Ο ιστορικός ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Πολωνίας Βλαντισλάβ Γκομούλκα είχε πει ότι «δεν μπορεί να οικοδομηθεί σοσιαλισμός με άδεια στομάχια». Στην ελληνική πολιτική και οικονομική πραγματικότητα, εάν κανείς επιχειρήσει να αναλύσει την κατάσταση με βάση αυτήν τη φράση, κάλλιστα μπορεί να πει: «Δεν μπορεί να υλοποιηθεί με επιτυχία καμία πολιτική, όταν απευθύνεται σε άδεια στομάχια». Αυτό ακριβώς συμβαίνει έστω και καθ’ υπερβολήν σε πολύ μεγάλο βαθμό στην Ελλάδα. Οι αριθμοί μπορεί ώς έναν βαθμό να ευημερούν και να επικαλείται η κυβέρνηση καλυτέρευση των δεικτών, όμως ριζική αλλαγή προς το καλύτερο δεν έχει επέλθει. Οι έλληνες πολίτες δεινοπαθούν να πληρώσουν φόρους και να εξοφλήσουν, όσοι έχουν ακόμα τη δυνατότητα, τα τραπεζικά τους δάνεια. Μοιραίο αποτέλεσμα, ακόμα και οι διατροφικές δαπάνες να έχουν μειωθεί σημαντικά. Σημεία των μνημονιακών καιρών. Η ελληνική οικονομία έχει ξεπεράσει προ καιρού αυτό που οι οικονομολόγοι ονομάζουν δημοσιονομικό φαινόμενο Ponzi, σύμφωνα με το οποίο οι δανειολήπτες αδυνατούν να πληρώσουν όχι τις δόσεις των δανείων τους, αλλά ακόμα και τους τόκους, με συνέπεια την εμφάνιση του περιβόητου προβλήματος των κόκκινων δανείων. Την ίδια στιγμή, η επίσημη δημοσιοποίηση στατιστικών φορολογικών στοιχείων αποδεικνύει τη φορολογική κόπωση και αδυναμία των ελλήνων φορολογουμένων. Τα έσοδα από φόρους, παρά τη φορολογική επιδρομή, είναι χαμηλότερα από την περσινή χρονιά και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των πολιτών διογκώνονται. Παράλληλα, το μισθολογικό κόστος του Δημοσίου έχει αυξηθεί, οι κοινωνικές παροχές μειώνονται και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου, παρά τις εκταμιεύσεις του δανείου, εξακολουθούν να είναι αυξημένες. Ως εκ τούτου, το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό μείγμα που αντικειμενικά διαμορφώνεται, παρότι επιφανειακά δεν καταγράφονται σοβαρές αντιδράσεις σε κοινωνικό επίπεδο, που χρήζει ερμηνείας και ανάλυσης, είναι εκρηκτικό.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι κατά πόσο αυτό το εκρηκτικό μείγμα, σε συνδυασμό με το συστημικό τραπεζικό πρόβλημα και τη φορολογική κόπωση, είναι δυνατόν να αποσταθεροποιήσει το υφιστάμενο πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο. Εξάλλου, πολιτικοί αναλυτές και δημοσκόποι εκτιμούν ότι ίσως το 50% να μην ψηφίσει στις προσεχείς εκλογές, ενώ η απογοήτευση αυξάνεται. Εάν δεν αλλάξει άμεσα πολιτική, τουλάχιστον στο φορολογικό σκέλος, η χύτρα θα συνεχίζει να βράζει και μπορεί να μην καταγραφεί έκρηξη, αλλά η οργή γενικεύεται. Μπορεί οι πολίτες να μην αντιδρούν, αλλά η σιωπηλή πλειοψηφία δυσανασχετεί και ασφυκτιά. Επί της ουσίας, ισχύει η θεωρία της χύτρας που στηρίζεται στην πολύ απλή αρχή της αποσυμπίεσης. Μένει να φανεί εάν και πότε θα ανοίξει η χύτρα για να υπάρξει… διέξοδος της πίεσης.
