Oι «53» του Podemos λέγονται «Αντικαπιταλιστές». Αποτελούν την τρίτη σε μέγεθος τάση του κόμματος και υπολογίζεται ότι υποστηρίζονται από το 13% περίπου των μελών. Κυριαρχούν στην Ανδαλουσία, ενώ έχουν ισχυρή παρουσία στην Καταλωνία και τη Μαδρίτη. Και την περασμένη εβδομάδα χαιρέτισαν με ανακοίνωσή τους τη «νέα καταλανική δημοκρατία», αναγκάζοντας τον Πάμπλο Ιγκλέσιας να διαχωρίσει τη θέση του και να μιλήσει για «αθέμιτη και παράνομη» διακήρυξη της ανεξαρτησίας από τον Πουιτζντεμόν.
Το Pοdemos και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν πολλά κοινά σημεία. Το ένα από αυτά είναι ο τρόπος με τον οποίο μεγάλωσαν τη δύναμή τους: πάτησαν πάνω στη λαϊκή αγανάκτηση για τις επιπτώσεις της κρίσης και έκτισαν μια λαϊκιστική ουτοπία. Το άλλο είναι η ύπαρξη τάσεων, που αμφισβητώντας δημοσίως τις επιλογές της ηγεσίας προσπαθούν να συγκρατήσουν και να προσαρτήσουν τους απογοητευμένους ψηφοφόρους. Ο ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα, έχει να παρουσιάσει μια παγκόσμια πρωτοτυπία: άτυπος αρχηγός της τάσης που υποστηρίζει ότι πρέπει να αναζητούνται συνεχώς οι «αναγκαίες ρωγμές που θα αποδυναμώνουν τις μνημονιακές δεσμεύσεις» είναι ο… υπουργός Οικονομικών!
Το τρίτο κοινό τους σημείο είναι ένας συγκαλυμμένος αντιευρωπαϊσμός. Τα δύο κόμματα δεν τάσσονται ανοιχτά εναντίον της Ευρώπης. Υποστηρίζουν όμως εμμέσως τις διαδικασίες που την υπονομεύουν και την αποσταθεροποιούν. Εδώ υπάρχει βέβαια μια διαβάθμιση σοβαρότητας. Οι αριστεροί ριζοσπάστες της Ισπανίας κλείνουν το μάτι στα αυτονομιστικά κινήματα. Οι έλληνες μαθητευόμενοι ομοϊδεάτες τους εύχονται την εκλογική νίκη των ακροδεξιών. Κι όταν πέφτουν πάνω σε κανένα δύσκολο διαγώνισμα, όπως το Καταλανικό, προτιμούν να σωπάσουν –μέχρι να τους ξεφωνίσει ένας πρεσβευτής.
Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Ο αντιευρωπαϊσμός πουλάει όταν εκφράζεται από δηλωμένους και ακομπλεξάριστους αντιευρωπαϊστές. Σε αντίθετη περίπτωση, αιφνιδιάζει και διχάζει. Η καταστροφική διαχείριση της καταλανικής κρίσης από τον γενικό γραμματέα του Podemos, που επενδύει στους αυτονομιστές για να αποδυναμώσει τον Ραχόι, οδηγεί το κόμμα σε μια «δαντική έκρηξη». Οπως ο Πάμπλο Ιγκλέσιας δημιούργησε το Podemos –σχολίαζε χθες ένας αρθρογράφος της El Pais -, έτσι μοιάζει αποφασισμένος να το καταστρέψει.
Οι φυγόκεντρες τάσεις είναι σαφείς και στον ΣΥΡΙΖΑ: αρκεί να διαβάσει κανείς τη χθεσινή ανακοίνωση των «53». Προς το παρόν δεν εκδηλώνονται με μεγαλύτερη μαζικότητα λόγω της ισχυρής αντίρροπης δύναμης που ασκεί η εξουσία. Το σχέδιο του Αλέξη Τσίπρα, όμως, να αποχωρήσει συντεταγμένα το κόμμα του από την κυβέρνηση μετά τις προσεχείς εκλογές ώστε να επιστρέψει επίσης συντεταγμένα και με καλύτερους όρους μετά τις μεθεπόμενες, που θα γίνουν με απλή αναλογική και θα αναδείξουν «προοδευτικές συμμαχίες», είναι μάλλον υπερβολικά φιλόδοξο. Και δημιουργεί έναν έκδηλο εκνευρισμό.
Οπως και στην άνοδό τους, τα αδελφά κόμματα της Ισπανίας και της Ελλάδας δείχνουν να ακολουθούν βίους παράλληλους και στην πτώση τους. Το κακό είναι ότι το ένα από τα δύο κυβερνά.
