Στον νέο κύκλο που ανοίγει μπροστά μας με την επανασυσπείρωση όλων των δυνάμεων του δημοκρατικού Κέντρου, της Κεντροαριστεράς, των δυνάμεων της ευημερίας, της προκοπής και της εθνικής συμφιλίωσης, θα πρέπει να προτάξουμε την πολιτική της ουσίας, των προτάσεων, της αποδοχής και της συνεννόησης.
Δεν μπορούμε να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη που κάναμε, δεν μπορούμε να ανεχτούμε και να συμβιβαστούμε ξανά με νοοτροπίες που μας προσέβαλαν και δεν προσέφεραν στον τόπο. Το νέο ιστορικό διακύβευμα, ο νέος ιστορικός κύκλος που ανοίγει μπροστά μας ζητά νέες αφετηρίες, νέες αντιλήψεις, νέες προτάσεις.
Ενας νέος κόσμος αναδύεται, νέες περιφερειακές αλλά και παγκόσμιες δυνάμεις διεκδικούν τον δικό τους ζωτικό χώρο. Νέες συμμαχίες μεταξύ ετερόκλητων συμμάχων ξεδιπλώνονται, νέες ευκαιρίες παρουσιάζονται με επίκεντρο το παγκόσμιο διαμετακομιστικό εμπόριο και την αγορά της ενέργειας.
Σ’ ένα τέτοιο πολυσύνθετο και περίπλοκο περιβάλλον παρουσιάζονται ευκαιρίες για την Ελλάδα, όχι απλά για να επουλώσει τις πληγές που άφησαν τα προηγούμενα δύσκολα χρόνια της οικονομικής κρίσης, αλλά για να εκμεταλλευτεί αυτή τη σπάνια συγκυρία, αξιοποιώντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχουν η χώρα και η ελληνική κοινωνία.
Η σημερινή παγκοσμιοποίηση αποεθνικοποιεί τις κοινωνίες και φέρνει σε πρώτο πλάνο τις περιφέρειες και τους δήμους. Σ’ αυτό το πλαίσιο η χώρα, αντί ν’ αναζητήσει τη νέα πολυπολική δομή της, έγινε ακόμα πιο κεντρική (Αθηνοκεντρική), πιο συγκεντρωτική και αντιπαραγωγική.
Η κατ’ επίφαση αποκέντρωση ήταν το μέσο μεταφοράς ευθυνών και βαρών από το ξεθεμελιωμένο κεντρικό κράτος στις τοπικές κοινωνίες, χωρίς ποτέ να τους δοθεί η πραγματική εξουσία που θα έδινε ζωή στον τόπο και τη χώρα και θα αντιμετώπιζε τις προκλήσεις της εποχής με θετικό πρόσημο.
Οι νέες μας προτάσεις θα στηρίζονται στην κανονικότητα, στη νέα σχέση μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού χωρίς φοβικά σύνδρομα, χωρίς παρωπίδες και προκατάληψη, χωρίς ακρότητες και λαϊκισμούς. Ο δημόσιος χαρακτήρας του κράτους θα είναι αδιαμφισβήτητος στους κρίσιμους τομείς της υγείας, της παιδείας και των κοινωνικών παροχών, χωρίς να ενοχοποιεί τη συνδρομή του ιδιωτικού τομέα. Σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε το πεδίο της πρόκλησης περιγράφεται από το ποσοστό συμμετοχής της γνώσης και της καινοτομίας στην οργάνωση της εργασίας και της παραγωγής.
Αν θα καταφέρουμε με τη στάση και τη δράση μας –όλοι όσοι θα μετέχουμε στο νέο εγχείρημα –να πείσουμε τον πολίτη και την κοινωνία που είναι δύσπιστοι αλλά ταυτόχρονα έτοιμοι να αναλάβουν τις ευθύνες για ουσιαστική συμμετοχή τους μέσα από ένα νέο πολιτικό σχήμα στα όρια της Κεντροαριστεράς, τότε θα έχουμε πετύχει να αναγεννήσουμε όχι απλά τον πολιτικό μας φορέα, αλλά την ίδια την ελπίδα για μια νέα εθνική αυτοπεποίθηση και αυτοπραγμάτωση που θα μας δώσει τη δυνατότητα να επανεκκινήσουμε τον τόπο και την κοινωνία στις ανοικτές προκλήσεις που διανοίγονται μπροστά μας.
Ο Πέτρος Ινιωτάκης είναι αντιδήμαρχος Ηρακλείου
