Αναζήτηση
Σε έκτακτη επανεμφάνιση, η αξέχαστη Ζωή Κωνσταντοπούλου ανακοίνωσε πως όταν γίνει πρωθυπουργός «θα κλείσουν όλα τα μέσα προπαγάνδας και διαπλοκής».
Φιλόδοξο πρόγραμμα. Και δύσκολο.
Αφενός επειδή δεν είναι προφανές ότι η Ζωή προορίζεται σύντομα για πρωθυπουργός.
Αφετέρου επειδή κι άλλοι δοκίμασαν να μας κλείσουν, αλλά δεν χρειάζεται να θυμίσω τη συνέχεια.
Η σκέψη της όμως δεν είναι για πέταμα.
Διότι αυτό που είπε φωναχτά αποτελεί κρυφή επιθυμία κάθε συριζαίου που σέβεται τον εαυτό του και πρόδηλο πρόγραμμα της κυβέρνησης.
Να κλείσουν όλοι, να το βουλώσουν όλοι, να ακούγονται μόνο εκείνοι.
Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δεν χάνει ευκαιρία να θυμίσει δημοσίως πόσο απεχθάνεται τον Τύπο που δεν ελέγχει –αντίληψη αδιανόητη για πρωθυπουργό δημοκρατικής χώρας.
Ευτυχώς βεβαίως δεν καταφέρνουν να τον ελέγξουν. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προσπαθούν.
Αν δεν απατώμαι, έχουμε την πρώτη ευρωπαϊκή κυβέρνηση που… εκδίδει εφημερίδες με «μπροστινούς» –μπορεί να μη διαβάζονται, αλλά τουλάχιστον βρίζουν τους άλλους!
Από την άλλη, είναι αξιοθρήνητος ο επίδοξος καναλάρχης Παππάς όταν πηγαινοέρχεται στη Βουλή για να ξηλώνει το τερατούργημα που νομοθέτησε για τις τηλεοράσεις.
Και επιπλέον να φοβερίζει την Αρτα ότι «τελειώνει η ντροπή και το τζάμπα για το τηλεοπτικό τοπίο της χώρας».
Αν δεν απατώμαι, σε λίγο κλείνει τριετία φοβερίζοντας και εξευτελιζόμενος!
Να εξηγηθούμε. Τρεις σκασίλες έχει ο Παππάς για την ντροπή και το τζάμπα. Μεροκάματο βγάζει.
Διότι έως το 2015 τα κανάλια λειτουργούσαν με προσωρινές άδειες (μονοετείς) και πληρώνοντας τέλος συχνοτήτων.
Αν τον Παππά τον έκοβε η νομιμότητα, δεν είχε παρά να φτιάξει άμεσα το ΕΣΡ, να μετατρέψει τις μονοετείς άδειες σε πενταετείς ή δεκαετείς έναντι εύλογου τιμήματος και να αυξήσει το τέλος συχνοτήτων, αν το θεωρούσε μικρό. Τέλος της παράστασης.
Αλλά όλοι ξέρουμε τι έκανε ο Παππάς διότι όλοι έχουμε καταλάβει τι ήθελε ο Παππάς. Βοσκοτόπια.
Απόδειξη; Ο πρωταθλητής της νομιμότητας που πονούσε για τις άδειες κατήργησε και τις μονοετείς άδειες.
Αποτέλεσμα; Από το 2015 τα κανάλια εκπέμπουν χωρίς καμία άδεια. Αυτό κι αν είναι ντροπή, αδελφέ!
Ακόμη κι όταν αναγκάστηκε να καταπιεί «κάθε λέξη του Συντάγματος» και να φτιάξει το ΕΣΡ, προσπάθησε μέχρι την τελευταία στιγμή να φυτέψει στη σύνθεση κάτι αποβράσματα του δημοσιογραφικού υποκόσμου που τον περιβάλλει.
Πάλι καλά που είχαν γνώση οι φύλακες!
Η προσπάθεια δεν εκπλήσσει. Φοβούμαι ότι η μισαλλοδοξία, η δυσανεξία, η επιβολή, ο έλεγχος, η εχθροπάθεια είναι εγγεγραμμένα στο πολιτικό DNA τους.
Ενα DNA χαμηλού δημοκρατικού πολιτισμού, αλλά υψηλής κοινωνικής εμπάθειας.
Και ανικανότητας –ευτυχώς!
