Εξαιρετική η εμφάνιση του Ολυμπιακού στο ματς με την Μπαρτσελόνα και σπουδαίο το αποτέλεσμα: η πρωτοπόρος του ισπανικού πρωταθλήματος δεν σκόραρε σε παιγνίδι της φάσης των ομίλων για πρώτη φορά μετά το 2012 κι αυτό λέει πολλά. Γκολ δεν υπήρξε στο ματς, αλλά ο κόσμος, ειδικά αυτός που ήταν στο γήπεδο, θα έχει να θυμάται την αρχοντική ντρίμπλα του Κώστα Φορτούνη στον Λίο Μέσι: ο έλληνας παίκτης, αν ποτέ κάνει ένα DVD με τα highlights της καριέρας του, θα την βάλει σε αυτό σίγουρα.
Ο Κώστας Φορτούνης είναι μια σπάνια περίπτωση. Το παιδί είναι γεννημένο «δεκάρι», ανήκει δηλαδή στην κατηγορία των παικτών που πρώτα σκέφτoνται το δύσκολο και μετά το εύκολο. Οπως μου έλεγε κάποτε ένας αληθινός άνθρωπός του, κι όχι απλώς γνωστός του, «ο Κωστάκης από μικρός πρώτα κοίταζε να έχει η φανέλα το νούμερο δέκα και μετά την γυρνούσε μπροστά να δει ποιας ομάδας είναι». Ο ίδιος άνθρωπος, χθες, ενώ μιλούσαμε για την καλή του εμφάνιση, ως φορ που οργανώνει «α λα Φραντσέσκο Τότι», μου έλεγε πως «ένα μόνο παράπονο έχει ο Κώστας από το χθεσινό ματς, ότι δεν κέρδισε ο Ολυμπιακός ένα φάουλ σε καλή θέση για να το “γράψει” –ήταν βέβαιος ότι το είχε»! Ο συνομιλητής μου δεν έχει άδικο: ένα χτύπησε από πολύ πλάγια και παραλίγο να στείλει την μπάλα στα δίχτυα! Εστω κι αν, για να συμβεί αυτό, χρειαζόταν να βρει την μπάλα ο Ενγκελς, δικό του θα ήταν το γκολ.
Από τον Φορτούνη για να κάνει το μεγάλο άλμα και να παίξει κάποια στιγμή σε σπουδαία ομάδα της Δυτικής Ευρώπης λείπει μόνο ένα πράγμα: η αγωνιστική κακία, η διάθεση να κάνει τον προσωπικό του αντίπαλο ρεζίλι, ντριμπλάροντάς τον, με τρόπους που ο ίδιος δεν θα ξεχάσει και η εξέδρα θα χειροκροτήσει. Ο Νίκος Αναστόπουλος, για να επισημάνει ότι ο Φορτούνης είναι λίγο soft, κυρίως ως χαρακτήρας, είχε πει την ιστορική φράση «ο Κώστας πρέπει να σκληρύνει γιατί είναι λίγο “μιμουά”». «Μιμουά» στη γλώσσα του Αναστό είναι αυτός που δεν θέλει να τον ακουμπάνε, δεν θέλει καν να προκαλεί και δεν επιθυμεί να μας δείξει πόσο καίει το αίμα του. Εγώ θα το πω αλλιώς: το πρόβλημα του Φορτούνη είναι ότι πρόκειται για καλό παιδί.
Την πρώτη χρονιά που ήρθε στον Ολυμπιακό ο Μίτσελ τον άφησε εκτός λίστας Τσάμπιονς Λιγκ. Ο Φορτούνης είχε δηλώσει ότι γύρισε στην Ελλάδα για να αγωνιστεί σε αυτή τη μεγάλη διοργάνωση. Ο ισπανός προπονητής, που ανάθεμα κι αν έδινε ποτέ σημασία στα θέλω των παικτών του, δεν τον συμπεριέλαβε μεταξύ των εκλεκτών του. Ο παίκτης στεναχωρήθηκε. Ενας άλλος θα ζητούσε ακρόαση από τον προπονητή, θα απαιτούσε μια εξήγηση ή θα άρχιζε να μουρμουράει για τον προπονητή στους δημοσιογράφους. Ο Φορτούνης δεν είπε κουβέντα. Κάποια στιγμή, έπειτα από ένα ματς, ο Μίτσελ είπε ότι αν είχε τον Φορτούνη θα του ήταν εξαιρετικά χρήσιμος. Ευτυχώς το είπε όταν δεν ήταν μπροστά ο Κώστας. Γιατί θα βλέπαμε το απίθανο, δηλαδή τον παίκτη να παρηγορεί τον προπονητή λέγοντάς του ότι δεν πειράζει και ότι έχει χρόνο για να διορθωθεί και να γίνει καλύτερος! Τέτοιο παιδί είναι…
Ο ποδοσφαιριστής πρέπει να έχει και κατιτίς το αλήτικο. Δεν αναφέρομαι σε πράγματα που έχουν να κάνουν με το παιγνίδι, αλλά κυρίως σε στοιχεία του χαρακτήρα. Μου διηγήθηκαν π.χ. πρόσφατα μια ιστορία με πρωταγωνιστή τον Μπουσκέτς, τον άχαρο και σίγουρα λιγότερο τεχνίτη μέσο της Μπαρτσελόνα.
Στο πρώτο ματς του Ολυμπιακού με τους Καταλανούς, στο Καμπ Νου, ο Οτζίτζα – Οφόε έκανε ένα φάουλ στον Ινιέστα. Ενώ ο παθών κρατούσε απλά το πόδι του, δείχνοντας στον παίκτη του Ολυμπιακού ότι δεν έχει τίποτα, παρενέβη ο Μπουσκέτς έτοιμος για φασαρία. Ο Οφόε του είπε να μείνει στην άκρη. Τότε το μάτι του Μπουσκέτς γυάλισε. «Πώς σε λένε εσένα ρε; Θέλω να μου πεις γιατί δεν σε ξέρω» είπε στον Οφόε υποτιμητικά. «Μη σε νοιάζει, ούτε εγώ σε ξέρω» του απάντησε ο παίκτης του Ολυμπιακού. «Δεν με ξέρεις, αλλά αν σου πω πόσα λεφτά έχω στην τράπεζα θα ζαλιστείς και θα πέσεις κάτω» του είπε ο Μπουσκέτς. Την ιστορία τη διηγήθηκε ο ίδιος ο Οφόε στους συμπαίκτες του μετά το τέλος του ματς! Πιθανότατα σε όλη τη διάρκεια του αγώνα σκεφτόταν τον τραπεζικό λογαριασμό του Μπουσκέτς…
Δεν μπορώ να φανταστώ τον Φορτούνη πρωταγωνιστή σε μια τέτοια συζήτηση, αλλά το εντός αγωνιστικού χώρου ποδόσφαιρο απαιτεί τέτοιες συμπεριφορές μερικές φορές. Κι ο Μέσι ακόμα, που νομίζεις ότι στόμα έχει και μιλιά δεν έχει, τα ρίχνει τα γαλλικά του εντός γηπέδου. Για τον Σουάρες δεν μιλάω καν: αυτός είναι γνωστό ότι άμα χρειαστεί δαγκώνει και αφτιά.
