«Επέστρεψε. Είναι και πάλι εδώ, με κάποια κιλά λιγότερα και κάποιες τρίχες παραπάνω και με ένα πρόσωπο που μοιάζει πλέον φτιαγμένο από ξύλο. Εμφανίστηκε με διπλόπετο σακάκι και πουά γραβάτα. Και θέλει να ξαναπάρει την Ιταλία». Η ιταλική «Ρεπούμπλικα» παρουσίασε με αυτόν τον κάπως κωμικό τρόπο στους αναγνώστες της την εμφάνιση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι στο Παλέρμο, η οποία στην ουσία αποτυπώνει μια επίσης κωμική φιλοδοξία –τη φιλοδοξία του 81χρονου Καβαλιέρε να επιστρέψει περίπου εκεί όπου βρισκόταν την εποχή της παντοδυναμίας του, γιατί όχι και στη θέση του πρωθυπουργού.
Ο Μπερλουσκόνι ανακοίνωσε στο πιστό του κοινό ότι «έχει πρόγραμμα». Το οποίο τι περιλαμβάνει; Σύμφωνα με το χαρτί που έβγαλε από την τσέπη του και ξεδίπλωσε με μια θεατρική κίνηση, θα δώσει σύνταξη στις μητέρες, ενώ υπόσχεται ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα χίλια ευρώ τον μήνα, κατάργηση των τελών κυκλοφορίας, κατάργηση του φόρου πρώτης κατοικίας, μείωση της φορολογίας με κοινή κλίμακα για όλους. «Περισσότερο από την Ιταλία του 2017, με τη λιτότητα που της έχει επιβληθεί από την Ευρώπη, αυτή μοιάζει με την Ιταλία του 1994, όταν ο ιδρυτής και αρχηγός του Φόρτσα Ιτάλια υποσχόταν λιγότερους φόρους για όλους» σχολιάζει και πάλι η «Ρεπούμπλικα».
Από τότε έχουν περάσει 23 χρόνια. Και αφού νίκησε έναν καρκίνο και μια επέμβαση στην καρδιά, ο Μπερλουσκόνι δηλώνει «παρών» αφήνοντας να εννοηθεί ότι η μπογιά του δεν έχει περάσει, ότι είναι ακόμη μέσα στα πράγματα: «Πριν από μερικές ημέρες μίλησα με τον Βλαντίμιρ» ανέφερε χρησιμοποιώντας το μικρό όνομα του ρώσου προέδρου για να υπενθυμίσει τη στενή σχέση που υποτίθεται ότι διατηρεί μαζί του. Αν ως «πράγματα» εννοείται η αυλή του ισχυρού άνδρα της Ρωσίας, τότε μπορεί και να «είναι μέσα». Το βέβαιο είναι ότι εξακολουθεί να μαγεύει το κοινό του όπως τη δεκαετία του 1990, όταν κάθε του φράση γινόταν δεκτή με ενθουσιώδη χειροκροτήματα.
Στη Σικελία εξάλλου ο Καβαλιέρε είχε κάποτε την απόλυτη πολιτική κυριαρχία –δεν θα μπορούσε να επιλέξει καλύτερο μέρος για την επιστροφή του στην πολιτική σκηνή, σημειώνουν οι πολιτικοί αναλυτές. Στους αντιπάλους του πάλι οι νέες του φιλοδοξίες προκαλούν μάλλον έκπληξη. «Μα πραγματικά, όπως σε ένα τεράστιο φιδάκι, επιστρέφουμε στο πρώτο τετραγωνάκι; Πραγματικά είμαστε δέσμιοι, από γενιά σε γενιά, αυτής της αιώνιας επιστροφής; Πιστεύαμε ότι τον είχαμε αφήσει στο παρελθόν αυτήν τον άνθρωπο, αλλά να τον και πάλι εδώ. Και δεν είναι αστείο» γράφει ο Σεμπαστιάνο Μεσίνα.
Αν μη τι άλλο, ο Μπερλουσκόνι αποδεικνύεται εφτάψυχος, ένας σόουμαν που επιβιώνει όχι μόνο από τις περιπέτειες της υγείας του, αλλά και από μια καταδίκη σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση για φορολογική απάτη, από τη στέρηση για ένα διάστημα του δικαιώματός του να κατεβεί υποψήφιος, από την αφαίρεση του τίτλου του Καβαλιέρε, από τη δικαστική του υποχρέωση να προσφέρει κοινωνικές υπηρεσίες –αυτό και μόνο θα είχε σκοτώσει πολιτικά οποιονδήποτε στον κόσμο.
Αυτόν δεν τον έθεσε εκτός παιχνιδιού ούτε η εξαέρωση της αυλής του: κάποιοι από τους πιστούς του φίλους και συμβούλους πέθαναν, άλλοι αποσύρθηκαν ή βρίσκονται στη φυλακή, άλλοι πάλι πέρασαν στα αντίπαλα στρατόπεδα. Εκείνος, όμως, είναι ακόμη εδώ. Κόντα όχι μόνο στην πολιτική, αλλά και στη βιολογία.