Μια ντρίμπλα του Κώστα Φορτούνη στον Λιονέλ Μέσι, η οποία συνελήφθη με τη φλόγα της καρδιάς αλλά εκτελέστηκε με κλινική ψυχρότητα, όπως πιθανότατα θα έλεγε και ο καταλανός ζωγράφος Ζουάν Μιρό. Μια ντρίμπλα εξημμένη, καυτή, που αποκάλυψε τον ακατασίγαστο πόθο στην καρδιά των πρωταθλητών να δείξουν την πραγματική τους αξία. Μια ντρίμπλα παράσημο, σημείο αναφοράς. Μια ντρίμπλα για το μουσείο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μια ντρίμπλα στον μύθο του καλύτερου παίκτη που έχει δει ο σύγχρονος κόσμος.
Ο Ολυμπιακός άφησε στο Καμπ Νου τον φόβο και τον θαυμασμό του για τους περιλάλητους αντιπάλους του. Ο ψίθυρος στο αφτί τού θύμιζε ποιος είναι, το παρελθόν του, το παρόν του και κυρίως το μέλλον του.
Με ένα αμάλγαμα πάθους, δύναμης, μαχητικότητας και πίστης στις δυνατότητές τους οι παίκτες του Ολυμπιακού κατάφεραν να υποχρεώσουν σε ισοπαλία την κορυφαία ομάδα του κόσμου, την Μπαρτσελόνα. Το πιο σπουδαίο του κατόρθωμα όμως ήταν το «μηδέν» στην άμυνά του. Μόνο αυτός και η Ρεάλ Μαδρίτης (στο ισπανικό Σούπερ Καπ) κατάφεραν φέτος να κρατήσουν τον Λιονέλ Μέσι και την παρέα του μακριά από τα δίχτυα. Μόνο αυτός και η Μπενφίκα δεν δέχτηκαν γκολ από την Μπάρτσα στους ομίλους την τελευταία πενταετία. Ενας ποδοσφαιρικός άθλος που επιτεύχθηκε από την τρίτη χειρότερη άμυνα της ελληνικής Σούπερ Λίγκας. Δόκτωρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ λοιπόν;
