Πριν από μερικές ημέρες, μέλη του γνωστού Ρουβίκωνα εισέβαλαν στην ισπανική πρεσβεία. Τι έκαναν; Απλά πράγματα. Κατάληψη. Γιατί; Επειδή είναι με το αυτονομιστικό κίνημα της Καταλωνίας και ήθελαν να το δηλώσουν. «Στεκόμαστε στο πλευρό των καταπιεσμένων της Καταλωνίας, της Βασκονίας, της Ισπανίας. Στεκόμαστε ενάντια στην κρατική βία και καταστολή» κατέληγε το κείμενο που ανήρτησαν στο σάιτ όλων των επαναστάσεων.
Πιθανόν οι Ρουβίκωνες να νόμιζαν ότι καταλαμβάνουν την αίθουσα ενός πρύτανη που αντιπαθούν ή, έστω, το προαύλιο της Βουλής ή το γραφείο κάποιου υπουργού. Κι ότι, λόγω της ιδιότυπης ατιμωρησίας που απολαμβάνουν, κάποιο κυβερνητικό στέλεχος θα τηλεφωνούσε στους αστυνομικούς που τους συνέλαβαν να τους γυρίσουν σπίτι. Ατύχησαν όμως. Δεν κατανόησαν (κακώς, δεν έχουν αναρωτηθεί ούτε πώς ο Τζούλιαν Ασάνζ συνεχίζει να ζει στην πρεσβεία του Ισημερινού στη Βρετανία;) ότι εισβάλλοντας στην ισπανική πρεσβεία καταλάμβαναν ξένο έδαφος. Αγνοούσαν, φαίνεται, ότι ο χώρος των ξένων διπλωματικών αντιπροσωπειών προστατεύεται από τη διεθνή συνθήκη της Βιέννης, ότι ούτε ακτιβιστές αλλά ούτε και οι νόμιμες Αρχές του ελληνικού κράτους μπορούν να μπουν σε οποιαδήποτε ξένη πρεσβεία χωρίς άδεια. Κι ότι αν συμβεί κάτι σαν αυτό που συνέβη με τον Ρουβίκωνα, είναι σοβαρός λόγος διατάραξης των διακρατικών σχέσεων Ελλάδας – Ισπανίας. Πιθανόν μάλιστα γι’ αυτό οι Ρουβίκωνες συνελήφθησαν, με αποτέλεσμα να παραπεμφθούν στο Αυτόφωρο και να καταδικαστούν (έστω, με αναστολή).
Θα περίμενε κανείς από την ελληνική κυβέρνηση να έχει εκφράσει τη λύπη της για το συμβάν στην ισπανική πρεσβεία (κάτι που, ευτυχώς, έκανε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας). Θα περίμενε ότι το υπουργείο Εξωτερικών θα προέτασσε το συμφέρον της χώρας και ότι, τουλάχιστον, κάτι θα έλεγε –ακόμα κι αν συμπαθούν στο υπουργείο τους αυτονομιστές Καταλανούς, είμαστε εταίροι συνολικά της Ισπανίας. Αντ’ αυτού, όταν ο ισπανός πρεσβευτής εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, το υπουργείο Εξωτερικών οργίστηκε.
Ελαφρότητα; Αγνοια κινδύνου; Αγνοια των κανόνων από τη χώρα μας που ήδη ελέγχεται για την αμφιλεγόμενη σχέση της με την Ευρώπη; Στην κυβέρνηση, φαίνεται, δεν κατανοούν ότι τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη δεν είναι κομματικοί αντίπαλοι αυταρχικών πολιτικών εκπροσώπων. Η όποια αξιοπιστία της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση χρειάζεται ενίσχυση, όχι αποδόμηση. Η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια να αντιμετωπίζει τις διεθνείς σχέσεις της όπως αντιμετωπίζει την κατάσταση στα Εξάρχεια ή όπως φέρεται με το λεγόμενο πανεπιστημιακό άσυλο.
Τελευταία Νέα