Αναζήτηση
Με μέσο στην Επιτροπή
Η Επιτροπή δεν είναι επίσημη, άτυπη είναι, αλλά είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, με την έννοια ότι αποτελεί μία ακόμη ένδειξη του πόσο… εμπιστεύεται ο πρόεδρος Αλέξης τους αρμόδιους υπουργούς. Φέρει δε την επίσης άτυπη ονομασία Επιτροπή Επίλυσης Επιχειρηματικών Προβλημάτων. Εχει δύο σταθερά μέλη, τον μπαρμπ’-Αλέκο Φλαμπουράρη ως επικεφαλής, τον φίλο μου Στέργιο Πιτσιόρλα, υφυπουργό Ανάπτυξης, και ένα τρίτο μέλος που αναλόγως του προβλήματος που καλείται να εξετάσει, να ασχοληθεί και να παρέμβει η ΕΕΕΠ (μην τα ξαναλέω από την αρχή, πρόκειται για τα αρχικά της Επιτροπής) είναι ο αρμόδιος, κατά περίπτωση, υπουργός.
Ουδείς όμως φαίνεται να γνωρίζει πώς λειτουργεί η Επιτροπή. Δηλαδή ποιος είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να προσφύγει σε αυτήν ένας επιχειρηματίας ώστε να βρει ανταπόκριση και ενδεχομένως λύση στο πρόβλημά του. Εκανα μια σύντομη έρευνα. Ρώτησα διαφόρους (αλλά όχι τον Πιτσιόρλα για να μην τον φέρω σε δύσκολη θέση) στην κυβέρνηση, μήπως και με πληροφορήσουν για το πώς λειτουργεί αυτή η μη θεσμοθετημένη Επιτροπή, πώς ακριβώς λειτουργεί, και κυρίως σε ποιες των περιπτώσεων παρεμβαίνει. Συνέλεξα μερικά πράγματα. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η ΕΕΕΠ στην ουσία λειτουργεί όποτε κάποιος επιχειρηματίας καταφέρει να βρει έναν «δίαυλο» επικοινωνίας μαζί της. Μέσω γνωστών, κολλητών ή φίλων. Ο γνωστός του γνωστού και τα λοιπά.
Θέτει το θέμα του στην Επιτροπή, συνήθως έπειτα από κάποια συνάντηση που επιτυγχάνει με τον μπαρμπ’-Αλέκο (Φλαμπουράρη), και εκείνος αναλόγως της σοβαρότητος του θέματος συγκαλεί την Επιτροπή, η οποία και ασχολείται μαζί του. Βρίσκει λύση; Εξαρτάται. Από πολλούς και διαφόρους παράγοντες. Τους οποίους δεν θα χάσω τον χρόνο μου να τους αναλύσω. Εκτιμώ ότι απευθύνομαι σε νοήμονες αναγνώστες…
Πόσοι βρήκαν λύση;
Θα είχε όμως ενδιαφέρον κάποια στιγμή η Επιτροπή αυτή ή ο πρόεδρός της να κάνει μια ενημέρωση, να γνωρίζει και ο έλληνας επιχειρηματίας σε ποιες περιπτώσεις παρενέβη η Επιτροπή και επέλυσε προβλήματα συναδέλφων του. Να γνωρίζει και αυτός, ο μη έχων τις άκρες με το Μέγαρο Μαξίμου, ότι αν βρεθεί κάποια στιγμή μπροστά στο τέρας της γραφειοκρατίας, δεν χρειάζεται να σηκώσει τα χέρια, διότι υπάρχει μια κυβερνητική Επιτροπή, έστω και άτυπη, έστω και έξω από τα θεσμοθετημένα κυβερνητικά όργανα, η οποία μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημά του.
Ανακεφαλαιώνω την πρόταση: όπως έκανε πρόσφατα δημόσια ανακοίνωση για τη δραστηριότητα του kathimerinotita.gr και τον αποθεώσαμε (εγώ τουλάχιστον, άλλοι δεν είδα να ασχολούνται και ιδιαίτερα, πράγμα το οποίο και καταδικάζω απερίφραστα), ο μπαρμπ’-Αλέκος οφείλει να ενημερώσει την κοινή γνώμη για τις δραστηριότητες της Επιτροπής.
Ποιος προσήλθε σε αυτή, ποιο ήταν το πρόβλημά του και τι λύση δόθηκε. Ολα αναλυτικά. Να μη μένει καμιά σκιά.
Task force
Ευκαιρίας δοθείσης, αναφέρω ότι υπάρχει και δεύτερη σχετική Επιτροπή. Αφορά τις επενδύσεις αυτή. Ονομάζεται task force για τις επενδύσεις και στόχος της είναι να παραλαμβάνει επιχειρηματικά πρότζεκτ τα οποία είναι προϋπολογισμού δαπάνης άνω των 100 εκατ. ευρώ. Και αφού τα παραλάβει, να τα εξετάζει, και εφόσον τα κρίνει αξιόπιστα, να τα προωθεί, για ευνόητους λόγους, με ταχύτητα, υπερβαίνοντας έτσι τις αγκυλώσεις που δημιουργούν η πολυνομία και η εξ αυτής γραφειοκρατία.
Κακό δεν το λες αυτό, αλλά υπάρχουν διάφορα ερωτήματα: Αν είναι τόσο καλή η Επιτροπή αυτή, γιατί δεν παίρνει και μια νόμιμη μορφή, δεν αποκτάει δηλαδή ένα λειτουργικό σχήμα; Επίσης, αν είναι άτυπη, είναι προφανές ότι δεν τηρούνται και πρακτικά. Πώς μπορεί όμως να συμβαίνει αυτό όταν η task force λειτουργεί υπό τον Πρωθυπουργό κ. Τσίπρα και μετέχουν σε αυτήν ο αντιπρόεδρος Δραγασάκης, ο υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης Παπαδημητρίου, ο «απαραίτητος» υπουργός Παππάς, ο υπουργός Φλαμπουράρης και περιοδικά ο υπουργός στην αρμοδιότητα του οποίου αφορά η επένδυση; Διερωτώμαι, αλλά με την απορία θα μείνω, μου φαίνεται…
Εικονική πραγματικότητα
Είχα την… απογοήτευση να παρακολουθήσω χθες, ολόκληρη, τη συζήτηση στη Βουλή επί της ερωτήσεως προς τον Πρωθυπουργό του αρχηγού της αντιπολίτευσης, του προέδρου Κυριάκου, για την ανομία και την εγκληματικότητα στη χώρα.
Ακούγοντας, ας πούμε, τον πρόεδρο Αλέξη, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η χώρα είναι μια όαση ασφάλειας και ειρήνης σε έναν ταραγμένο, σκοτεινό κόσμο που μας περιβάλλει. Το αναφέρω δε γιατί ο πρόεδρος Αλέξης εξέφρασε το παράπονο ότι αυτά που έλεγε δεν θα τύχουν της δημοσιότητας που τους πρέπει, έτσι ώστε να τα πληροφορηθεί ο λαός που ζει υπό το καθημερινό άγχος ότι θα τον κλέψουν, θα τον ληστέψουν, θα τον τραμπουκίσουν, θα τον τραυματίσουν, θα τον στείλουν καμιά μέρα αδιάβαστο.
Δεν το κάνω για να διαψεύσω τους φόβους του προέδρου, αλίμονο. Αλλά για να τονίσω τη μεγάλη πλάνη στην οποία έχει περιπέσει αυτός ο λαός, φυσικά με ευθύνη ημών, των μέσων ενημέρωσης!
Ως γνωστόν, έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να το λέω, για τα πάντα σε αυτήν τη χώρα, σεισμούς, λιμούς, καταποντισμούς, τις δέκα πληγές του φαραώ, φταίνε τα ΜΜΕ και οι άνθρωποί τους. Απορώ με την ανοχή του προέδρου Αλέξη και εν πολλοίς ανεκτικότητά του απέναντί μας. Απορώ. Εγώ δεν θα είχα τόσες αντοχές. Το δηλώνω. Είναι θέμα χαρακτήρα.
Λάθος επιχείρημα
Επειδή το είχα επισημάνει και κατά το παρελθόν, αλλά δεν φάνηκε να συγκινείται κανείς από την κυβέρνηση, και ειδικά οι λογογράφοι του Πρωθυπουργού (και ο Θανάσης Καρτερός συγκεκριμένα, του οποίου η «παρέμβαση» στο τελικό κείμενο Τσίπρα, ειδικά στο κλείσιμο της πρωτολογίας του, ήταν κάτι παραπάνω από φανερή). Παιδιά, δεν είναι επιχείρημα προς την αντιπολίτευση ότι εμείς είμαστε καλύτεροι από σας, διότι επί των ημερών σας σκοτώθηκαν σε εγκληματικές ενέργειες τόσες εκατοντάδες, ενώ επί των ημερών μας σκοτώθηκαν λιγότερες εκατοντάδες!
Είναι τρομερό να το επικαλείται κανείς αυτό. Η ανθρώπινη ζωή που αφαιρείται δεν είναι στατιστικό στοιχείο. Ούτε μπορεί να αθροίζεται για να αποτελέσει επιχείρημα στο πλαίσιο της πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ των κομμάτων. Μπορεί να καταφέρει η κυβέρνηση να μηδενίσει τον σχετικό δείκτη; Ε, τότε ναι, να την αποθεώσουμε. Αλλά όχι να μου λέει ο Πρωθυπουργός της χώρας μου, να είσαι ευχαριστημένος γιατί επί της δικής μου διακυβέρνησης έχουμε λιγότερους νεκρούς από τους προηγούμενους. Είναι φρικτό και μακάβριο…
Δεν αντέχεται
Νέα διαφοροποίηση επισημαίνω, του Δημήτρη Καμμένου, αντιπροέδρου της Βουλής, προερχόμενου από τους ΑΝΕΛ, αλλά δεν ξέρω για πόσο ακόμη παραμένοντος σε αυτούς. Ο Καμμένος, που σιγά σιγά αλλά σταθερά φροντίζει να παίρνει αποστάσεις από το κόμμα του και την κοινή κυβερνητική στρατηγική. Χθες την είπε κανονικά στην κυβέρνηση για τον νόμο Παρασκευόπουλου, δηλώνοντας στον Αnt1 ότι «να δούμε έναν διαφορετικό τρόπο» από τον νόμο Παρασκευόπουλου, βάσει του οποίου αποφυλακίστηκαν το τελευταίο διάστημα μια σειρά από εγκληματίες που αμέσως διέπραξαν νέα, βίαια αδικήματα. «Είναι νομική υποχρέωση του κράτους η παροχή ασφάλειας στους πολίτες» είπε ο άνθρωπος, και δεν τον βλέπω, αλήθεια, καλά πλέον εντός της κυβερνητικής πλειοψηφίας…
Δύσκολα τον αντέχουν.
