Με όρους πολιτικού μάρκετινγκ, δεν επενδύεις σε μια σύγκρουση κορυφής για την ασφάλεια και τη διασφάλιση της έννομης τάξης την εβδομάδα που η ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας δεν προλαβαίνει τις ανακοινώσεις για εξάρθρωση τρομοκρατικών δικτύων και διαλεύκανση φονικών της πρώτης σελίδας. Εστω κι αν ο Ρουβίκωνας εξακολουθεί τις εισβολές και η περιοχή των Εξαρχείων μετατρέπεται σε πεδίο μάχης όταν ο ήλιος χάνεται πίσω από τον λόφο του Στρέφη. Στη βάση αυτή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είχε το πλεονέκτημα χθες το πρωί στη Βουλή. Αλλά δεν ήταν εκείνος που έδινε εξετάσεις –όσο κι αν στο πρωθυπουργικό επιτελείο φρόντιζαν από μέρες να υποστηρίξουν την κρισιμότητα της αναμέτρησης. Η ώρα ήταν του Πρωθυπουργού και αναγκαστικά η εικόνα και η επιχειρηματολογία του Αλέξη Τσίπρα είναι εκείνες που θα μπουν πρώτες στη ζυγαριά.
Αγοραίες εκφράσεις, λεκτικές ακροβασίες χωρίς δίχτυ ασφαλείας και μετωπικές συγκρούσεις χωρίς φρενάρισμα, έχει ζήσει πάμπολλες φορές η Ολομέλεια. Δεν καθορίζουν την πορεία των πραγμάτων. Ενίοτε, δεν αναδεικνύουν καν τον νικητή της ημέρας, αφού αντίστοιχα σόου ξεμένουν από χειροκρότημα μακριά από το περιστύλιο. Το ακροατήριο, εάν σε κάτι έγινε σοφότερο από τη χθεσινή αναμέτρηση, είναι πως ο Πρωθυπουργός ξεμένει από πολεμοφόδια. Τηρουμένων των αναλογιών, προετοιμάστηκε για τη σύγκρουση στη Βουλή, όπως ο Κώστας Σημίτης το φθινόπωρο του 2002 –όταν οι δάφνες της ΕΛ.ΑΣ. από την εξάρθρωση της 17Ν πίστευε ότι θα προσδώσουν δυναμική και θα ανατρέψουν την κατάσταση για μια κυβέρνηση που υποχωρούσε σε όλα τα πεδία. Δύο ώρες αργότερα, ο Τσίπρας αποχώρησε από την αίθουσα της Ολομέλειας όπως ο Κώστας Καραμανλής το φθινόπωρο του 2008 –όταν μια αντεπίθεση διανθισμένη με ειρωνείες και η προσωπική υποτίμηση του αντιπάλου στο ίδιο βήμα, ήταν βέβαιος ότι αρκούσαν για να απεγκλωβίσουν τη δική του κυβέρνηση από το αδιέξοδο. Δεν συνέβη ποτέ –και το κατάλαβε και ο ίδιος γρήγορα, όταν άρχισαν να πληθαίνουν οι εισηγήσεις των συνεργατών του για πρόωρες εκλογές.
Κατά τη χθεσινή συζήτηση ήταν εξίσου προφανές πως με το υλικό από τους επίσημους κοριούς ο Τσίπρας δεν στοχεύει τον Λευτέρη Αυγενάκη, αλλά πρωτίστως τον Μητσοτάκη. Η πρωθυπουργική απαίτηση για αποπομπή του γραμματέα της ΝΔ στην πραγματικότητα ενίσχυσε τις άμυνές του –υπό μία έννοια ο Τσίπρας θωράκισε τον Αυγενάκη. Την Τετάρτη, στο προσυνέδριο του Ηρακλείου, πρόεδρος και γραμματέας θα κάνουν επίδειξη χαλύβδινης ενότητας και συμπόρευσης. Αν οι ανακατατάξεις στη ΝΔ που ξεκίνησαν με τις αλλαγές στο επικοινωνιακό επιτελείο φθάσουν έως τον Αυγενάκη, αυτές δεν πρόκειται να συνδεθούν με τη συγκυρία και θα ακολουθήσουν το γαλάζιο συνέδριο. Κομματικοί παράγοντες, μάλιστα, εκτιμούν ότι όσα διαδραματίζονται τις τελευταίες ημέρες είναι πιθανότερο να ανατρέψουν για την επόμενη περίοδο τις αποφάσεις που είχαν δρομολογηθεί από τον Μητσοτάκη, εφόσον αυτές περιελάμβαναν και τον γραμματέα.
Ο ηρακλειώτης βουλευτής θα μπορούσε να αποτελέσει αποκλειστικό στόχο του Μαξίμου μόνον ως υποκινητής των αντιδράσεων που συνάντησε ο Τσίπρας στην πρόσφατη περιφερειακή συνδιάσκεψη της Κρήτης –και γέμισαν με διμοιρίες των ΜΑΤ την Πλατεία Ελευθερίας. Το αποτύπωμα της χθεσινής πρωθυπουργικής εμφάνισης, αντιθέτως, είναι μεγαλύτερο –και προαναγγέλλει έναν πρωτόγνωρο ίσως πόλεμο σε επίπεδο κορυφής. Μια δεύτερη εξήγηση είναι ότι το Μαξίμου μέσω Αυγενάκη επιχειρεί να βρει αντιστάθμισμα για όσα έχουν καταγράψει οι κοριοί για τα έργα και τις ημέρες του συγκυβερνήτη του Πάνου Καμμένου. Αλλά κι αυτό, γρήγορα θα αποδειχθεί ότι είναι αποκλειστικό πρόβλημα του Τσίπρα.
Τελευταία Νέα