Στις 14 Μαΐου του 2011, ο Ντομινίκ Στρος Καν, ένας από τους πλέον εξέχοντες ευρωπαίους πολιτικούς, διευθύνων σύμβουλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, προαλειφόμενος για υποψήφιος των σοσιαλιστών στις γαλλικές προεδρικές εκλογές, ο άνθρωπος που –σύμφωνα με τις εγκυρότερες προβλέψεις –θα συνέτριβε τον Νικολά Σαρκοζί, συνελήφθη στο αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης. Η Ναφισάτου Ντιάλο, καμαριέρα στο ξενοδοχείο όπου διέμενε, τον είχε καταγγείλει πως είχε αποπειραθεί να τη βιάσει και ότι την είχε κρατήσει όμηρο. Επειτα από μερικούς μήνες, το δικαστήριο απέσυρε κάθε εναντίον του κατηγορία, καθώς η κυρία Ντιάλο είχε αποδεδειγμένα πασπαλίσει τις καταθέσεις της με άφθονα ψέματα. Ο Στρος Καν απεδόθη άσπιλος στην κοινωνία. Η πολιτική σταδιοδρομία του είχε στο μεταξύ τερματισθεί κατά τον ντροπιαστικότερο τρόπο.

Τον Οκτώβριο του 2017, ο Χάρβεϊ Γουάινστιν –δημιουργός της Μίραμαξ, παραγωγός ταινιών-σταθμών όπως το «Παλπ Φίξιον», το «Παιχνίδι των Λυγμών», το «Σεξ, Ψέματα και Βιντεοκασέτες» –ενοχοποιήθηκε ξαφνικά για δεκάδες περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης, για περισσότερο ή λιγότερο τελέσφορες απόπειρες βιασμού. Η ομερτά, που τηρούσαν τα θύματα του επί δεκαετίες, έσπασε εκκωφαντικά. Ο Γουάινστιν έγινε ο δράκος του Χόλιγουντ και απελύθη –βεβαίως –πανηγυρικά από την ίδια του την εταιρεία, η οποία πέρασε στον έλεγχο άλλων.

Λίγες ημέρες αργότερα, ο Κέβιν Σπέισι, ο σπουδαιότερος ηθοποιός της γενιάς του, κάτοχος δύο βραβείων Οσκαρ, αναμορφωτής του βρετανικού θεάτρου Ολντ Βικ, που η εικόνα του μπήκε σχετικά πρόσφατα σε δισεκατομμύρια σπίτια διεθνώς αφού ενσάρκωσε τον μοχθηρό Φρανκ Αντεργουντ στο «Χάουζ οφ Καρντς», κατηγορήθηκε από κάποιον συνάδελφό του ότι είχε αποπειραθεί να ασελγήσει επάνω του πριν από τριάντα τόσα χρόνια, όταν εκείνος ήταν ακόμα ανήλικος. Απολογούμενος ο Σπέισι, δήλωσε ότι αδυνατεί να θυμηθεί το περιστατικό. Εάν όμως πράγματι συνέβη κάτι τέτοιο, ζητάει συντετριμμένος συγγνώμη από το θύμα του. Δεν έπεισε. Η υπόληψή του σπιλώθηκε και η εταιρεία παραγωγής ανέστειλε τα γυρίσματα του «Χάουζ οφ Καρντς».

Η σεξουαλική εκμετάλλευση γυναικών και ανδρών αποτελεί διαχρονικό όνειδος.

Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε σε χώρες της Νοτιανατολικής Ασίας που έχουν μετατρέψει την πορνεία σε βιομηχανία, κύριο μοχλό προσέλκυσης τουριστών. Αρκεί να θυμηθούμε τι συνέβαινε παλαιότερα στην Ελλάδα, όταν τα εύπορα αστικά σπίτια έφερναν έφηβες από την ύπαιθρο και τις έκαναν επισήμως υπηρέτριες –«δουλάκια» -, ανεπισήμως δε και ερωμένες των νεαρών γόνων, ώστε να μην τρέχουν οι κανακάρηδες στα μπουρδέλα και κολλήσουν τίποτα. Συχνά και οι πατεράδες δοκίμαζαν απ’ το «γλυκό». Τα κορίτσια εκείνα όφειλαν να ανέχονται τα πάντα δίχως να βγάζουν τσιμουδιά. Οταν έφταναν σε ηλικία γάμου, τα προίκιζαν. Τους πλήρωναν και την παρθενορραφή. Μιλάω τώρα για τις γιαγιάδες μας!

Ο θεός των αποφθεγμάτων Οσκαρ Γουάιλντ είχε πει ότι τα πάντα στη ζωή αφορούν τελικά το σεξ. Τα πάντα εκτός από το ίδιο το σεξ, το οποίο έχει να κάνει, κατά βάθος, με την εξουσία. Η φράση του επιβεβαιώνεται διαρκώς, πανηγυρικά. Αναρίθμητοι άνθρωποι κυνηγούν με λύσσα την εξουσία –πολιτική, οικονομική, θρησκευτική –μπας και κορέσουν τη σεξουαλική τους πείνα. Αλλοι τόσοι είναι εκείνοι που δεν θα δίσταζαν να αυτοθυματοποιηθούν ως παθόντες σεξουαλικών επιθέσεων από ισχυρούς, προκειμένου να κερδίσουν προβολή ή και χρήματα. Η Μόνικα Λεβίνσκι είχε κρεμάσει στην ντουλάπα της το λεκιασμένο με το σπέρμα του Προέδρου φόρεμά της και συσκεπτόταν επί καιρό με τη φιλενάδα και καθοδηγήτριά της για το πώς θα το αξιοποιήσει επωφελέστερα.

Δεν ισχυρίζομαι –πώς θα μπορούσα άλλωστε; –ότι ο Στρος Καν, ο Γουάινστιν, ο Σπέισι είναι αθώες περιστερές. Λέω απλώς ότι άμα δεν διέθεταν δύναμη και προβολή, το τυχόν χυδαίο θράσος τους είτε θα αποκρουόταν αυτοστιγμεί είτε θα κολαζόταν άμεσα και παραδειγματικά, δίχως να μένει περιθώριο για αμφιβολίες και εικασίες. Οι νεαρές ηθοποιοί δεν θα ανέβαιναν στο δωμάτιο κάποιου ο οποίος δεν θα ήταν κινηματογραφικός παραγωγός, εκτός και αν τις έθελγε ερωτικά. Πολλώ μάλλον δεν θα άρχιζαν να του κάνουν μασάζ… Ο ανήλικος που κινδύνεψε –κατά δήλωσή του –να διαφθαρεί από τον Κέβιν Σπέισι δεν θα περίμενε τρεις δεκαετίες για να τον ξεφτιλίσει στο ζενίθ της καριέρας του.

Πολύς κόσμος κρύβει κάθε λογής σκελετούς στην ντουλάπα του. Οι σκελετοί ωστόσο των πλούσιων και διάσημων διαθέτουν ενσωματωμένους χρονοδιακόπτες. Χρονοδιακόπτες που ενεργοποιούνται την ακριβώς κατάλληλη στιγμή, ώστε να τους κατακρημνίσουν από το μέγιστο δυνατό ύψος. Προς τέρψιν της κοινής γνώμης, η οποία χλευάζει όσους μέχρι πριν από λίγο αποθέωνε. Προς κέρδος των ανταγωνιστών τους, που σπεύδουν να μοιραστούν τα ιμάτιά τους.

Τελευταία Νέα