Εντάξει, αριστεροί με δεξιά τσέπη υπάρχουν –βρίσκει κανείς πολλούς και στην κυβέρνηση. Αλλά υπάρχουν και δεξιοί με αριστερή τσέπη ή έστω αριστερή καρδιά; Ή είναι όλοι τους ανάλγητοι νεοφιλελεύθεροι, πρόθυμοι να χαρίσουν τα πάντα στους κεφαλαιοκράτες για να πιουν όλοι μαζί το αίμα των φτωχών με το μπουρί της σόμπας;

Δεν είναι η χοντροκομμένη διατύπωση που δίνει ουσία στο ερώτημα. Είναι η αποστροφή του Κυριάκου Μητσοτάκη από τη Θεσπρωτία ότι «δεν θα χαρίσει την κοινωνική ευαισθησία στον ΣΥΡΙΖΑ» και η διαβεβαίωσή του, μία ημέρα νωρίτερα από τα Ιωάννινα, ότι «όταν μιλάει για πολιτική έχει πάντα στον νου του τους πιο αδύναμους συνανθρώπους μας, αυτούς που τα τελευταία χρόνια η ζωή τους έγινε χειρότερη».

Θέτοντας τη στήριξη των οικονομικά ασθενέστερων ως προτεραιότητα «όχι για λόγους ανθρωπιάς αλλά επειδή βρίσκεται στον πυρήνα της πολιτικής» του κόμματός του, ο Μητσοτάκης μετακίνησε τον ιδεολογικό του άξονα από τη «δεξιά» φιλανθρωπία στην «αριστερή» κοινωνική πολιτική, από την ατομική φιλευσπλαγχνία του συντηρητικού προς τους αδύναμους στην οργανωμένη αρωγή του προοδευτικού.

Η διάκριση μπορεί να είναι σχηματική, αλλά δείχνει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αρχίσει να οργανώνει την άμυνά του απέναντι στη χειμερινή επίθεση που θα εξαπολύσει ο Αλέξης Τσίπρας με όπλο το υπερπλεόνασμα. Οι διαχωριστικές γραμμές εξάλλου έχουν σβήσει. Εάν ο ένας κάνει παρέα με τους σοσιαλδημοκράτες της Ευρώπης και γοητεύεται από τις ιδιωτικές επενδύσεις, ο άλλος μπορεί να σκύψει πάνω από τους αποκλεισμένους. Να σταθεί ως δεξιός με αριστερή τσέπη απέναντι σε έναν αριστερό με δεξιά καρδιά.

Τελευταία Νέα