Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς για να δείξει ότι το μοίρασμα του υπερπλεονάσματος σε συσκευασία μποναμά δεν συνιστά κοινωνική πολιτική. Αρκεί να θυμηθεί τι έλεγε ο Πρωθυπουργός, που ετοιμάζεται σήμερα να μοιράσει λεφτά, για τον προκάτοχό του που τα είχε μοιράσει στη δική του πελατεία –τους στρατιωτικούς. Οτι μιλούσε για ελεημοσύνη, ψίχουλα και προσβολή απέναντι στην κοινωνία. Και είχε δίκιο.

Τότε γιατί ο Αλέξης Τσίπρας ελεεί και προσβάλλει σήμερα τη δική του πελατεία; Μήπως με τα ψίχουλα κερδίζει κανείς εκλογές; Η εμπειρία Σαμαρά είναι και πάλι αρνητική. Ο πρώην πρωθυπουργός μοίρασε και έχασε. Οπως έχασαν και πριν από αυτόν όσοι άνοιξαν τους κρουνούς του δημόσιου χρήματος ή τις πόρτες της Δημόσιας Διοίκησης στους ψηφοφόρους. Η εμπειρία, με άλλα λόγια, έχει δείξει ότι αυτή η έμμεση εξαγορά ψήφων δεν αποδίδει εκλογικά. Οτι διαφθείρει χωρίς αποτέλεσμα. Οτι δεν εκλαμβάνεται ως γενναιοδωρία από αυτούς που ωφελούνται ακόμη κι όταν τους προσφέρει μια κάποια ανακούφιση. Αλλά ως αυτό που είναι: ένας μποναμάς που τους επιβεβαιώνει ότι όχι τώρα αλλά εδώ και χρόνια είναι πρωτίστως θύματα εμπαιγμού.

Τι μένει; Ισως μερικά χρήματα στην τσέπη. Αλλά κυρίως η βεβαιότητα ότι ο λειτουργικός αναλφαβητισμός αυτού του κράτους οφείλεται στην πολιτική του ανωριμότητα. Και η αίσθηση ότι για την πολιτική τάξη το φως στην άκρη του τούνελ δεν είναι έξοδος από την κρίση αυτή καθαυτήν. Είναι η δυνατότητά της να μοιράζει έναν, δύο, πολλούς μποναμάδες. Οπως θα τους μοίραζε ένας φιλεύσπλαγχνος ηγεμόνας στους υπηκόους του.

Τελευταία Νέα