Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς μια κυβέρνηση που έδιωξε την «τρόικα» για να υποδεχθεί τους «θεσμούς» και κήρυξε ανεπιθύμητα πρόσωπα τους «τροϊκανούς» στα υπουργεία της για να στρώσει τελικά χαλί στους «εκπροσώπους των δανειστών» στο Χίλτον θα χειριστεί το διάστημα που απομένει ώς το υποτιθέμενο τέλος των Μνημονίων. Δεν είναι δύσκολο να υποθέσει ότι θα επιστρατεύσει το ίδιο τέχνασμα των μετονομασιών, την ίδια –κατά Οργουελ –Νέα Ομιλία.
Αντιλαμβάνεται επίσης κανείς την επικοινωνιακή ανάγκη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να εξωραΐσει την πραγματικότητα, μια πραγματικότητα επιτροπείας, υψηλών πλεονασμάτων και άγριας φορολογίας, με ένα αφήγημα περί καθαρής εξόδου στις αγορές τον Αύγουστο του 2018. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι μπορεί και να τη δικαιολογήσει. Κι ο λόγος είναι απλός: η χώρα έχει πληρώσει πολύ ακριβά αυτό το παιχνίδι των μετονομασιών. Και όσο η κυβέρνηση συνεχίζει το παιχνίδι τόσο η χώρα θα εξακολουθεί να πληρώνει.
Πληρώνει ακόμη περισσότερο όταν η μετονομασία παράγει μια μεγαλοστομία, όπως είναι η πολυδιαφημισμένη καθαρή έξοδος. Γιατί δεν είναι τα μεγάλα λόγια που έχουν ανάγκη οι έλληνες φορολογούμενοι, είναι η αλήθεια. Και είναι και το έγκαιρο κλείσιμο της αξιολόγησης –τόσο της τρίτης που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έχει δηλώσει ότι θα κλείσει στην ώρα της όσο και της τέταρτης που θα ακολουθήσει. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να παίζει όσα οργοουελικά παιχνίδια μετονομασιών θέλει. Οι πολίτες έχουν δικαίωμα να γνωρίζουν πού θα βαδίσει η χώρα μετά τις 20 Αυγούστου.
Τελευταία Νέα