Αναζήτηση
Εκείνη είναι Θεσσαλονικιά. Εκείνος Ηρακλειώτης. Το 2014 βρέθηκαν να διεκδικούν σταυρό στο ίδιο ευρωψηφοδέλτιο. Τον κοιτούσε με μισό μάτι –είχε ακούσει τις φήμες για έναν τύπο «του κομματικού σωλήνα». Σήμερα, που εκείνος διεκδικεί την ηγεσία του νέου φορέα της προοδευτικής παράταξης, εκείνη είναι από τους πιο θερμούς υποστηρικτές του. Μπορεί να φαίνεται παράδοξο για όσους τους γνωρίζουν από τα πρώτα πολιτικά βήματά τους, όμως η Εύα Καϊλή πιστεύει πως ο Νίκος Ανδρουλάκης πρέπει να ηγηθεί της νέας προσπάθειας στον μεσαίο χώρο –«για να αλλάξει τη δομή της, να πάψει να είναι αρχηγοκεντρική, να έχει ανεξάρτητες υπηρεσίες και αρχές».
«Με τον Νίκο βρεθήκαμε σε μια μικρή πολιτική ομάδα από την Ελλάδα, στα πολύ δύσκολα, όπου στην αρχή νιώθαμε την επίδραση του Τσίπρα να καταλάβει τον χώρο. Βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τη νοοτροπία “η Ελλάδα πρέπει να φύγει από την Ευρώπη”» αναφέρει η Καϊλή, εξηγώντας πώς άρχισε να στηρίζει τον Ανδρουλάκη. «Δεχτήκαμε πάρα πολλές επιθέσεις και μια σκληρή νοοτροπία για τη χώρα. Σιγά σιγά αυτό μας έκανε να βάλουμε στην άκρη αυτά που μας χωρίζουν. Συνεργαστήκαμε σε πάρα πολλά θέματα, μοιράσαμε δυνάμεις και αθροίσαμε φιλίες» συμπληρώνει, εξηγώντας πώς με τον καιρό τα κοινά τους σημεία γίνονταν όλο και πιο εμφανή. «Ημασταν μέσα στην παράταξη, αλλά πάντα απέξω, διεκδικώντας να αλλάξουν τα πράγματα. Υπάρχει ένας ρομαντισμός, που μας κάνει να πιστεύουμε ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν από μέσα». Σπεύδει, ωστόσο, να διευκρινίσει ότι η στήριξη στο πρόσωπό του δεν απορρέει από την προσωπική τους φιλία: «Ο Νίκος έχει τα πολιτικά χαρακτηριστικά να πάει τον τόπο παραπέρα, χωρίς βαρίδια κυβερνησιμότητας. Είναι ένας πολιτικός που θα δοκιμαστεί τώρα, αλλά έχει εμπειρία. Ξέρει τι θα πει δεμένη παράταξη και αυτό είναι σημαντικό όταν πας να ενώσεις πολλά διαφορετικά κομμάτια. Το 2015 τα ίδια χαρακτηριστικά είχε η Φώφη Γεννηματά, η οποία ένωσε μια παράταξη που βίωσε έναν επώδυνο διχασμό». Μιλάει θερμά για τη σημερινή πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, όμως είναι ξεκάθαρο σε κάθε της κουβέντα ότι θεωρεί πως ήρθε η ώρα να πάρει τα ηνία η νέα γενιά. «Η γενιά μας δεν μπορεί να περιμένει να γίνει πενήντα ετών για να έχει λόγο στα πράγματα» σχολιάζει, τονίζοντας πως τόσο η ίδια, όταν δεν εξελέγη, όσο και ο Ανδρουλάκης εργάστηκαν στον ιδιωτικό τομέα, δεν έκαναν την πολιτική τους επάγγελμα. Δεν πιστεύει, δηλαδή, πια ότι ο Ανδρουλάκης είναι «γέννημα μηχανισμών», όπως τον αποκαλούν κάποιοι εκ των συντρόφων του; «Υπήρχε το σκληρό, κομματικό σύστημα, το οποίο στις μεγάλες παρατάξεις είχε δημιουργηθεί από ανθρώπους που γνωρίζονταν πολύ καλά και εξυπηρετούσαν ο ένας τον άλλον. Αυτό δεν επέτρεπε τη διείσδυση της νέας γενιάς» εξηγεί. «Ο Νίκος είχε έναν δικό του μηχανισμό ως γραμματέας, έχει κάνει εκλογές στο πανεπιστήμιο, στο Τεχνικό Επιμελητήριο –αυτό απαιτεί μηχανισμό. Οχι όμως έναν μηχανισμό εξαρτήσεων, αλλά έναν μηχανισμό φίλων. Υπάρχουν ριζικές διαφορές στη νοοτροπία». Οι φίλοι του, τονίζει η Καϊλή, δεν είναι κομματικοί. Είναι νέοι επιστήμονες, μηχανικοί, αρχιτέκτονες, δικηγόροι.
Ευρωβουλευτής και αρχηγός; Επειτα από τρία χρόνια στις Βρυξέλλες, η Καϊλή γνωρίζει πως το να μοιράζεις τον χρόνο σου μεταξύ Αθήνας και Ευρωβουλής δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο: «Η δυσκολία της ζωής ενός ευρωβουλευτή είναι κάτι που σε ωριμάζει και σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα σε άλλη κλίμακα. Ο Νίκος προσπαθεί να βρίσκει πάντα χρόνο για το παιδί του και του είναι πολύ δύσκολο να λείπει τόσο πολύ από την Ελλάδα. Αυτό τον έχει κάνει να βλέπει τα πράγματα λίγο διαφορετικά –όταν είσαι νέος γονιός, αρχίζεις να βλέπεις τα πράγματα πέρα από σένα. Ακόμα και όλη αυτή η προεκλογική εκστρατεία, ωστόσο, έχει πολιτικό κόστος». Και τότε γιατί αποφάσισε να το κάνει; «Δεν υπήρχε τέτοια συζήτηση τον προηγούμενο χρόνο. Οταν αρχίσαμε όμως να βλέπουμε πως η ενοποίηση ξεκινά με διορισμένους συνέδρους, καταλάβαμε πως δεν αλλάζουν τα πράγματα εύκολα, αν δεν κάνεις κι εσύ κάτι. Μας έλεγαν “τα παιδιά παίζουν” και εμείς αποφασίσαμε να διεκδικήσουμε τον χώρο μας».
Αν τα πράγματα, ωστόσο, είναι τόσο δύσκολα για έναν νέο πατέρα, πώς θα καταφέρει ο Ανδρουλάκης να αντεπεξέλθει στην πίεση της ηγεσίας, παράλληλα με τη θέση του στο Στρασβούργο; «Δεν θα έλεγα πως μπορεί, αν ήταν δήμαρχος» απαντά ειλικρινά η Καϊλή. «Εμείς είμαστε απλοί ευρωβουλευτές. Τον μεγάλο φόρτο εργασίας επωμίζονται οι ομάδες μας στις Βρυξέλλες, εμείς είμαστε αναγκαίοι μόνο στις Ολομέλειες. Υπάρχει χρόνος για να κρατήσει επαφή με τη χώρα του και, παράλληλα, να δώσει φωνή στην παράταξη μέσα στην καρδιά της Ευρώπης. Οι δύο ρόλοι δεν είναι αντικρουόμενοι, ο ένας συμπληρώνει τον άλλον» αναφέρει, φέρνοντας ως παράδειγμα τον Πάμπλο Ιγκλέσιας, ο οποίος, όντας ευρωβουλευτής, συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητας στο Podemos.
Με τη μέρα των εκλογών να πλησιάζει, η ευρωβουλευτής εκτιμά πως αν στην κάλπη έρθουν 150.000 άτομα, τότε η συμμετοχή θα είναι «αξιοπρεπής». Σε κάθε περίπτωση, η επόμενη μέρα προβλέπεται καλύτερη από την προηγούμενη, καθώς –σύμφωνα με την Καϊλή –έχουν «όλοι μαζί αποφασίσει να πάνε την ενοποίηση του χώρου ένα βήμα παραπέρα».
