Ομολογουμένως πρωτότυπο το ντιμπέιτ για τον νέο φορέα της Κεντροαριστεράς. Κατ’ αρχάς γιατί είναι η πρώτη φορά που τόσοι υποψήφιοι συναθροίζονται για να διεκδικήσουν την αρχηγία της ίδιας πολιτικής όχθης. Αλλά και πρωτότυπο για έναν ακόμη λόγο: γιατί κάθε ένας από τους επίδοξους επικεφαλής, έδωσε και άλλο ορισμό για τον νέο φορέα που θα συγκροτηθεί.
Ακούσαμε για προοδευτικό πόλο, δημοκρατική παράταξη, σοσιαλδημοκρατία, Κεντροαριστερά, Κέντρο. Λογικό. Οταν προηγείται η εκλογή αρχηγού από την δημιουργία σχηματισμού, ο κάθε υποψήφιος εκμεταλλεύεται το ρευστό της συγκυρίας και προσδίδει τα χαρακτηριστικά που εκείνος κρίνει πως θα πρέπει να επιχρωματίσουν τον νέο φορέα του οποίου θα ηγηθεί. Υπάρχει όμως μια λεπτομέρεια που μάλλον διαφεύγει από τους εννιά μνηστήρες. Η συγκυρία δεν είναι ουδέτερη και ειρηνική. Η τρίτη αξιολόγηση, το ρευστό γεωπολιτικό τοπίο, η Ευρώπη με τον μπαμπούλα της Ακροδεξιάς, ο νέος κύκλος της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης που πολλοί επιστήμονες αναμένουν. Και βέβαια, η νέα μετάβαση για τον μέσο εργαζόμενο ή άνεργο που προδιαγράφει και το νέο είδος ανθρώπου, τον τύπο του working poor, χωρίς ελεύθερο χρόνο και διασυνδεδεμένο με τα κοινωνικά δίκτυα.
Ολα αυτά και πολλά άλλα απαιτείται να συμπεριληφθούν στο νέο πρόγραμμα της νέας σοσιαλδημοκρατίας ή ευρύτερα από τη δημοκρατική παράταξη. Αλλιώς, η συζήτηση για τον νέο φορέα πιθανά θα εκπέσει σε διαμάχη και διαγκωνισμό φυλάρχων. Παράλληλα με την εκλογή του νέου αρχηγού, θα έπρεπε να έχουν κατατεθεί οι βασικοί προγραμματικοί άξονες του καθενός. Το πώς φαντάζεται το νέο κόμμα. Με τι συμπράξεις και σε τι συμμαχίες θα προχωρήσει.
Για να μην παρεξηγηθώ: τι είδους κοινωνική συμμαχία θα εκφράσει. Οχι με ποιο κόμμα θα πάει. Μια συζήτηση που θα έπρεπε να ξεκινάει από τα κάτω της δημοκρατικής δεξαμενής. Μια συζήτηση που θα προέκυπτε ως αποτέλεσμα της επιστροφής της εν λόγω παράταξης στην κοινωνική της βάση.
Προφανώς τα παραπάνω δεν θα περικλείονταν σε ένα τηλεοπτικό ντιμπέιτ. Οσο καλό κι αν ήταν το προχτεσινό –που κυρίως ήταν λόγω των έξοχων δημοσιογράφων των περιφερειακών μέσων. Θα μπορούσαν όμως να σκιαγραφηθούν τα χαρακτηριστικά που ο καθείς εκ των εννιά θα ήθελε να έχει το κόμμά του. Πολύ περισσότερο έμεινε αναπάντητο σε πολύ κόσμο ποια θα είναι η σχέση του νέου φορέα με το ΠΑΣΟΚ και τους υπόλοιπους σχηματισμούς που υπάρχουν. Για παράδειγμα Το Ποτάμι. Η εποχή είναι περίπλοκη, αλλά απαιτεί καθαρές και σαφείς γραμμές. Το ντιμπέιτ μάλλον θόλωσε κι άλλο τα νερά και τον οδικό χάρτη που θα ακολουθήσουν οι εννιά μνηστήρες.
