Ο Σούπερμαν δεν μπορεί να επιστρέψει στον κατεστραμμένο πλανήτη Κρύπτον και πάσχει από το άλγος του νόστου. Αυτή η απώλεια είχε απασχολήσει ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς του σύγχρονου αμερικανού καλλιτέχνη Μάικ Κέλι. Αυτήν την πλευρά της σύγχρονης τέχνης που μέσα από το παράδοξο ενός ήρωα κόμικ διατυπώνει θέματα διαχρονικά, πρόκειται να δούμε σε λίγες ημέρες στην Αθήνα.

Με το βλέμμα προς το παιχνίδι της μνήμης και της λήθης, η έκθεση με εμβληματικά έργα του Μάικ Κέλι παρουσιάζεται από τον οργανισμό ΝΕΟΝ στους χώρους του Μεγάρου Σταθάτου του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.

Το «Fortress of Solitude», σε επιμέλεια του Ντάγκλας Φογκλ, φέρνει στην Αθήνα μια σειρά από 17 έργα του επιδραστικού δημιουργού, πικρού σχολιαστή της αμερικανικής κοινωνίας, της ποπ κουλτούρας και της νεανικής εξέγερσης. Τα έργα, μαζί με βίντεο και υλικό από το αρχείο του ιδρύματος Mike Kelley Foundation στο Λος Αντζελες, αναφέρονται σε ένα κάστρο μοναξιάς, το οποίο δημιουργείται από την ανοίκεια αίσθηση της ψυχολογικής απατρίας που επικρατεί στον σύγχρονο κόσμο.

Ο επιμελητής της έκθεσης και συγγραφέας Ντάγκλας Φόγκελ σημειώνει πως ο Μάικ Κέλι, είτε χρησιμοποιώντας πάνινες κούκλες ως συναισθηματικά ομοιώματα μιας χαμένης παιδικότητας είτε επικαλούμενος την ψυχολογική απατρία του Σούπερμαν –όπως ο ίδιος ερμήνευσε την αδυναμία του υπερήρωα να επιστρέψει στη γενέθλια πόλη του -, μας υπενθυμίζει ότι όσο και να προσπαθήσουμε, δεν μπορούμε να γυρίσουμε σπίτι.

ΣΠΟΥΔΕΣ ΤΕΧΝΗΣ. Ο καλλιτέχνης μεγάλωσε στις εργατικές συνοικίες του Ντιτρόιτ και συμμετείχε στα εναλλακτικά μουσικά καλλιτεχνικά σχήματα από τα οποία προέκυψαν το noise και το πανκ ροκ. Αργότερα, όταν βρέθηκε στην Καλιφόρνια για σπουδές τέχνης, έφερε την τραχιά και μαχητική ενέργεια εκείνης της μουσικής στην καλλιτεχνική σκηνή του Λος Αντζελες. Εκεί, στο Ινστιτούτο Τεχνών της Καλιφόρνιας, μέσα από τη διδασκαλία των Τζον Μπαλντεσάρι, Λόρι Αντερσον, Ντάγκλας Χιούμπλερ, κατανόησε και αποδέχτηκε τη θεωρία της εννοιολογικής τέχνης, την οποία και ανέπτυξε δημιουργώντας μουλτιμίντια εγκαταστάσεις με συνθέσεις ζωγραφικής και σχέδια μεγάλης κλίμακας. Μέσα σε αυτά ενσωμάτωνε συχνά τα γραπτά του, τα γλυπτά, τα βίντεο και τις σαδομαζοχιστικές περφόρμανς του, για να συμβάλει στη διαμόρφωση της σύγχρονης αμερικανικής τέχνης κατά τη δεκαετία του 1980, μαζί με τους Πολ ΜακΚάρθι, Ρέιμοντ Πέτιμπον και πολλούς άλλους. Κατά τον Κέλι, ο οποίος το 2012, στα 57 του χρόνια, βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στη Νότια Πασαντίνα της Καλιφόρνιας, όσο κι αν προσπαθούμε, δεν μπορούμε να ξαναγυρίσουμε σε αυτό που ο Μπρους Σπρίνγκστιν τραγουδά ειρωνικά, στο «Glory days».

INFO

«Mike Kelley: Fortress of Solitude» στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, 16/11-25/2