Αν η επιτυχία δεν χρειαζόταν προσπάθεια, θα ήμασταν όλοι σπουδαίοι πρωταθλητές. Η διαφορά στον πυρήνα της ιδέας του πρωταθλητισμού είναι η ανταγωνιστικότητα. Στο λεξιλόγιό του δεν υπάρχει η λέξη «ήττα». Δεν αναγνωρίζει ανωτερότητες, διασημότητες, επιτυχίες, παρελθόν ή παρόν. Μόνο αντιπάλους. Η μάχη, ο αγώνας, η διεκδίκηση θεωρούνται δεδομένα. Οποιος κι αν είναι απέναντι.
Αν δεν είναι ραμμένη στον εγκέφαλο αυτή η αντίληψη, τότε καλύτερα να αφαιρεθεί το «πρωτ» και να μείνει μόνο ο αθλητισμός.
Μπορεί ο Ολυμπιακός να κάνει μια νέα αρχή με αντίπαλο την Μπαρτσελόνα; Θα ήταν ουτοπική ακόμα και η αναφορά μιας τέτοιας προοπτικής για έναν απλό αθλητή. Για έναν πρωταθλητή όμως είναι υποχρέωση. Ο διοικητικός ηγέτης του Ολυμπιακού, Βαγγέλης Μαρινάκης, σχολιάζοντας την κλήρωση των Ερυθρολεύκων στο Τσάμπιονς Λιγκ είχε πει πως την Ιστορία τη γράφεις με ομαδάρες, όχι με ομαδούλες. Η προστιθέμενη αξία σε μία ομάδα είναι οι νίκες της, οι προσπάθειές της επί διάσημων αντιπάλων. Ο Νίκος Νταμπίζας πήρε μεταγραφή από τον Ολυμπιακό για τη Νιούκαστλ για το γκολ που είχε πετύχει με κεφαλιά στο Σαντιάγο Μπερναμπέου επί της Ρεάλ.
Ο Δώνης πήγε στην Πρέμιερ Λιγκ για μια κούρσα 50 μέτρων στη μυθική νίκη του Παναθηναϊκού επί του Αγιαξ στο Αμστερνταμ, στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο ελιτισμός είναι προνόμιο των πρωταθλητών.
