Στις 22 Απρίλη η πλειοψηφία των μελών της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, διαβλέποντας ότι η Δημοκρατική Συμπαράταξη αδυνατεί να ανακάμψει δημοσκοπικά και να αυξήσει την κοινωνική της επιρροή, ζήτησε να προχωρήσουν άμεσα οι προβλεπόμενες από το συνέδριο διαδικασίες, που είχαν παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες, για τη δημιουργία μιας νέας, ενιαίας παράταξης. Μιας παράταξης που θα λειτουργεί με τρόπο θεσμικό και συλλογικό και θα μπορεί να συγκινήσει με τον προγραμματικό της λόγο τους προοδευτικούς πολίτες της χώρας.

Απότοκος αυτού του γεγονότος είναι η διαδικασία που σήμερα βρίσκεται στην τελική της ευθεία, κατά την οποία έρχονται αντιμέτωπες διαφορετικές λογικές και αντιλήψεις. Συγκρούεται η έως σήμερα υιοθετημένη λογική του αρχηγικού κόμματος που λειτουργεί με κλειστές ομάδες που το διαφεντεύουν, με αυτή του θεσμικού κόμματος που σέβεται τα στελέχη και τα μέλη του, είναι δεκτικό στη διαφορετικότητα των απόψεων, επιδιώκει τη σύνθεση και αποδέχεται πλειοψηφίες και μειοψηφίες.

Συγκρούεται η ισχύουσα λογική της πολιτικής ως επάγγελμα, με αυτή που θεωρεί την ενασχόληση με την πολιτική ως λειτούργημα και επιθυμεί να επισφραγίσει την παρουσία της μέσα από μια ανθρωποκεντρική προσέγγιση του προγραμματικού λόγου.

Συγκρούονται θέσεις που ανακυκλώνουν προγράμματα περασμένων δεκαετιών, με προτάσεις που παράγονται από ανθρώπους που προέρχονται από την κοινωνία και βιώνουν τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες αγωνίες εξίσου με τον κάθε έλληνα πολίτη.

Συγκρούονται οι λογικές και τα πρόσωπα που μας έφεραν ώς εδώ και απομάκρυναν με τη στάση, τις πρακτικές και την αλαζονεία τους τη συντριπτική πλειοψηφία των προοδευτικών πολιτών, με αυτούς που έμειναν να παλεύουν στα δύσκολα για μια ιδέα και επιθυμούν να δημιουργήσουν ξανά μια μεγάλη προοδευτική παράταξη, ταγμένη στην υπηρεσία του λαού και της πατρίδας.

Αν μετά την εκλογική διαδικασία επιθυμούμε απλά την ύπαρξη ενός κόμματος που θα πελαγοδρομεί ανάμεσα στην 3η και στην 5η θέση των βουλευτικών εκλογών και θα αρκείται σε μια μικρή αύξηση ποσοστών που θα δώσει κάποιες λίγες επιπλέον έδρες στη Βουλή, τότε κακώς μπήκαμε στον κόπο τέλεσης της διαδικασίας αυτής. Τον στόχο αυτόν τον επιτυγχάναμε και με την παρούσα σύνθεση, το υπάρχον πολιτικό δυναμικό, τη σημερινή ερμαφρόδιτη οργανωτική δομή.

Σήμερα όμως η χώρα και ο χώρος δεν έχουν ανάγκη από σχηματισμούς που να αναπαλαιώνουν ως καρικατούρες την Ενωση Κέντρου, την Ενωμένη Αριστερά ή την Εξακομματική Συμμαχία των Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων. Χρειάζονται μια ομογενοποιημένη, ισχυρή πολιτική δύναμη, με ενιαία φωνή και παρουσία στην κοινωνία και στη Βουλή, που θα μπορέσει να αναχαιτίσει την εφόρμηση της δεξιάς παράταξης προς την εξουσία και να αποτελέσει την εναλλακτική προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης. Γιατί τα κόμματα δημιουργούνται και μεγαλουργούν όταν καλύπτουν τις ανάγκες της κοινωνίας, όταν στεγάζουν τα όνειρα των πολιτών, κι όχι όταν απλά ικανοποιούν τις φιλοδοξίες των στελεχών.

Ο Στέφανος Ξεκαλάκης είναι αγρονόμος τοπογράφος μηχανικός ΕΜΠ και γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ

Τελευταία Νέα