Γαργάρα

Γαργάρα

Από την Τετάρτη “τρέχει” αναπάντητο το αποκαλυπτικό δημοσίευμα των «ΝΕΩΝ» (της συναδέλφου μου Μ. Καϊτανίδη) για το “περάστε από Μάρτιο, πρώτα ο Θεός, να χειρουργηθείτε” με το οποίο ενημέρωσε τους ασθενείς του το Λαϊκό Νοσοκομείο, αλλά ο “πολλά βαρύς και όχι” υπουργός Πολάκης, αυτό το θαύμα, αυτό το φαινόμενο της ελληνικής πολιτικής ζωής, κάνει γαργάρες με χοντρό αλάτι αντί να δώσει μια απάντηση (για να παρέμβει να βρει μια λύση, δεν το συζητώ. Δεν έχει χρόνο –όλο στο facebook βρίσκεται…).

Αντιθέτως βρήκε χρόνο να μου επιτεθεί, προσωπικά όπως πάντα, με εκείνη την υπέροχη “λασπερή” φρασεολογία που παραπέμπει στις ωραιότερες στιγμές της ανεπανάληπτης παρουσίας του στον δημόσιο βίο. Αφορμή αποτέλεσε η ανάρτηση στην ιστοσελίδα του «Βήματος» κειμένου που συμφωνήθηκε με τους συνηγόρους του υπουργού Σπίρτζη προκειμένου να δοθεί τέλος στη δικαστική διαμάχη η οποία σοβούσε από διετίας με αφορμή τη λειτουργία του πολιτικού γραφείου στο επί της Λεωφόρου Συγγρού 12 κτίριο.

Φυσικά δεν θα του απαντήσω και πάλι –όπως έχω ξαναγράψει, και πει δημόσια, για μένα δεν υπάρχει κανείς Πολάκης. Δεν τον βλέπω! Για μένα υπάρχει ο Τσίπρας, ο οποίος τον τοποθέτησε στη θέση του, τον διατηρεί εκεί (παρά το μηδενικής απόδοσης έργο που παράγει), τον στηρίζει, τον επιβραβεύει και προφανώς εγκρίνει τα όσα εκείνος εκστομίζει κατά δικαίων και αδίκων…

Ανατριχίλα

Στο πλαίσιο αυτό, θέλω να ενημερώσω τον πρόεδρο της κυβέρνησης, ο οποίος κάθε τόσο επαίρεται για τις “επιτυχίες” της κυβέρνησής του στον τομέα της υγείας, για την ύπαρξη επιστολής που έχω στα χέρια μου (και είχε την ευγενή καλοσύνη να αφήσει εντός κλειστού φακέλου αναγνώστης μου, γιατρός προφανώς, στο θυρωρείο της εφημερίδας).

Η επιστολή υπογράφεται από έναν κύριο Ηρακλή Χαρμανίδη, που είναι διοικητής του Λαϊκού Νοσοκομείου, και απευθύνεται προς όλους τους διευθυντές των χειρουργικών κλινικών του νοσοκομείου. Τι γράφει; Τα ακόλουθα εξόχως ανατριχιαστικά κύριε Τσίπρα:

«Θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι οι ασθενείς που κρίνετε ότι πρέπει να χειρουργηθούν και να καταχωρηθούν στον κατάλογο αναμονής, θα πρέπει να τους ενημερώνετε ότι οι δυνατότητες του νοσοκομείου δεν θα επιτρέπουν τη διενέργεια χειρουργείου πριν από τον Φεβρουάριο του 2018 και εντεύθεν. Θα πρέπει να υπογράψουν ότι έλαβαν γνώση για τα παραπάνω και μόνο τότε θα εντάσσονται στο μητρώο αναμονής»!!

Υποθέτω κύριε πρόεδρε, αφού ολοκληρώσετε την καθημερινή απονομή των συγχαρητηρίων στη σημερινή επικοινωνία σας με τον υπουργό σας, θα τον ρωτήσετε μετά από αυτή την αποκάλυψη, παρεμπιπτόντως και εξωδίκως:

1. γιατί συμβαίνει αυτό;

2. μπορεί να περιμένει ένας καρκινοπαθής ας πούμε (που του έχουν κόψει και τα φάρμακα…) να χειρουργηθεί ύστερα από ένα 5μηνο στην καλύτερη των περιπτώσεων;

3. είναι δυνατόν να εκβιάζεται κατ’ ουσίαν ο ασθενής να υπογράψει ότι έλαβε γνώση αν θέλει να ενταχθεί στη λίστα αναμονής για να χειρουργηθεί;

4. σε ποια χώρα του κόσμου μπορεί να συμβαίνουν τέτοια πράγματα και να μην παρεμβαίνει κάποιος;

ΕΣΥ εν έτει 2017…

(Αντίγραφο της επιστολής είναι στη διάθεσή του, και είμαι διατεθειμένος να την παραδώσω, κατά παρέκκλιση των όσων πιστεύω σχετικά, λόγω της σοβαρότητας του θέματος…)

Πρεμιέρα

Στο μεταξύ, άλλα πρόσωπα τα οποία εκτιμάει ο πρόεδρος Αλέξης φαίνεται πως ανοίγουν τα φτερά τους για τους φωτεινούς ορίζοντες της δημοσιότητας και μέσω αυτής και της πολιτικής (διερωτώμαι…).

Αναφέρομαι στον νέο επικεφαλής του γραφείου Τύπου Πρωθυπουργού, τον διεισδυτικό όσο και εμπνευσμένο πρώην αρθρογράφο της “Αυγής” Θανάση Καρτερό, ο οποίος κάνει το πρώτο, μεγάλο, βήμα προς την κατεύθυνση που περιέγραψα προηγουμένως.

Η “πρεμιέρα” Καρτερού θα γίνει, φυσικά με ομιλία, και δεν θα μπορούσε να αφορά τίποτε λιγότερο από μια προσπάθεια ανασύνθεσης των σχέσεων τής “γιαλαντζί” Αριστεράς, την οποία σήμερα υπηρετεί με αυτοθυσία, με το ένδοξο παρελθόν της –την Οκτωβριανή Επανάσταση!

Αποφεύγω να κάνω αναφορές στη δική του διαδρομή ως διευθυντή του “Ριζοσπάστη” και όσων υποστήριζε τότε γραπτώς (τα άτιμα τα γραπτά!) και στέκομαι σε αυτό καθαυτό το μεγάλο γεγονός, το οποίο δεν βλέπω την ώρα να μεταφέρω, προς ενημέρωση όλων υμών των αριστερών αναγνωστών μου:

n θα μιλήσει στην αίθουσα του ΕΒΕΑ την επόμενη Τρίτη στις 14 του μηνός (7 το βράδυ είναι προγραμματισμένο το event για να παραβρεθούμε όλοι εμείς οι δημοκράτες αντιφασίστες) ως μοναδικός ομιλητής σε εκδήλωση της κομματικής οργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΗ με θέμα “Οκτωβριανή Επανάσταση και εξηλεκτρισμός” απ’ αφορμή τα 100 χρόνια από την Επανάσταση!

Εχω λάβει τη σχετική πρόσκληση ήδη και ενημερώνω και τον Καρτερό ότι πλην σοβαρού απροόπτου προτίθεμαι να τιμήσω με την παρουσία μου την πρεμιέρα του στην μεγάλη πορεία που ξεκινάει. Μια παρατήρηση μόνο: η πρόσκληση ήταν ανάγκη να παραπέμπει στις εποχές του σοβιετικού ρεαλισμού; Μέχρι και στα… ρώσικα είναι γραμμένο το θέμα της εκδήλωσης!..

Η πρόταση

Από τα πολλά και διάφορα που είπε στη Βουλή την περασμένη εβδομάδα ο (αναπληρωτής) υπουργός Χουλιαράκης, και τα εν πολλοίς προκάλεσαν σοβαρές αντιδράσεις, κυρίως από την κυνικότητα με την οποία ο ίδιος και ο υπουργός Τσακαλώτος ομολόγησαν τη βιαιότερη επιχείρηση αναδιανομής των εισοδημάτων μιας ολόκληρης τάξης, της μεσαίας, συγκράτησα και το εξής: ότι το διάστημα Ιανουαρίου (σύντομα δηλαδή) – Μαρτίου 2018 ξεκινάει η συζήτηση με τους πιστωτές της χώρας για την αναδιάρθρωση του χρέους. Το είπε με όση ασάφεια χαρακτηρίζει τις σχετικές κυβερνητικές εξαγγελίες για τόσα άλλα –τόσο γνώριμη κατάσταση που βαριέμαι και να την αναλύσω.

Δεν ξέρω τι σκέφτονται να κάνουν, αλλά πρόσφατα, στο συνέδριο του Economist, το οποίο και παρακολούθησα (πραγματοποιήθηκε σε γνωστό ξενοδοχείο στο Καβούρι παρόντος του αμερικανού πρώην υπουργού Οικονομικών Τζακ Λιου και του Γερούν Ντεϊσελμπλούμ) διατυπώθηκε πρόταση σοβαρή από τον γνωστό επιχειρηματία Ε. Μυτιληναίο.

Τι είπε εν ολίγοις ο Μυτιληναίος και δεν βλέπω τον λόγο γιατί να μην το επιχειρήσει η κυβέρνηση;

Η μείωση του χρέους, είτε ονομαστεί κούρεμα, είτε αναδιάρθρωση, ή όπως αλλιώς το βαφτίσει πολιτικά για να το κάνει πιο εύπεπτο η κυβέρνηση που είναι μανούλα σε κάτι τέτοια ως γνωστόν, θα πρέπει να συνδέεται ευθέως με τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις απ’ όλους τους εταίρους και κυρίως από τους Ελληνες.

Συνόψισε δε την προτασή του ως εξής: “Ας πάρει χρόνο, 5 με 7 χρόνια, και ας προσαρμόσουμε το χρέος σε μικρές, τριμηνιαίες δόσεις μετά από εφαρμογή χειροπιαστών, αποδείξιμων μεταρρυθμίσεων. Ανεξάρτητα από τα κόμματα που βρίσκονται στην κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση. Ετσι οι Ελληνες θα γίνουν ιδιοκτήτες του Προγράμματος και κυρίαρχοι του μέλλοντός τους, σε αντίθεση με τώρα”.

Με τρώει η περιέργεια να δω αν η αυθεντία των Τσακαλώτου – Χουλιαράκη επιτρέψει να εξετάσουν την πρόταση Μυτιληναίου. Κοντός ψαλμός αλληλούια, πάντως…

Διάκριση

Ολοι έχουμε (θέλω να ελπίζω δηλαδή) φίλους. Εμένα εις εκ των φίλων μου είναι ο Δημητράκης, περί της υπάρξεως του οποίου έχω ενημερώσει κατά καιρούς, ιδίως επικαλούμενος διάφορα των αποφθεγμάτων που εκστομίζει –ειδικά εκείνα που παραπέμπουν στον Κομφούκιο, του οποίου είναι δεινός μελετητής.

Ο Δημητράκης έχει και αυτός φίλους. Οχι κατ’ ανάγκην κοινούς. Εις εξ αυτών είναι ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης, καθηγητής Οδυσσέας Ζώρας, για τη φιλία του οποίου ο Δημητράκης επαίρεται συχνά. Αυτός ο κύριος Ζώρας τιμήθηκε προσφάτως από τον πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας Sergio Mattarella με τον Σταυρό του Αξιωματούχου της Λεγεώνας της Τιμής.

Η υψηλή αυτή τιμητική διάκριση απονεμήθηκε στον πρύτανη για τη μέχρι σήμερα προώθηση των Ελληνοϊταλικών Ακαδημαϊκών Σχέσεων, τις υπηρεσίες του στην επιστήμη αλλά και την ευρύτερη συνεισφορά του στον χώρο της έρευνας και της υγείας. Η σεμνή τελετή πραγματοποιήθηκε στην ιταλική πρεσβεία στην Αθήνα, όπου παρευρέθησαν εκτός του πρεσβευτή της Ιταλίας Luigi Marras αξιωματούχοι της Ιταλικής Δημοκρατίας στην πρεσβεία, βουλευτές, καθηγητές και φυσικά ο Δημητράκης!

Τα συγχαρητήριά μου εις αμφοτέρους: τιμώμενον και Δημητράκη. Πάντα τέτοια…