναϊκός νίκησε τη Φενέρμπαχτσε στο ΟΑΚΑ, οι εξυπνάκηδες, οι ξερόλες και οι λάτρεις των θεωριών συνωμοσίας υποστήριζαν ότι επίτηδες έκανε την πάπια για να βοηθήσει την παλιά μεγάλη αγαπημένη του…
Σε κάθε περίπτωση, το βράδυ της 20ής Μαρτίου 2014 θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στα κιτάπια της συλλογικής μνήμης: ήταν το βράδυ που ο Ομπράντοβιτς επέστρεψε για πρώτη φορά ως αντίπαλος, έφυγε ηττημένος (από ένα δικό του παιδί, τον Φραγκίσκο Αλβέρτη) με 76-67, αλλά γεμάτος από συναισθήματα για μια υποδοχή που ξεπέρασε τα όρια της πρωτόφαντης στα ελληνικά χρονικά αποθέωσης…
Αμα τη εμφανίσει του στον αγωνιστικό χώρο και με το άκουσμα του συνθήματος «Ομπράντοβιτς, πόρομ πορόμ πομ πέρομ περόμ» έπεσαν τα τσιμέντα!
Απόψε, ο οκτάκις πρωταθλητής Ευρώπης παλιννοστεί για έβδομη φορά μετρώντας έως τώρα τέσσερις σερί ήττες και δύο μοιραίες για τον Παναθηναϊκό νίκες στην περσινή σειρά των πλέι οφ της Ευρωλίγκας…
Ο Οτο Ρεχάγκελ και ο Φερνάντο Σάντος δεν αξιώθηκαν να επιστρέψουν ως αντίπαλοι στην Ελλάδα, αλλά φροντίζουν από καιρού εις καιρόν να διαλαλούν την αγάπη τους για τη χώρα η οποία τους εμπιστεύθηκε τα ποδοσφαιρικά ιερά και όσιά της.
Ο πρώτος «βασιλιάς»
Στις 13 Νοεμβρίου 2003 στο γήπεδο του Σπόρτιγκ (Παναθηναϊκός – Μάλαγα 77-65) οι Πράσινοι ανάγκασαν τον παροιμιωδώς ψυχρό Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, ο οποίος τους είχε οδηγήσει στον θρόνο της Ευρώπης για πρώτη φορά, να νιώσει ρίγη συγκίνησης, απλώς δεν στοιχήθηκαν για να του φιλούν τα χέρια, όπως το 1996 όταν επέστρεψε στο Σπλιτ ως αντίπαλος της Γιουγκοπλάστικα!
Ανάλογα συναισθήματα βίωσε ο Ντούσαν Ιβκοβιτς στις 26 Μαρτίου 2015 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (Ολυμπιακός – Αναντολού Εφές 86-75), πολύ δε εντονότερα στις 20 του περασμένου Σεπτεμβρίου στο αντίο του, αν και είχε δηλώσει πως μετά τους Ερυθρόλευκους δεν θα καθόταν σε άλλον πάγκο…
Αντί επιλόγου, μια δήλωση του επί έξι συναπτά έτη προπονητή της εθνικής ομάδας της υδατοσφαίρισης, Σάντρο Καμπάνια, μεσούσης της θητείας του: «Θα φύγω κάποια στιγμή, αλλά θα νιώθω ότι αφήνω εδώ ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου».
