Οπως φαίνεται, μετά τις εξαγγελίες της για κλείσιμο των ΜΜΕ και αντικατάσταση των ΜΑΤ από πολιτοφυλακές, η Ζωή Κωνσταντοπούλου ανακάλυψε «σωσίβιο» στον χώρο της τέχνης για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Γι’ αυτό και από νωρίς χθες το πρωί έδωσε το «παρών» στις δύο ομιλίες που διοργάνωσε το 30ό Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου με καλεσμένους τον βρετανό σκηνοθέτη Κεν Λόουτς (στην ΕΣΗΕΑ) και τρεις ώρες αργότερα τον ελληνοαμερικανό σκηνοθέτη Αλεξάντερ Πέιν.
Το ενδιαφέρον της βέβαια δεν ήταν η έβδομη τέχνη. Το χάπενινγκ είναι άλλωστε η πλησιέστερη μορφή που εκφράζει τη δημόσια παρουσία της, που τείνει να λάβει χαρακτηριστικά… κυρίας Λουκά!
Γι’ αυτό και έθεσε στους δύο σκηνοθέτες την ίδια ερώτηση. Τους ζήτησε λοιπόν να σχολιάσουν κάτι που, κατά την άποψή της, συμβαίνει στην Ελλάδα: ότι οι καλλιτέχνες δέχονται καταπίεση, εκφοβισμό και τρομοκρατία αφού υπάρχει πολιτική ελέγχου του κράτους προς τους δημιουργούς. Ακόμα, τόνισε πως τους κάνουν εκβιασμό με τις χρηματοδοτήσεις ενώ τους απειλούν πως αν συμμετάσχουν σε συγκεκριμένες παραγωγές δεν πρόκειται να βρουν δουλειά ποτέ ξανά.
Ευτυχώς που οι δύο δημιουργοί ξέρουν καλύτερα τους κανόνες του θεάματος. Ο Πέιν αποφεύγοντας διακριτικά να πάρει θέση, της υπενθύμισε πως ηθοποιοί και σκηνοθέτες κατάφερναν να βρουν τρόπο να περάσουν τα μηνύματά τους ακόμη και –έκπληξη! –σε σοβιετικά και κομμουνιστικά καθεστώτα όπως της Τσεχίας, της Πολωνίας, αλλά και πιο καταπιεστικά σαν την Ισπανία του Φράνκο και του σημερινού Ιράν. Και κάπως έτσι ο βραβευμένος με δύο Οσκαρ σκηνοθέτης κέρδισε το χειροκρότημα του ακροατηρίου, αλλά (τελικά) και της Κωνσταντοπούλου. Ο δε Λόουτς υπενθύμισε ότι έχει εκφράσει την αλληλεγγύη του προς τον ελληνικό λαό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μπήκε ποτέ σε συζήτηση περί «καταπίεσης και ελέγχου».
